گوهر یسنا انزانی با بیان اینکه ما به عنوان‌ والد نباید خیلی نوجوان‌ها را تنها بگذاریم اما باید به آنها اجازه دهیم برخی چیزها را تجربه کنند، اظهار کرد: والدین نمی‌توانند همیشه با نوجوان بجنگند و جلوی او بایستند که نباید در خانه تنها بماند. نوجوانان در دوره‌ای قرار دارند که میل به تنها ماندن در خانه و دوری از خانواده در آنها زیاد می‌شود.

این روانشناس در عین حال افزود: از سوی دیگر اما نباید زیاد نوجوان را در خانه تنها بگذاریم که دچار انزوا طلبی و افسردگی شود. والدین می‌توانند هنگامی که نوجوان تنها در منزل می‌ماند، مسئولیت انجام کاری را بر عهده او بگذارند تا در این مدت که تنها است آن مسئولیت‌ را انجام دهد.

وی در ادامه سخنان خود با اشاره به ترس والدین از تنها گذاشتن نوجوانان در منزل، تصریح کرد: ترس نوعی احساس است که تحت افکاری به وجود می‌آید، والدین باید افکار خود را بشناسند و بدانند از چه عاملی می‌ترسند. آیا می‌ترسند نوجوان دوستان هم‌سال خود را به خانه آورد؟، می‌ترسند اتفاقی بد رخ دهد و نوجوان صدمه ببیند؟، بنابراین اگر والدین به خطای شناختی و فکری خود آگاه باشند می‌توانند حل مساله کنند.

انزانی ادامه داد: برای دوری از این مسائل می‌توان به نوجوان مسئولیت داد تا برای مثال مدتی که در خانه تنها است اتاق خود را مرتب کند و یا او را با تفریح‌های خوب مثل کتاب خواندن و فیلم دیدن آشنا کرد تا به هنگام تنهایی وقت خود را اینگونه پر کند. از سوی دیگر می‌توان به او تذکر داد که چطور از خود و خانه محافظت کند و یا افراد غریبه را تحت هیچ شرایطی به خانه راه ندهد. راجع به تمام این موارد می‌توان با نوجوان مذاکره کرد، با او به تفاهم رسید و ترس‌ها را از خود دور کرد.

به گفته این روانشناس، والدین باید به نوجوانان اجازه دهند تا به اندازه محدود و معینی در خانه تنها بمانند، اما در عین حال مراقب این باشند که این تنهایی بیش از حد نشود؛ چراکه می‌تواند تبعات منفی نظیر افزایش استرس، افزایش ترس‌های درونی و بروز پرخاشگری و بروز علائم افسردگی در پی داشته باشد و این تصور را برای نوجوان ایجاد کند که او دوست‌داشتنی و یا ارزشمند نیست.

وی معتقد است که اگرچه ممکن است رفتن به بیرون از خانه برای گردش و تفریح برای والدین جذاب باشد، اما شاید این جذابیت برای نوجوان وجود ندارد و این والدین هستند که باید متوجه تفریحات جذاب نوجوان باشند و سعی کنند بر اساس علاقمندی‌های نوجوان برای تفریح خانوادگی تصمیم بگیرند.

این روانشناس همچین این را هم گفت که والدین باید با ایجاد رابطه صمیمی میان خود و نوجوان از او برای بیرون رفتن از خانه و تفریح و گردش نظر بگیرند؛ چراکه نوجوانان بهترین راهکارها را برای رفع این اختلاف‌ها پیشنهاد می‌دهند.

انزانی، نوجوانی را پلی میان کودکی و جوانی دانست که در آن نوجوان تمایل به استقلال پیدا می‌کند و در جستجوی هویت خود میل به تنهایی‌اش بیشتر می‌شود و از همین رو دوست ندارد با خانواده بیرون رود.

وی با تاکید بر اینکه والدین باید پیش از شروع دوره نوجوانی راجع به شرایط بلوغ اطلاعاتی کسب کنند، توصیه کرد: در این دوران والدین باید با نوجوان همدلی کنند، بی قید و شرط به او عشق بورزند. برای خانواده و تفریحات خانوادگی متناسب با علایق نوجوان برنامه‌ریزی کنند و قاعده‌ای تعیین کنند که طبق آن نوجوان بتواند حق انتخاب برای حضور در یکی از این تفریحات را داشته باشد. همچنین لازم است والدین توجه کنند که نوجوان با آنها دشمنی ندارد و به دلیل تغییرات هورمونی و ویژگی‌های دوران نوجوانی است که دائما در حال مخالفت با تصمیمات آنها است.