محققان دانشگاه میشیگان در تحقیقات خود به این یافته رسیده‌اند که در کشورهای صنعتی، محصولات کشاورزی ارگانیک تقریباً با محصولات کشاورزی صنعتی برابری می‌کرد. اما در کشورهای در حال توسعه، محصولات کشاورزی ارگانیک می‌توانست دو تا سه برابر محصولات کشاورزی غیر ارگانیک باشد. این‌ها گفته‌های «پرفکتو» پروفسور دانشگاه یو-ام است.

پرفکتو می‌گوید: امیدوارم سرانجام بتوانیم این فرضیه که کشاورزی ارگانیک نمی‌تواند به میزان کافی مواد غذایی تولید کند را برای همیشه ریشه‌کن کنیم.

علاوه بر مسئله میزان محصولات ارگانیک، این محقق معتقد است که برای کشاورزی ارگانیک می‌توان از کودها و منابع طبیعی موجود استفاده کرد و نیازی به بهره‌برداری بیش از حد از زمین‌های کشاورزی نیست.

«ما از مطالعه ی اینکه تا چه میزان مواد غذایی می‌تواند توسط کشاورزی ارگانیک تولید شود، به وجد آمده بودیم». نتایج بررسی‌ها بحث‌های اساسی گذشته را رد می‌کرد؛ و این نتیجه را قطعی تر می‌کرد که کشاورزی ارگانیک کمترین آسیب را به محیط زیست وارد کرده، و بیشترین میزان محصول دهی را دارد.

مدافعان کشاورزی ارگانیک معتقدند که کشاورزی غیر ارگانیک همچنین باعث فرسایش خاک، نشر گازهای گلخانه‌ای، افزایش آفت و از بین رفتن گونه‌های زیستی می‌شود

کشاورزی زیستی یا کشاورزی ارگانیک، طبیعی یا آلی، نوعی کشاورزی است که در تولید و فرآوری محصولات آن از کودهای شیمیایی، سموم، هورمون‌ها و دگرگونی‌ها و دستکاری‌های ژنتیکی استفاده نشود و همه مراحل تقویت زمین، کاشت و برداشت با استفاده از نهاده‌های طبیعی (همچون کود زیستی، کمپوست‌ها، حشرات سودمند، ریزاندامگان کارآ باشد.

کشاورزی ارگانیک سیستمی تولیدی است که سلامت خاک، اکوسیستم‌ها و انسان را پایدار می‌سازد و بر فرایند بوم شناسانه، تنوع زیستی و چرخه‌های سازگار با شرایط محلی تکیه دارد. فراورده‌های کشاورزی زیستی در کشور ما با نام محصولات سالم و در کشورهای اروپایی و امریکایی با نام کشاورزی زیستی (Organic farming)‏ و یا کشاورزی بیولوژیک (Bio) شناخته می‌شود.

کشاورزی زیستی، یک سیستم مدیریتی جامعی است که کمیت و کیفیت محصولات از تولید تا فرآوری و انتقال به مصرف‌کننده، سلامت خاک، گیاه، حیوان، انسان، میکروارگانیسم‌ها، محیط سیاره زمین به‌عنوان یک موجود زنده واحد، اصول اکولوژیکی، محیط زیست، اصول عدالت و روابط اجتماعی، احترام به مخلوقات و اصول پایداری زیستی در آن مد نظر است.

این یافته خصوصاً برای کشورهایی که به هر دلیل امکان وارد کردن مواد غذایی لازم را از کشورهای دیگر ندارند، مفید است. زیرا آن‌ها خواهند توانست مواد غذایی مورد نیاز خودشان را از این طریق تأمین کنند. هرچند این نتیجه ممکن است کمی متناقض به نظر بیاید، اما منطقی است. چرا که این کشورها به هر دلیل امکان دسترسی به کودهای شیمیایی خاص یا مواد کشنده حشرات موذی ندارند.

پس از مقایسه این دو نوع کشاورزی، محققان به مسئله تأمین نیتروژن مورد نیاز پرداختند. بدین منظور، آن‌ها زمین‌های کشاورزی موجود را با میانگین نیتروژن مورد نیاز برای کاشت محصولات در نظر گرفتند (در صورتی که کودهای طبیعی به‌کار رود).

کودهای طبیعی کودهایی هستند که هنگام شخم زدن زمین در خاک قرار می‌گیرند تا خاک را غنی کرده و نیازی به کودهای ترکیبی نباشد. آن‌ها به این نتیجه رسیدند که استفاده از کودهای طبیعی نیتروژن کافی برای کشاورزی ارگانیک را تولید می‌کند تا هیچ گونه نیازی به کودهای ترکیبی نباشد.

کشاورزی ارگانیک بسیار مهم است، زیرا کشاورزی صنعتیکه شامل کشت سریع و گسترده، کاشت مکانیزه، استفاده از کودهای ترکیبی و آفت کش‌ها است- برای محیط زیست بسیار مخرب و مضر است. برای مثال کود موجود در کشاورزی صنعتی عامل اصلی زمین‌های کشاورزی مُرده است زمین‌هایی با اکسیژن کم که گیاهان در آن رشد نمی کنند.

مدافعان کشاورزی ارگانیک معتقدند که کشاورزی غیر ارگانیک همچنین باعث فرسایش خاک، نشر گازهای گلخانه‌ای، افزایش آفت و از بین رفتن گونه‌های زیستی می‌شود.

در این زمینه، محققان تعبیر «ارگانیک» را اینگونه تعریف می‌کنند: فعالیت‌هایی که به‌صورت پایدار یا زیست محیطی صورت می‌گیرد، که از مواد مغذی خام و غیر ترکیبی بهره می‌برد و باعث بهبود کیفیت خاک می‌شود.

پرفکتو این ایده که کشاورزی ارگانیک باعث گرسنگی مردم جهان می‌شود را، خنده‌دار خواند.

او معتقد است شرکت‌های بسیاری به کشاورزی و بهره‌وری از مقولات مربوط به کشاورزی علاقه‌مندند. زیرا تحت تأثیر شرکت‌های تولید مواد شیمیایی، شرکت‌های تولیدکننده مواد آفت‌کش و تولید کود مصنوعی است. تمام این شرکت‌ها نقش بسزایی در ایجاد این باور عمومی داشته‌اند که برای تولید مواد غذایی کافی، نیازمند استفاده از روش‌های پیشرفته و غیر ارگانیک هستیم!

راضیه کتابچی