انسان‌ها دارای سیستم‌های ارتباطی غیرکلامی هستند که شامل حواس بینایی، شنوایی، چشایی و لامسه هستند که برای تعامل با دنیای طبیعی بسیار مهم هستند. گیاهان نیز از مواد پخش شونده استفاده می‌کنند که موادی شیمیایی هستند و هنگام برش گیاه منتشر می‌شوند تا با تهدیدات موجود مانند حیوانات درنده یا چمن زن‌ها مقابله کنند.
آنها همچنین از طریق سیگنال‌های الکتریکی، قارچ‌های زیرزمینی و میکروب‌های خاک ارتباط برقرار می‌کنند و شبکه پیچیده‌ای را تشکیل می‌دهند که به آنها امکان تبادل منابع و اطلاعات را می‌دهد.
دانشمندان از فناوری و هوش مصنوعی برای مطالعه عمیق‌تر ارتباطات گیاهی استفاده می‌کنند که می‌تواند منجر به پیشرفت در کشاورزی و حفاظت از محیط زیست شود.
شبکه وسیع آوند چوبی درختان توسط قارچ‌های زیرزمینی به هم متصل شده و آنها را قادر می‌سازد از یکدیگر حمایت کنند و به تغییرات محیطی واکنش نشان دهند.
با این حال، اختلالات خاک ناشی از فعالیت‌های انسانی ممکن است این شبکه‌ها را مختل کند و گیاهان را آسیب‌پذیرتر کند و بر تلاش‌های بازسازی اکوسیستم تأثیر بگذارد. درک و حفظ این سیستم‌های ارتباطی گیاهی برای رفاه و بقای ما بسیار مهم است.
همانطور که به کودکان خواندن و برقراری ارتباط کلامی را آموزش می‌دهیم، باید اهمیت رابطه خود با گیاهان و دنیای طبیعی را نیز به خاطر بسپاریم.
با احترام و درک سیستم‌های ارتباطی گیاهی، می‌توانیم بهتر از اکوسیستم‌هایی که از ما حمایت می‌کنند محافظت و حمایت کنیم؛ بنابراین محققان در حال مطالعه این فعل و انفعالات هستند تا از مزایای بالقوه ارتباط گیاهان برای کشاورزی و حفاظت از محیط زیست استفاده کنند.
همانطور که یادگیری و حفظ سیستم‌های ارتباطی انسان‌ها و گیاهان برای رفاه سیاره ما ضروری است، در دنیایی که شبکه‌های حساس نقش مهمی در ارتباطات و بقا دارند، توانایی ما برای برقراری ارتباط با دنیای اطرافمان کلیدی است.