شهرستان نهاوند با وسعتی معادل یک‌هزار و 535 کیلومتر مربع، 7.شهرستان نهاوند با وسعتی معادل یک‌هزار و 535 کیلومتر مربع، 7.87 درصد از مساحت کل استان همدان را به خود اختصاص داده و از سابقه طولانی تاریخی و فرهنگی برخوردار است؛ این شهرستان یکی از مناطق برجسته کشاورزی ایران بوده و به‌دلیل برخورداری از منابع طبیعی فراوان، محصولات متنوعی تولید می‌کند. نهاوند دارای حدود 75 هزار هکتار اراضی کشاورزی است که بیش از 27 هزار هکتار آن به کشت محصولات پاییزه مانند کلزا اختصاص دارد؛ سالانه حدود سه هزار تُن کلزا در این منطقه تولید می‌شود.
چغندرقند نیز یکی محصولات راهبردی است که در نهاوند حدود 200 هزار تُن تولید می‌شود. علاوه‌بر محصولات کشاورزی این شهرستان، باغات میوه نیز سهم زیادی از سبد تولید را به خود اختصاص داده‌اند؛ تولیدات باغی نهاوند سالانه به حدود 90 هزار تُن می‌رسد و شامل میوه‌هایی مانند سیب، گلابی، هلو، زردآلو، شلیل، گیلاس، انگور و دیگر انواع میوه‌ها است. باغات انگور نیز با مساحت 800 هکتار، سالانه بیش از هفت هزار تُن انگور تولید می‌کنند.
همچنین حدود 14 هزار هکتار انواع باغ میوه در شهرستان نهاوند وجود دارد که از این میزان پنج هزار هکتار آن زیر کشت سیب درختی است. از طرفی نهاوند با 350 هکتار کشت گیاهان دارویی، یکی از تولیدکنندگان مهم این محصولات است. گشنیز نیز از محصولات شاخص منطقه بوده که بیش از پنج هزار هکتار زمین زیر کشت این گیاه قرار دارد؛ درحال حاضر 95 درصد تولید گشنیز استان همدان و 40 درصد تولید گشنیز کشور به شهرستان نهاوند اختصاص دارد.
این شهرستان به‌لحاظ منابع معدنی نیز دست پُری دارد؛ به‌ویژه دولومیت و مس جایگاه ویژ‌ه‌ای در معادن این شهرستان دارند و نهاوند دارای 34 معدن فعال و 13 معدن غیر فعال است. این معادن عمدتاً در زمینه تولید شن، ماسه و سنگ فعالیت دارند؛ از ذخایر معدنی مهم نهاوند، می‌توان به مس و طلا اشاره کرد که ظرفیت اقتصادی قابل‌ توجهی دارند و می‌توانند با سرمایه‌گذاری بیشتر، تحول اقتصادی در منطقه‌ ایجاد کنند. میزان سرمایه‌گذاری در بخش معدن نهاوند تاکنون حدود 65 میلیارد تومان برآورد شده است و معدن دولومیت دوچشمه نهاوند، بهترین نوع دولومیت در جهان بوده و یک کالای استراتژیک محسوب می‌شود و ظرفیت این را دارد که سهم قابل توجهی از پیشرانی اقتصادی نهاوند را داشته باشد.
در کنار حوزه کشاورزی و صنعت و معدن، نمی‌توان از گردشگری یاد نکرد؛ تاکنون بیش از 200 اثر و بنای تاریخی، محوطه‌ و تپه‌ تاریخی در شهرستان نهاوند شناسایی شده که از این تعداد بیش از 100 اثر آن در فهرست آثار ملی به ثبت رسیده است
این ظرفیت‌ها و بسیار بیش از این، سهم مردم فرهیخته و غیوری است که با وجود داشته‌های فراوان، با مشکلات بسیاری دست‌وپنجه نرم می‌کنند؛ تا بدان‌جا که بیکاری آه از نهادشان برآورده! نماینده مردم نهاوند در مجلس شورای اسلامی اخیراً گفت: 28 تا 33 واحد صنعتی نهاوند غیر فعال است و تنها دو واحد فعال داریم و شاهد بیشترین میزان بیکاری در شهرستان نهاوند هستیم.
درواقع کم‌کاری مدیران و فرصت‌سوزی نمایندگان مجلس در ادوار مختلف باعث شده‌ است نهاوند نتواند از بسیاری از ظرفیت‌های خود بهره ببرد؛ هرساله کشاورزان و باغداران نهاوندی چشم به سخاوت آسمان و زمین دوخته و کمر همت می‌بندند تا مواد غذایی سفره مردم را تولید کنند، اما نبود صنایع‌ تبدیلی، بسته‌بندی و بازاریابی بین‌المللی، باعث شده‌ است هرساله سیب نهاوند و برخی محصولات زراعی و باغی آن، سهم پسماند شوند. از حوزه کشاورزی که بگذریم، داستان صنایع و معادن نهاوند یکی داستان‌هایی است پُر از آب چشم! به‌جز واحدهای تولیدی تعطیل، مسئله اخیر کارخانه دولومیت نهاوند بوده که برخلاف انتظار مسئولان شهرستان براساس قرارداد شستا مبنی بر اینکه برای نهاوند اشتغال‌زایی 300 نفره بکند و فاز دوم آن نیز راه بیفتد، سرمایه‌گذار بسیار راحت همان 40 و اندی شاغل در کارخانه را هم به خانه فرستاده است! تازه مدیرعامل شرکت فرآورده‌های نسوز ایران خونسردانه به خبرنگار ایسنا گفته: چون معدن با کارخانه فاصله دارد، این پروژه زیان‌ده است! ظاهراً جنابشان مخاطب را خدای‌ناکرده کم‌دانش فرض کرده، وگرنه کدام سرمایه‌گذار است که قبل از امضای قرارداد جوانب کار را نسنجد و بعد از سرمایه‌گذاری بفهمد که زیان‌ده بوده است؟ تازه ایشان خواسته‌ است چون طرح‌های اجرایی به سوددهی نرسیده‌اند و سرمایه‌گذاران فشار می‌‌آورند، یک معدن دیگر نیز به این کارخانه بدهند! ظاهراً حضرت‌ آقا خیال می‌کنند می‌توان از کیسه خلیفه به ایشان بخشید...