سپهرغرب، گروه خبر - سمیرا گمار: استادیار علوم سیاسی دانشگاه بوعلی با ابراز تأسف از تصویب CFT در مجلس شورای اسلامی، اظهار کرد: تصویب FATF تا ابد به‌عنوان یک لکه‌ای بر پیشانی تصویب‌کنندگان این لایحه خواهد ماند.
بحث پذیرش کامل شروط FATF یک مسئله اساسی و حیاتی برای کشور بوده و با مفهوم امنیت ملی ایران (به‌خصوص در جنگ اقتصادی که بر ما تحمیل شده) به‌شدت گره خورده است؛ ازاین‌رو تلاش برای روشن‌سازی ماهیت ماجرا که در دستور کار همه فعالان رسانه‌ای و سیاستمداران دلسوز و متعهد کشور قرار گرفته را بر خود فرض دانستیم، در متنی که در ادامه می‌‌آید تلاش شده تا بحث تخصصی و پیچیده‌ای که مربوط به شروط 42 گانه FATF است، به ساده‌ترین شکل باز شده و در گفتگو با دو تن از اساتید دانشگاه به آن پرداخته شود.
     مرور چند مسئله بدیهی
FATF یا کارگروه اقدام مالی یک کنوانسیون، توافق بین‌المللی یا معاهده نیست، بلکه یک سازمان بین‌دولتی است که از 35 کشور و نهاد عضو و دو عضو ناظر (رژیم صهیونیستی و عربستان) تشکیل شده و خود را یک نهاد «مشورتی» و نه «نظارتی» می‌داند؛ آنچه امروز در فضای سیاسی کشور مطرح است، اصلاً بحث پیوستن به FATF نیست، عضویت در این نهاد شرایط بسیار خاص خود را داشته و پیوستن به آن پیوست‌های متعدد اقتصادی، سیاسی، امنیتی و حتی ایدئولوژیک دارد. بنابراین قرار نیست ایران با تصویب کامل لوایح چهارگانه دولت در این زمینه، «عضو» FATF شود؛ بحث امروز کشور پذیرش کامل شروط 42 گانه «برنامه اقدام» است که «خاص» ایران نوشته شده و از 42 شرط تاکنون 38 شرط پذیرفته‌شده و در حال اجرا است و تنها روی چهار بند مسئله وجود دارد! یک: گزارش‌دهی مستقل اف آی یو به خارج، ذیل بند «تعاملات بین‌المللی» دو: مسئله TF(کنوانسیون تأمین مالی تروریسم)، مشخصاً بند شش از بندهای 42 گانه اکشن پلن، سه: پالرمو و چهار: اگمونت؛ مسئله بسیار کلیدی و حیاتی در پذیرش چهار بند جنجالی دام‌چاله‌ «خودتحریمی» است.
نکته فنی نهایی اینکه FATF نه نهاد تحریمی است و نه اصولاً اقدام می‌کند، این نهاد یک «زیرساخت انتقال داده» در حوزه اطلاعات مالی کشورها است. وزارت خزانه‌داری آمریکا برای محکم کردن سیستم تحریم‌های «موضعی» خود علیه ایران، به چند مجموعه داده نیازمند است که FATF یکی از آن‌ها است.
     رفع مشکلات مالی ما ربطی به FATF ندارد، این ادعای کسانی است که قبلاً همین موضوع را به برجام ربط می‌دادند
به ذکر همین مقدار به‌عنوان مقدمه بسنده می‌کنم، در ادامه دکتر حسن رحیمی‌روشن، استادیار علوم سیاسی دانشگاه بوعلی سینا به زبان ساده FATF را تبیین می‌کند:
استادیار دانشگاه بوعلی سینا با بیان اینکهFATF یک سازمان بین‌دولتی است که در دهه‌های قبل برای مبارزه با پول‌شویی به‌وجود آمده، عنوان کرد: پس از آن مبارزه با تروریسم، تأمین مالی تروریسم و یا به عبارتی مسدود کردن مالی تروریسم نیز به آن افزوده شده است.
حسن رحیمی‌روشن خاطرنشان کرد: مسئله پیوستن ایران به این مجموعه از چند زاویه قابل بحث است؛ موافقان FATF معتقدند اگر ما به این لایحه بپیوندیم، مشکل مبادلات بانکی و ردوبدل کردن پول ما حل می‌شود؛ اما واقعاً این‌طور نیست و چنین اتفاقی نخواهد افتاد.
وی در ادامه افزود: ادعای موافقان مردود است، چراکه مشکلات بانکی ما هیچ ربطی به این موضوع ندارد؛ بلکه مشکلات مالی ایران به تحریم‌هایی برمی‌گردد که بنا بود با برجام رفع شود و نشد، لذا این وعده‌ها سرابی بیش نیست.
این کارشناس امور سیاسی تأکید کرد: عیوب اصلی برای جمهوری اسلامی ایران در تصویب FATF این است که پیوستن به آن ابزاری می‌شود برای کنترل مالی و نظام بانکی کشور و در شکلی نامطلوب بخشی از دولت و نظام را به دست خود تحریم می‌کنیم و درنتیجه بخش‌هایی از حاکمیت ملی که غرب نتوانسته علیه آن اعمال تحریم کند، به دست خود تحریم می‌کنیم!
رحیمی‌روشن بیان کرد: به عبارتی نهاد‌ها و سازمان‌هایی که امروز از نظر آمریکا در داخل کشور ما تحریم هستند و نباید تبادلاتی با آن‌ها صورت بگیرد، خود دولت موظف است آن‌ها را تحریم کند و دولت ما را در حد عامل غرب بودن تنزل می‌دهد.
وی در پایان با ابراز تأسف از تصویب اولیه FATF در مجلس شورای اسلامی، اظهار کرد: تصویب FATF تا ابد به‌عنوان یک ننگ تاریخی بر پیشانی تصویب‌کنندگان این لایحه خواهد ماند.
     تن دادن به FATF یک نوع خودتحریمی است
در بخش دوم این گفتگو سیدمحمد موسوی‌اصفهانی که به‌صورت خودجوش و آتش به اختیار نسبت به این لایحه استعماری اعتراض خود را در نماز جمعه هفته‌ای که گذشت علنی کرده بود، مسائلی را مطرح کرد که بخش‌هایی از آن را خواهید خواند:
این استاد دانشگاه با تأکید بر اینکه FATF مجموعه‌ای از چند قرارداد بوده که تحت عنوان مبارزه با پول‌شویی و ایجاد شفافیت مالی به‌عنوان یک قرارداد بین‌المللی مطرح است، گفت: چیزی که پیش از این مطرح بود، پیوستن جامعه جهانی به FATF بود که این‌طور نبوده و تنها 37 کشور آن را پذیرفته‌اند.
حجت‌الاسلام سیدمحمد موسوی‌اصفهانی تصریح کرد: همان‌طور که رهبر انقلاب (دامت برکاته) در دیدار با نمایندگان فرمودند، کنوانسیون‌ها و معاهدات بین‌المللی را باید با دقت پذیرفته و امضا کرد؛ باید به این نکته توجه کرد، چراکه غالب این معاهدات تحت نظر چند قدرت اصلی در دنیا آماده شده و کشورهای وابسته آن را پذیرفته و امضا می‌کنند، به کشورهای مستقل نیز فشار وارد می‌کنند که اگر چیزی که ما می‌گوییم را نپذیرید، شفافیت مالی نداشته و می‌خواهید از تروریسم حمایت کنید!
وی افزود: مسئله‌ای نیز اخیراً مشهور شد که اگر می‌خواهید نتایج برجام را ببینید، باید FATF را بپذیرید! در حالی که واضح است تن دادن به این موضوع یک نوع خودتحریمی است، چراکه باید مبادلات بانکی را تحت رصد دشمنان قرار دهیم؛ کدام انسان عاقلی این کار را می‌کند؟
این کارشناس مسائل سیاسی و مذهبی با اشاره به فرمایش رهبر انقلاب (مدظله‌العالی) ابراز کرد: تأکید ایشان بر این است که مراقب این معاهدات باشید که به‌نوعی مخالفت را به ذهن متبادر می‌کند، می‌بینیم که برخی می‌گویند این لایحه به مبارزه با پول‌شویی خواهد پرداخت؛ اما رهبر انقلاب تأکید کردند که اصلاً لزومی ندارد ما قراردادهای آماده و از پیش تعیین‌شده را امضا کنیم، می‌توانیم طی مصوبات داخلی با پول‌شویی مبارزه کرده و در عین حال مفاسد معاهدات بین‌المللی را نیز نداشته باشیم.
     نمایندگان مجلس که باید حافظ امنیت و منافع ملی باشند، با واگرایی و غرب‌زدگی عمل کردند
حجت‌الاسلام سیدمحمد موسوی‌اصفهانی ادامه داد: متأسفانه نمایندگان مجلس شورای اسلامی که باید در دفاع از منافع ملی پیشگام باشند، با رگه‌هایی از غرب‌زدگی و واگرایی عمل کرده و در این ماجرا نیز همانند امضای برجام سربلند بیرون نیامدند؛ در حالی که همه هشدار‌ها درباره FATF از سوی جامعه مدرسین، مراجع، علما و سیاستمداران دلسوز مطرح شده بود که مورد توجه قرار نگرفت.
وی با اشاره به موضع‌گیری خود در نماز جمعه گفت: این موضع‌گیری‌ها دو مخاطب دارد؛ نخست مسئولان و خواص که هشدار و تذکری برای آن‌ها بوده و دیگری افکار عمومی است که مردم متوجه شوند اگر برخی‌ها با مدیریت افکار عموم راه نجات کشور را در ارتباطات بیرونی می‌دانند، واقعاً این‌طور نیست که نمونه بارز آن را در برجام دیدید.
این فعال سیاسی در پایان اضافه کرد: داستان برجام که متعلق به 100 سال پیش نیست، اینکه امتیازات زیادی به آمریکا داده اما چیزی دریافت نکردیم، ذات دشمنان برای ما روشن است؛ ما نیز در حد بضاعت خود برای نظامی که 250 هزار شهید به آن آبرو داده‌اند، خواهیم ایستاد تا به فرموده امام راحل (ره) برخی مسئولیت‌ها به دست نامحرمان و نااهلان نیفتد.
در خاتمه باید گفت بسیاری از نمایندگان و سیاسیون یا به‌کلی نسبت به محتوای این شروط ناآگاه‌اند، یا عامدانه آدرس غلط می‌دهند! متأسفانه عوامانه‌سازی مسئله و به تعبیر یکی از کارشناسان اقتصادی «آبی-قرمز» کردن یک مبحث بسیار حیاتی و تخصصی، خیانتی است که برخی موافقان تعهدسپاری کامل به FATF از ماه‌ها قبل در پیش گرفته‌اند.
اصلاً این‌گونه نیست که FATF مقررات روشن و مشخصی داشته و برای همه کشورها به یکسان جاری و ساری باشد؛ هیچ (تأکید می‌کنیم هیچ) استانداردی در FATF نیست که برای همه کشورها عمومیت داشته باشد، کما اینکه همین اکشن پلن (یا برنامه اقدام) که بحث اکنون بر سر پذیرش همه 42 شرط آن است، صرفاً و اختصاصاً برای «ایران» نوشته شده است! درواقع FATF یک «برنامه اقدام» ویژه ایران نوشته که بسیار سخت و تلخ هم نوشته شده است.
همان‌طور که گفته شد، ظاهراً کلیت تشکیل FATF برای مبارزه با «پول‌شویی» و «تأمین مالی تروریسم» است. اما موافقان پذیرش کامل شروط اکشن پلن باید به یک سؤال اساسی پاسخ دهند: آیا آمریکا و شرکایش (در گروه جی‌هفت که بنیان‌گذار این کارگروه ویژه هستند) به دنبال تعدیل و کاهش فساد مالی، اصلاح ساختار اقتصادی و تقویت اقتصاد ملی ایران هستند؟ یا ترجیح و اصولاً برنامه نظام سلطه تعمیق فساد و تضعیف پایه‌های اقتصاد ملی است؟ آیا این «خیرخواهی» برای اقتصاد ایران با خباثت و دشمنی عیان همین نظام در بستن روزنه‌های عادی تجارت خارجی ایران (به قصد ضربه زدن اساسی به اقتصاد ملی) جور درمی‌آید؟
نکته پایانی اینکه انتظار می‌رفت نمایندگان مجلس، فارغ از هرگونه سیاسی‌کاری و ترجیح منافع حزبی و جناحی، با چشم باز و با اطلاعات کامل نسبت به رأی دادن به این مسئله اقدام کنند و ماجرای تلخ تصویب «20 دقیقه‌ای» برجام در مجلس، به همین زودی تکرار نشود...