سپهرغرب، گروه خبر - سمیرا گمار: شامگاه 21 آبان‌ماه سال 1396 برای مردم کرمانشاه یادآور شبی است که بر اثر یک زلزله ویرانگر همه هستی خود را از دست دادند، بلافاصله پس از انتشار خبر «زلزله» کرمانشاه «سیل» کمک‌های مردمی به این استان گسیل شد و نخستین گروه‌هایی که خود را به مناطق زلزله‌زده رساندند، هیئت‌های برپاکننده موکب‌های اربعین بودند که یا در بازگشت از کربلا وارد کرمانشاه شدند و یا به‌محض رسیدن به استان‌های خود و شنیدن خبر زلزله ادامه خدمت خود را در یاری مردم کرمانشاه دیده و به فعالیت‌های جهادی در آنجا مشغول شدند.

زمان روبه‌جلو می‌رفت و علاوه بر سنگینی داغ عزیزان ازدست‌رفته، از دست دادن خانه و زندگی در سرمای هوا نیز بر غم مردم زلزله‌زده می‌افزود؛ ضمن اینکه باوجود کمک‌های مردمی فراوان ارسال‌شده به استان کرمانشاه، برخی از مناطق محروم‌تر این استان، کمک‌های کمتری را دریافت کرده بودند و بر این اساس، هیئت‌های مذهبی فعال در عرصه خدمت‌رسانی با شناسایی این مناطق آسیب‌دیده فعالیت‌های خدماتی و عمرانی خود را به آن‌ها اختصاص داده و در اقدامی هماهنگ حضورشان را با عنوان پویش «هر هیئت، یک روستا» آغاز کردند.

استان همدان نیز از همان روزهای نخست به این جمع نورانی پیوسته و هیئت‌های مذهبی آن فعالیت در چند روستا در مناطق زلزله‌زده را آغاز کردند که آنچه در ادامه می‌خوانید گفت‌وگوی خبرنگار سپهرغرب با جلال تلطفی، مسؤول جامعه ایمانی مشعر استان همدان در تشریح فعالیت‌های صورت گرفته هیئت‌های مذهبی همدان در مناطق زلزله‌زده است:

مسؤول جامعه ایمانی مشعر استان همدان با اشاره به راه‌اندازی پویش «هر هیئت یک روستا» بعد از زلزله کرمانشاه، عنوان کرد: از استان همدان چهار هیئت با محوریت هیئت بیت‌الاحزان وارد دو روستای میرقادر علیا و میرقادر سفلی در اطراف ازگله شدند که از همان روزهای نخست وقوع زلزله تاکنون در آنجا مشغول کار و فعالیت جهادی هستند.

جلال تلطفی خاطرنشان کرد: بعد از سیل غرب کشور نیز فعالیت هیئت‌های مذهبی در استان لرستان و شهرستان معمولان آغازشده و هیئت‌های همدان به کمک شیراز در دو روستای کاملاً تخریب‌شده چم‌شهران و ابراهیم‌آباد مشغول فعالیت جهادی در بخش‌های مختلف هستند.

وی با تأکید بر اولویت‌سنجی صورت گرفته برای حضور هیئت‌های مذهبی در مناطق حادثه‌دیده، افزود: بخشی از بازسازی آسیب‌هایی که بر اثر سیل به برخی از شهرستان‌های همدان وارد شد نیز توسط هیئت‌های مذهبی همان شهرستان‌ها در دستور کار قرار گرفت و کار با موفقیت انجام شد.

مسؤول جامعه ایمانی مشعر استان همدان تصریح کرد: اعتبارات فعالیت‌های صورت گرفته تماماً مردمی و بیش از 250 میلیون تومان بود که به لطف خدا و همت جهادی دوستان هیئتی در بخش‌های عمرانی و فرهنگی هزینه شد.

تلطفی با بیان اینکه برگزاری مسابقات فوتبال، مراسم اعیاد و شهادت اهل‌بیت گوشه‌ای از اقدامات فرهنگی ما در مناطق زلزله‌زده بود، یادآوری کرد: قرار بر این است که دوستان هیئتی چهار سال در مناطق زلزله‌زده حضورداشته باشند، کما اینکه فعالیت جهادی در مناطق سیل‌زده نیز تا یک سال آینده ادامه خواهد داشت.

وی در پایان سخنان خود با اشاره به حضور و فعالیت بیش از یک هزار نفر روز طی این مدت در مناطق حادثه‌دیده، تأکید کرد: در شرایط فعلی، ورود هیئتی‌ها به حوزه فعالیت‌های اجتماعی، ضروری است چراکه علاوه بر رویش‌های کم‌نظیری که در این فعالیت‌های جهادی خاص و خالص اتفاق می‌افتد تجربه‌های موفقی نیز به دست می‌آید که ارزشمند بوده و البته بازتاب خوبی نیز از جانب مردم در همراهی هیئت‌های مذهبی با آنان شکل می‌گیرد.

در خاتمه باید گفت؛ نزدیک به دو سال از وقوع زلزله مهیب کرمانشاه می‌گذرد و تعجبی ندارد که با آن حجم از خسارتی که این حادثه بر جای گذاشت و البته سیل کمک‌رسانی در قالب‌های مختلف پس‌ازاین حادثه، اکنون نیز به بازخوانی دوباره آن قصه پررنج و امید پرداخت.

ماجرایی که با شوک اولیه در 21 آبان‌ماه 96 آغاز شد و همه مردم کشورمان را به حرکت درآورد. رهبر انقلاب (دامت تأییداته) در همان ساعات اولیه در پیامی فرمودند: «از همه‌کسانی که می‌توانند به نحوی در سبک کردن بار مصیبت و جبران خسارت مؤثر باشند درخواست می‌کنم که به یاری آسیب‌دیدگان بشتابند.»

در ابتدا حرکت وسیع مردمی از سر همدردی با داغ‌دیدگان و آوارگان و کمک به آنان شکل گرفت. کمک‌های ریزودرشت بود که به همراه گرمی مهر و محبت هم‌وطنانمان رهسپار روستاها و شهرهای زلزله‌زده کرمانشاه شد. حجم کمک‌ها باورکردنی نبود؛ به حدی که در هفته‌های نخست، مناطق زلزله‌زده ازنظر مواد غذایی اشباع شد، اگرچه در ماه‌های بعد، تب‌وتاب عمومی برای کمک‌رسانی تا مقدار زیادی فروکش کرد، اما بودند کسانی که در همه این مدت در کنار مردم کرمانشاه بودند و در غم و شادی آنان در سرمای زمستان و گرمای تابستان شریک شدند، هیئتی‌ها نیز در این زمره بودند و حالا خادم هیئت، خادم مردم شده بود و در این مناطق هر کاری از دستش برمی‌آمد، انجام می‌داد.

هیئت‌هایی که با پشتوانه عمیق، عرق دینی و مردمی خود و با جمع‌آوری کمک‌های مردمی و تهیه مایحتاج اولیه شامل مواد غذایی و اسکان موقت مردم در چادر و کانکس، خدمات خود را در کنار سایر نهادهای امدادرسان آغاز کرده و در امور بازسازی و عمران، اشتغال، درمان و مسائل فرهنگی مردم زلزله‌زده هر آنچه در مکتب اهل‌بیت علیهم‌السلام آموخته بودند را به منصه ظهور رساندند.

و کلام پایانی اینکه؛ به عقیده نگارنده، محیطی که به قول خودمان، بچه حزب‌اللهی‌ها از آن ارتزاق می‌کنند همین‌جاها است و دلایل معنوی زیادی دارد، اما اگر کف را در نظر بگیریم این است که زمینه زیستی می‌شود که اجازه هر نوع تفریح و با هر کس و هر جا بودن را نمی‌دهد.

در این جاهای سخت با بیل و کلنگ، بدون کنترات و جهادی کار کردن درنهایت «به گروه خون بخور» ترین و سالم‌ترین نوع ارتزاق روحی برای این قشر است که با بیشترین تعامل در سالم‌ترین سطح قرار دارد؛ اما مهم‌ترین رکن کار در محافل جهادی رویش‌ها است که هیئت‌های مذهبی به‌خوبی و البته هوشمندانه آن را دریافته‌اند.

دست‌مریزاد و خدا قوت بر همه آنانی که زمانی که هیچ دوربینی حضور ندارد، برای خدا کار می‌کنند؛ دست‌مریزاد.