رونقی، مستندساز و عکاس در این زمینه به ابتدا به متنی از یک کتاب اشاره می‌کند و چنین می‌گوید: «در کتابی خواندم، در یک نمایشگاه نقاشی بالزاک در مقابل تابلویی قرار می‌گیرد که دشتی را نشان می‌دهد که خانه کوچکی را در میان گرفته است. از دودکش خانه دود بلند شده است، در این خانه زندگی جریان دارد. بالزاک از نقاش سوال می‌کند، چند نفر در این خانه زندگی می‌کنند؟
ـ خب شاید یک خانوار.
ـ چند بچه دارند؟
نقاش با خودش فکر می‌کند و بعد سه.
ـ چند ساله‌اند؟
ـ شاید 10 یا دوازده سال.
این سوال و جواب‌ها برای مدتی ادامه پیدا می‌کند تا زمانی که نقاش کلافه می‌گوید: آقای بالزاک این خانه‌ کوچک در پس زمینه نقاشی است، مهم نیست چند نفر در آن زندگی می‌کنند، من که به همه جزئیات فکر نکرده‌ام.
بالزاک می‌گوید: می‌دانم که به این چیزها اهمیت نمی‌دهی، روشن است که نمی‌دانی چند کودک در این خانه زندگی می‌کنند و چند خروس در حیاط جلویی می‌پلکد و مادر خانه برای ناهار چه پخته است. این را می‌دانم چون دودی که از دودکش بیرون می‌آید برایم باورپذیر نیست، برایم واقعی نیست. اگر این جزئیات را می‌دانستی دود بهتری می‌کشیدی و نقاشی بهتر می‌شد.»
رونقی سپس تشریح می‌کند: «نقش حیات ما نیز این چنین است، تجارب غنی‌تر و ژرف‌تر از زندگی، ما را همیشه به درک و تصویر بهتری از زندگی روزمره می‌رساند. اگر به این جزئیات توجه کنیم آن را بهتر می‌کشیم. روزمرگی ظاهراً مقوله پیش پا افتاده‌ای است که می‌توان هر مطلب در هم ریخته‌ای را در آن جای داد. فَرار است اما چگونه می‌توان به رمز و راز آن پی برد؟»
این استاد دانشگاه در رشته مطالعات فرهنگی و رسانه در پایان سوالش را چنین پاسخ می‌دهد: «جهان امروز با گسترش وسیع مطالعات فرهنگی در میان مباحثی که میان مدرنیسم و پست مدرنیسم درگرفته، باعث شده است زندگی روزمره به عنوان مقاله‌ای درخور اهمیت قلمداد شود. مطالعات منتقدانه فلسفی و جامعه شناختی باعث شده که جامعه شناسی از حالت انتزاعی خارج شده و به اموری که زاییده عصر مدرن است بپردازد. در جهان مدرن امروز جامعه شناسی از مطالعات کلان به سطح خرد و زندگی روزمره می‌رسد. از سویی دیگر ضرورت بحث زیبایی شناسی آن هم در زندگی‌مان باعث شده است که جدی‌تر به این مباحث بپردازیم.»