سپهرغرب، گروه کافه کتاب: روزنامه گاردین گفت‌وگویی با نویسنده و روان‌پزشک فارغ‌التحصیل هاروارد و استاد دانشگاه استنفورد انجام داده که وی اعتقاد دارد نویسندگی و مطالعه کتاب، موجب سلامت روان می‌شود.
کتاب‌ها مثل ساختمان بلند هستند
به گزارش گاردین، دانیل میسون روان‌پزشک دانش‌آموخته دانشگاه هاروارد و رمان‌نویس آمریکایی است که بیشتر از رشته تخصصی‌اش، به‌خاطر نوشتن رمان‌های پُرفروش در کشورش مشهور شده است؛ میسون در سال 2007 رمانی با عنوان «کشور دور» نوشت که در 28 کشور دنیا چاپ و ترجمه شد. اخیراً این روان‌پزشک و نویسنده آمریکایی رمانی با عنوان «ثبت گذرمن از روی زمین» نوشته است که توسط انتشارات مک‌میلان منتشر شده و به همین بهانه روزنامه گاردین گفت‌وگویی با این روان‌پزشک فارغ‌التحصیل هاروارد و استاد دانشگاه استنفورد انجام داده که وی اعتقاد دارد نویسندگی و مطالعه کتاب موجب سلامت روان می‌شود.
رمان جدید شما در زمانی منتشر شده است که تقریباً همه کتاب‌فروشی‌ها به‌خاطر ویروس کرونا تعطیل هستند؛ چه احساسی از این مسئله دارید؟ فکر نمی‌کنید کتابتان در محل ورود سیاه‌چاله‌ای بزرگ است؟
این مشکل برای خودم زیاد جدید نیست. در سال 2002 فکر می‌کردم کتابم با استقبال زیادی روبه‌رو شود، اما تا ماه‌ها هیچ اقبالی نسبت به آن وجود نداشت و تقریباً به این تأخیر عادت کردم.
رمان جدید شما (ثبت گذرمن از روی زمین) مجموعه داستان‌های تاریخی است که به نظر می‌رسد به این ایام قرنطینه ارتباط نداشته باشد؛ نگران نیستید از این بی‌تناسبی؟
خب البته باید گفت که کتاب مثل یک ساختمان بلند است. امیدوار هستید چیزی معنی‌دار بنویسید، اما ازنظر انسان‌های دیگر چندان معنی ندارد. درحال حاضر بله نگران هستم چون همه انسان‌ها در جهان با چالش حیات روبه‌رو هستند، اما کتاب نوشتن از نگاه ویروس‌ها سخت است، فعلاً داستانی از نگاه ویروس‌ها ندارم و مجبورم همان سبک خودم را ادامه دهم.
شما شبیه آنتون چخوف یک پزشک هستید، رابطه بین دو شغل نویسندگی و طبابت چیست؟
البته من سال‌های تحصیلم وقت نوشتن پیدا نمی‌کردم، چون ارتباط خاصی با دنیای بیرون نداشتم. اما همیشه دوست داشتم در زندگی شخصی نویسندگی حضور داشته باشم. مطالعه کتاب و نوشتن آن روی سلامت روان تأثیر مثبت دارد و به‌عنوان یک روان‌پزشک نیاز به سلامت روان دارم! به‌طور اساسی برای نوشتن نیاز به ارتباط با دیگران است و شغل پزشکی این زمینه را فراهم کرده، خودم هم دوست ندارم در یک اتاق نشسته و در دنیای درونم باشم. دوست دارم بنویسم و با دیگران ارتباط برقرار کنم.
این دو شغل باعث تقویت یکدیگر می‌شوند؟
بله تا اینجای زندگی من همیشه شخصیت‌هایی که در داستان‌ها آورده می‌شوند، از بیمارانم الهام گرفته شده است. معمولاً در بیمارستان روزی 10 بیمار را ویزیت می‌کنم و ملاقات و حرف زدن با این بیماران شبیه داستان‌هایی هستند که تنها یک نفر باید آن‌ها را روی کاغذ بنویسد.
تاکنون به فکر چاپ کتاب از این داستان‌ها بوده‌اید؟
البته در این زمینه مسائل اخلاقی وجود دارد. باید رضایت بیماران گرفته شود که داستانشان چاپ شود یا نه، اما در حالت کلی ارتباط با انسان‌ها چه بیمار و چه سالم برای نویسندگان ضروری است.
به نظر شما شیوع ویروس کرونا و بیماری‌های همه‌گیر روی سلامت روانی تأثیر منفی دارند؟
البته هیچ داده و اطلاعات دانشگاهی برای این مسئله وجود ندارد، اما کارشناسان و دانشمندان علوم روان‌شناسی معتقدند مشکلات و مسائلی مثل بحرانی‌های اقتصادی، زیستی و دیگر حوادث روی سلامت روانی انسان‌ها تأثیر منفی دارند.
آیا مطالعه موجب سلامت روان می‌شود؟
روی خودم که تأثیر مثبتی داشته است؛ یادم هست وقتی نخستین‌بار رمان جنگ و صلح تولستوی را خواندم، احساس گیجی داشتم. اما وقتی آنا کارنینا و مادام بوواری را خواندم، احساس خوبی داشتم. فکر کنم بستگی به نوع کتاب دارد، نوع شخصیت‌پردازی و داستان‌گویی نویسنده به احساس خوانندگان ارتباط دارد، من که با خواندن رمان‌های کلاسیک احساس خوبی دارم.
الآن مشغول خواندن چه داستانی هستید؟
سفر بیگل نوشته چارلز داروین و مجمع‌الجزایر مالاریا آلفرد راسل.
شناسه خبر 22017
