دختری که مظلومیت از چهره‌اش نمایان بود و الان زخم‌دیده فضای بی‌قید و بند مجازی و شیادان از خدا بی‌خبر شده بود، در حالی که قطرات اشک از دیدگانش جاری بود حرفی برای گفتن نداشت. او مدتی بود سایه پدر از سرش رفته بود. آن هم در یک تصادف دلخراش، بعد از طلوع آفتاب. غروبی بر زندگی او. شروع غم و اندوه دختر و مادر. همه بار زندگی بر دوش مادرش افتاده بود. دخترک که الان در اوج دوران جوانی و دوره سوم زندگی خود که 15 سالگی را می‌گذراند در کنار درس خواندن به شغل هنری خود، نقاشی و طراحی نیز مشغول بود. گرفتاری او زمانی شروع شد که پسرکی در مسیر او و به وعده ازدواج روح لطیف او را بازیچه خواهش‌های خود کرد و او را در دام فضای مجازی و ارتباط کلامی و تصویری انداخت و کم کم از دامان مادر جدا کرد. گریه‌های مادر و نشان دادن عکس معصوم پدر هم نتوانست جلوی لذت‌های زودگذر و وعده‌های دخترک را بگیرد تا اینکه شبی که با پسرک رؤیا‌های خود به بهانه دیدن تصویری برای نقاشی و طراحی از منزل خارج شد و در دام شیادان قرار گرفت. او یکی از زخمی‌شدگان چنگال نرم و ظریف اعتقادی و اخلاقی در فضای مجازی شد. او اولین و آخرین مجروح نبود. هرچند هنوز فرصت مرهم گذاشتن بر زخم‌ها و بازگرداندن او به دامن خانواده وجود دارد، اما چه انسان‌هایی که از دام این جنگ نتوانستند خارج شوند.

جنگ اعتقادی و اخلاقی به هیچ کسی رحم نمی‌کند. جنگی سخت‌تر، پیچیده‌تر و عجیب‌تر از جنگ فیزیکی برای مبارزه با ارزش‌ها شروع شده که هدفش مرز‌های دینی و اعتقادی است. آنچنان این جنگ عجیب است که سربازان و افسرانش چه بسا کسانی باشند که زمانی افسران جنگ فیزیکی بوده‌اند، اما وقتی از جنگ فیزیکی فارغ شدند فراموش کردند که دامی برای شکارشان پهن شده است. این جنگ، جنگ علیه واژه مقدس و ارزشمند خانواده است.

مراحل جنگ در فضای مجازی عبارتند از مرحله اول تصرف فکر و اندیشه انسان‌ها و آماده کردن قبول سبک زندگی غیردینی. مرحله دوم: ترویج سبک زندگی غیردینی در غالب فیلم و سریال‌های وارداتی و حتی داخلی. مرحله سوم: از بین بردن ارزش‌ها و نهایتاً اسارت و بردگی خانواده‌ها.

خانواده اولین زمینی است که بذر تربیت در آن قرار می‌گیرد و رشد می‌کند. وقتی پدر و مادر مواظب خود باشند، یعنی خودشان در این فضا اسیر نباشند، می‌توانند جلوی وارد شدن در فضای مخرب جبهه ضد دینی را بگیرند. در غیر این صورت اگر پدر یا مادر خود آلوده شده باشند، این آلودگی مثل ویروس به فرزندان نیز سرایت می‌کند. ویروسی که فقط جسم را تحت تأثیر قرار نمی‌دهند بلکه جان و روح و ایمان انسان را نیز آلوده خواهد کرد. مگر نه این است که قرآن فرموده است مواظب خود و اهل‌بیت خود باشید. از آتشی که به جان انسان‌ها خواهد افتاد. شما مواظب باشید آتش نگیرید. یادمان باشد فضای مجازی قدم قدم انسان را گرفتار می‌کند. پس اول باید پدر و مادر در فضای گناه گرفتار نباشند تا بتوانند این جنگ را درک کنند.

دل و قلب انسان کانون محبت و علاقه است. علاقه انسان به هرچه بود ارزش انسان به همان اندازه است. ارزش هر کسی به آنچه در دل و علاقه اوست، هست. امام على (ع) می‌فرمایند: «إنَّهُ لیسَ لأنْفُسِکُم ثَمَنٌ إلّا الجَنّه، فلا تَبیعو‌ها إلّا بِها»: جان بهاى شما جز بهشت‏ نیست. پس آن را جز به بهشت مفروشید. بهشت یعنی مکانی مقدس و طاهر و مافوق همه دنیا و مادیات که قابل ارزش‌گذاری با وزن این دنیا نیست. دامی برای صید افکار دل‌ها انداخته‌اند که بهای انسان را بی‌ارزش کنند. جوانی که می‌تواند نخبه‌ای علمی و انسانی تأثیرگذار باشد به ناگاه همه استعداد‌های خود را خرج وب‌گردی‌های مخرب و نهایتاً آلودگی‌هایی می‌کند که نتیجه‌اش به غیر از بی‌انگیزگی در کسب علم و ادب، چیز دیگری نیست. چشم و گوش و فکر و گاهی زبان می‌تواند راه را برای نفوذ به قلب باز کند. وقتی نگاه کردی، دل توجه می‌کند، گوش می‌دهی دل می‌شنود، وقتی فکر کردی عقل، اندیشه و قلب مشغول می‌شود. در نهایت دیدنی، شنیدنی و گفتنی قلب را گرفتار می‌کند. راه نفوذ به قلوب و تسخیر دل‌ها، نگاه آلوده و فکر ناسالم است. پس فیلتری برای قلب بگذاریم تا هر نامحرمی وارد آن نشود. مگر نشنیده‌ایم که قلب حرم خداست؟ در حرم خدا کسی را وارد نکنید. یعنی نامحرمی را وارد نکنید. محرم راز شما فطرت پاک شماست. این فطرت است که خدا را قبول و شیطان را رد می‌کند. خوبی را می‌پذیرد و بدی را رد می‌کند. مراقب فضای ولنگار مجازی و ولنگاری مجازی باشیم.