گنجینه‌های مادی و معنوی بسیاری از گذشته‌های دور و نزدیک برای ما باقی‌ مانده که هر کدام در جای خود از اهمیت ویژه‌ای برخوردار بوده و می‌توانند بخشی از هویت ما را تشکیل دهند، این‌روزها که خبر ثبت جهانی میراث هگمتانه بیشتر به گوش می‌رسد، از گنجینه‌های مادی که در این منطقه کشف شده، 14 شیء ارزشمند تاریخی شامل «کاسه زرین با نقوش گیاهی»، «دستبند طلا با نقوش قوچ»، "«ظرف نقره آمفورای سیمین با دو دسته شکل حیوانی»، «جام نقره آمفورای سیمین با دو دسته لوله در قسمت پایین»، «خنجر طلایی با نقوش حیوانی»، «دستبند طلا زرین با نقش شیر هخامنشی‌»، «سرستون هخامنشی‌»، «ریتون طلا با شکل سرشیر و بال پرنده‌ مربوط به دوره هخامنشی»، «بشقاب نقره سیمین سلطنتی با نقش شهبانو» و «بشقاب زراندود سلطنتی با نقوش گیاهی» مربوط به دوره ساسانی می‌شوند و «ریتون زرین» به‌عنوان شاخص‌ترین شیء کشف‌شده، قرار است در همدان به نمایش گذاشته شوند؛ ظاهراً این اشیای ارزشمند تاکنون در موزه ملی ایران نگهداری می‌شدند و برای مدت کوتاهی در همدان در معرض دید قرار می‌گیرند.

البته جای تأسف بسیار است که چرا همدان با قدمتی چندهزارساله، هنوز نتوانسته‌ است موزه‌ای درخور نام و داشته‌های خود داشته باشد تا گنجینه‌های ارزشمندش را در موزه شهرهای دیگر نگهداری نکنند! شاید یکی از دلایل عدم توجه ویژه همدانی‌ها به این میراث گرانبها، همین عدم نمایش این اشیا در ادوار مختلف در این شهر است.

ای‌بسا اگر به مردم تصاویر این اشیا را نشان دهیم، کمتر به ذهنشان خطور کند که از کشفیات همین تپه هگمتانه‌ای است که در دل شهر قرار دارد؛ این عدم توجه متولیان امر به تقویت هویت و حافظه تاریخی مردم همدان باعث شده است الان که باید مردم مثل بسیاری از عرصه‌ها وسط میدان بوده و هویت تاریخی درونی‌شده خود را به منصه ظهور برسانند، کمتر ثبت جهانی هگمتانه برایشان موضوعیت داشته باشد. درحالی که این مردم فرهیخته در عرصه‌های دیگر خیلی خوب عمل کرده و می‌کنند، البته اگر سهمشان از برنامه‌ها و رویدادها مشخص و تبیین شود.

به هر ترتیب امروز هگمتانه با تمام اندوخته خیره‌کننده خود نیاز به حمایت ویژه همدانی‌ها دارد، ما باید تمام تلاش خود را برای به منصه ظهور رساندن هویت تاریخی خود بکنیم؛ هر کدام از ما به سهم خود می‌توانیم با یک ایده خلاقانه یا حضور در موزه هگمتانه، در این مسیر گام برداریم.