در این میان آنچه که باید مورد توجه قرار گیرد، آن است که برای رساندن پیام به مخاطب در هر قالبی که باشد، ضروری است اقتضائات ذهنی او را شناخت و بر آن اساس تولید محتوا کرد؛ به عبارت دیگر اگر قرار است جامعه رسانه‌ای هدایت شوند و در قالب یک رویداد، تمرکز کاری خود را به سمت خبر امیدآفرین ببرند که این برنامه فی‌نفسه کار پسندیده‌ای است، لازم بوده فارغ از نگاه آماری و برگزاری یک جام رسانه‌ای، با نگاهی کارشناسانه تولید خبر امیدآفرین در یک بازه زمانی کوتاه صورت بگیرد و حجم زیادی از خبرهای مثیت و بمباران مخاطب با آن، اثر منفی بر ذهنش نگذاشته و او را در یک لاک دفاعی نبرد؛ این مهم یکی از قالب‌های خبری است که بیشتر متوجه بسیاری از رسانه‌ها و ادارات است و اگرچه در بادی امر این نوع خبر با ظاهری مثبت، انتظار می‌رود مخاطب را خوشحال و خوش‌بین کند، اما در اکثر موارد بازخورد منفی به همراه دارد؛ چراکه خبر سخت و عددمحور عملاً هیچ‌یک از مراکز تصمیم‌ساز انسان را تحت تأثیر قرار نمی‌دهد. انسان‌ها یا با قلبشان با موضوعی مرتبط می‌شوند و یا با عقلشان، در جامعه‌ای که فضای اجتماعی و رسانه‌ای با انواع شایعات مسموم است، نمی‌توان انتظار داشت با خبرهایی که پیام مستقیم دارند، آن حجم از امید و حس مثبت که اثرگذار بر حرکت‌های بعدی اجتماع باشد را تولید کند؛ بنابراین در دوران ما باید به دنبال روایت مسائل بود و نه گزارش آن‌ها و این محقق نمی‌شود مگر با تغییر نگاه ادارات و روابط عمومی‌ها و تمایل نظام ارزش‌گذاری جام رسانه‌ای به سوی مطالب تولیدی روایت‌محور.

قطعاً این‌روزها جامعه ما بیش از هر زمان دیگر نیازمند امید و حال خوب است، اما باید محتوای تولیدشده آنقدر زیرکانه و دقیق هدف‌گیری کند که قلب و جان مخاطب را با خود همراه کرده و او را تشویق کند که از جایی که هست، یک گام جلوتر برود، ان‌شاءالله.