جامعه سالم و انسانی، به‌خصوص از نوع فرهنگی و معنویت‌گرای آن، برای پیشرفت لوازمی دارد و با حفظ و تقویت وحدت، مسیر مثبت و فزاینده خود را طی می‌کند؛ اما یکی از چالش‌های چند سال اخیر که با دامن زدن بدخواهان و دشمنان ایران اسلامی نگران‌کننده شده، معضل تضعیف عفاف و حجاب است و قهراً این چالش، تقلیل آرامش روانی قاطبه مردم و به‌ویژه دلسوزان اجتماعی را در پی داشته و هرگاه حرکتی قانونی به‌عنوان مراحل پایانی در دستور کار متولیان واقع شده، عده‌ای در جایگاه‌های مختلف به‌ویژه حقوقی‌ها و نهادهایی که باید پاسخ‌گو باشند، موقتاً برخاسته و فریاد برمی‌آورند که برای این بلیه اجتماعی یعنی ابتذال برهنگی که توسط درصد ناچیزی به منصه بروز و ظهور اجتماعی می‌رسد، باید برنامه فرهنگی داشت و اجرا کرد، اما همین فریادبرآوران چنان منفعل با همین برنامه‌ریزی به‌اصطلاح فرهنگی و اجرا برخورد کرده‌اند که بی‌جا نیست این‌گونه بیندیشیم که اعلام چنین راهکاری، فقط بهانه‌ای برای استمرار این معضل در جامعه است.
اگرچه مبرهن است برای حل مسائل و پیشرفت موضوعات مختلف باید برنامه‌ها و اقدام‌های چندجانبه‌ای داشته باشیم، اما به فرض درست بودن لزوم انجام کار فرهنگی، سؤال این بوده که نهادهای مسئول، موظف و دولتی که غالباً برای انجام کارهای فرهنگی و اجتماعی بودجه‌هایی هم از بیت‌المال می‌گیرند، چه زمانی می‌خواهند گام‌های فرهنگی بردارند؟! نگویند آموزش‌وپرورش و یا دانشگاه‌ها در این مسیر گام‌های جدی برداشته‌اند که تحقیقاً چنین نبوده است و یا اینکه نگویند کار فرهنگی تدریجی است که بسیاری از ما با ثمرات این حرف‌ها و نتیجه‌هایش بیگانه نیستیم. این داستان تلخ مانند آن مثالی شده که برای تماشای مسابقه فوتبال قرار است 100 هزار نفر وارد ورزشگاه شوند، اما هرکس ورودش را موکول می‌کند به اینکه قبل از او کسی باید وارد ورزشگاه شود که قهراً و عقلاً نتیجه این است که کسی وارد نشده و مسابقه بدون تماشاچی برگزار می‌شود.
البته ناگفته نماند که تشکل‌های غیر رسمی که غالباً ادعایی هم ندارند، به‌خصوص جلسات قرآنی مذهبی، مساجد و برخی کانون‌های فرهنگی، اقدام‌هایی کرده و برنامه‌هایی دارند؛ ضمن اینکه مدعی نیستند راهکار فقط فرهنگی است، چون برخی برای انجام ناهنجاری‌ها در جامعه، گستاخی را از حد گذرانده‌اند و یا به‌طور سازمان‌دهی‌شده، درحال ترویج فرهنگ برهنگی هستند. تلخ‌تر اینکه همان تشکل‌ها و کانون‌های فعال و غیر رسمی برای انجام کارهای فرهنگی آنچنان مورد حمایت واقع نمی‌شوند و برای انجام تکلیف فرهنگی اجتماعی خود حتی از جهت حمایت‌های غیر مالی مانند پشتیبانی‌های تخصصی نیز سخت در مضیقه هستند.
شناسه خبر 94309
