مدیرعامل شهرک صنعتی لالجین از عدم اتصال این شهرک به اینترنت خبر داد و گفت: در این شهرک 320 واحد صنعتی فعال هستند.
شهر جهانی لالجین در فاصله 25 کیلومتری از شهر همدان قرار دارد و یکی از قدیمی‌ترین مراکز تولید سفال در ایران محسوب می‌شود؛ درواقع از سالیان قبل این شهر به‌دلیل داشتن خاک‌های مناسب و منابع آبی کافی، به مکانی ایده‌آل برای صنعتگران تبدیل شده است. جالب‌تر اینکه در گذشته این منطقه به‌عنوان مرکز سفالگری شناخته می‌شد، اما به مرور زمان و با تغییر فناوری، انواع جدیدی از سفال و سرامیک نیز در این شهر جهانی تولید می‌شوند.
به دیگر سخن امروزه لالجین به یکی از قطب‌های اصلی تولید سفال و سرامیک در کشور تبدیل شده است. ظرفیت تولید این صنعت در لالجین بسیار زیاد بوده و صنایع سفالگری این ناحیه به دو بخش سنتی و صنعتی تقسیم می‌شوند که براساس این تقسیم‌بندی در فضای سنتی هنرمندان و صنعتگران محلی با بهره‌گیری از فن‌های سنتی، به تولید انواع سفال‌های دستی و تزئینی می‌پردازند.
این محصولات معمولاً به‌خاطر طرح‌ها و نقش‌های زیبا و دستی بودن، مورد توجه قرار می‌گیرند، اما بخش صنعتی شامل واحدهای بزرگ است که از فناوری‌های مدرن برای تولید سفال و سرامیک استفاده می‌کنند؛ این واحدها به تولید انواع محصولات کاربردی مانند ظرف‌های سفالی، کاشی، سرامیک‌های بهداشتی و چینی بهداشتی می‌پردازند.
صنعت سفال و سرامیک در لالجین نه‌تنها به‌عنوان یک منبع درآمد برای صنعتگران محلی شناخته می‌شود، بلکه موجب ایجاد اشتغال برای تعداد زیادی از افراد نیز شده است. این صنعت به‌دلیل نیاز به نیروی کار زیاد و مهارت‌های خاص در تولید، تأثیر بسزایی بر افزایش سطح اشتغال در این منطقه داشته است.
دراین‌بین شهرک صنعتی لالجین به‌عنوان قلب اقتصادی این شهر، نقش بسیار بسزایی در توسعه و ارتقای صنعت سفال و سرامیک ایفا می‌کند. اهمیت این شهرک به چندین عامل برمی‌گردد؛ نخست تأمین زیرساخت‌های اقتصادی به آن معنا که با فراهم کردن زیرساخت‌های لازم ازجمله آب، برق، گاز و شبکه‌های ارتباطی، این شهرک امکان فعالیت‌های اقتصادی را تسهیل می‌کند. از طرفی شهرک صنعتی لالجین به‌دلیل اهمیت اقتصادی خود، از حمایت‌های دولتی در زمینه‌های مالی و مشاوره‌های صنعتی برخوردار است و درعین‌حال با وجود تعداد زیادی واحد تولیدی در این شهرک، هزاران اشتغال برای افراد محلی فراهم می‌شود که این موضوع موجب کاهش نرخ بیکاری و ارتقای سطح معیشتی جامعه محلی شده است.
علاوه‌بر این، واحدهای مستقر در شهرک صنعتی با همکاری مراکز تحقیقاتی و دانشگاه‌ها، به ارتقای کیفیت محصولات و به‌کارگیری فناوری‌های نوین در تولید نیز می‌پردازند و از این طریق زمینه گسترش بازار را فراهم می‌کنند؛ چراکه در پی فراهم بودن زیرساخت‌ها، محصولات تولیدی این شهرک به بازارهای داخلی و خارجی صادر می‌شوند که این مهم می‌تواند ارزآوری و رونق اقتصادی بیشتری برای منطقه به همراه داشته باشد.
بر این اساس و با توجه به اهمیت موضوع، بر آن شدیم تا درخصوص آخرین وضعیت این شهرک صنعتی گفت‌وگویی را با ولی‌الله قلی‌پور، مدیرعامل شهرک صنعتی لالجین ترتیب دهیم که در ادامه می‌خوانید:
مدیرعامل شهرک صنعتی لالجین در پاسخ به این سؤال که «لطفاً فعالیت‌ها و زیرساخت‌های موجود در این شهرک و خدماتی که به واحدهای صنعتی ارائه می‌شود را شرح دهید»، گفت: این شهرک با مساحت حدود 28 هکتار و 320 واحد تولیدی، فعال است که 80 درصد آن‌ به تولید چینی بهداشتی، سفال و سرامیک اختصاص دارد.
ولی‌الله قلی‌پور با توضیح درباره خدمات و زیرساخت‌های فراهم‌شده برای تسهیل امر تولید، به مشکلاتی ازجمله قطعی برق روزانه این واحد‌های صنعتی و متضرر شدن آن‌ها اشاره کرد و افزود: خوشبختانه ازنظر آب مشکلی نداریم، اما هفته‌ای دو روز با قطعی برق مواجه هستیم و هیچ حمایتی از طرف مسئولان نمی‌شود.
وی در ادامه در پاسخ به این سؤال که «با توجه به حجم زیاد پسماند تولیدی در این شهرک به‌لحاظ محیط زیستی زیرساخت‌های لازم برای جمع‌آوری ضایعات وجود دارد یا خیر؟» اظهار کرد: متأسفانه ترتیب خاصی برای مدیریت این پسماندها داده نشده است.
قلی‌پور ادامه داد: طبق برنامه، قرار بود واحدی برای بازیافت پسماندها و به‌ویژه پسماندهای گچی ایجاد شود، اما تاکنون عملی نشده و واحدها مجبور هستند ضایعاتشان را خودشان جمع‌آوری و به کارخانه سیمان منتقل کنند؛ درنتیجه خبری از بازیافت نیست.
وی در بخش دیگری از سخنان خود به وضعیت اسف‌بار تأمین مواد اولیه واحد‌های صنعتی چینی و سرامیک اشاره کرد و گفت: متأسفانه هر روز به قیمت مواد اولیه افزوده می‌شود؛ این درحالی است که بسیاری از واحدها برای تأمین خاک و مواد اولیه خود به شهرهای دیگر همچون عباده و مراغه مراجعه می‌کنند.
مدیرعامل شهرک صنعتی لالجین در ادامه از رکود در این صنعت خبر داد و افزود: اکنون تنها یک‌سوم از واحدهای این شهرک درحال فعالیت‌اند و بسیاری از آن‌ها نیمه‌تعطیل هستند.
قلی‌پور به مشکلات حمل‌ونقل عمومی و نبود مخابرات و اینترنت نیز اشاره کرد و گفت: متأسفانه سال‌ها است که این شهرک با مشکل مخابرات و اینترنت دست‌وپنجه نرم می‌کند، اما کسی پیگیر نیست؛ از طرفی برای دسترسی کارگران به شهرک، شرایط سختی وجود دارد.
وی ادامه داد: کارگران باید ساعت‌ها برای رسیدن به محل کار خود راه بپیمایند و حداقل سه مسیر ماشین سوار شوند و این موضوع باعث می‌شود که بسیاری از آن‌ها به‌دلیل کمبود دسترسی، نتوانند به‌خوبی به کار خود برسند، پس رغبتی برای کار در شهرک ندارند؛ به‌نحوی که در این شهرک تعداد شاغلان از سه‌ هزار نفر، به یک‌هزار نفر رسیده است.
مدیرعامل شهرک صنعتی لالجین در بخش پایانی سخنانش به مشکلات متعدد دیگر در حوزه مقررات و استانداردهایی که واحدهای تولید می‌بایست به آن‌ها پایبند باشند اشاره کرد و گفت: در بحث حمایت نکته اصلی این است که اعتماد به سیستم‌های مسئول کاهش یافته، چراکه وعده‌های قبلی هیچگاه به مرحله عمل نرسیده است؛ بنابراین مدیران واحد‌های صنعتی ترجیح می‌دهند انتظاری از مسئول نداشته باشند.
وی با بیان اینکه موارد عنوان‌شده گواهی بر نیاز فوری به اقداماتی اساسی برای بهبود وضعیت شهرک صنعتی لالجین و رفع مشکلاتی است که به‌طور مداوم بر فعالیت‌های صنعتی تأثیر می‌گذارد، اظهار کرد: برای مثال همان‌طور که پیش‌تر عنوان شد، قطعی برق یکی از اصلی‌ترین مشکلات امروز ما است؛ به‌گونه‌ای که در پاسخ به این نقصان از واحدهای صنعتی خواسته شده که ژنراتور به‌کار بگیرند، اما نکته این است که سوختی به آن‌ها تخصیص پیدا نکرده و عملاً با احتساب روز جمعه، این شهرک سه روز در هفته تعطیل است.
مع‌الوصف، با توجه به آنچه گفته شد، شهرک صنعتی لالجین با توجه به موقعیت جغرافیایی و ظرفیت‌های بالقوه‌ی خود، می‌تواند به‌عنوان یک قطب صنعتی مهم در سطح جهانی معرفی شود؛ اما برای تحقق این هدف، توجه به زیرساخت‌های اساسی، به‌ویژه در زمینه دسترسی به اینترنت و بهبود مسیرهای ارتباطی، از اهمیت زیادی برخوردار است.
یکی از چالش‌های اصلی این شهرک، طولانی بودن مسیرها و سختی دسترسی به آن برای سرمایه‌گذاران و کارآفرینان است. این مشکلات نه‌تنها بر هزینه‌های حمل‌ونقل تأثیر می‌گذارد، بلکه می‌تواند مانع جذب نیروی انسانی در کارگاه‌ها و و واحدهای صنعتی و درعین‌حال سرمایه‌گذاران خارجی و داخلی شود؛ این درحالی است که در دنیای امروز که سرعت و سهولت ارتباطات و حمل‌ونقل نقش تعیین‌کننده‌ای در موفقیت کسب‌وکارها دارد، وجود زیرساخت‌های مناسب به‌ویژه در حوزه راه‌ها، می‌تواند به جذب بهتر مشتریان و تسهیل فرآیند لجستیک کمک شایانی کند.
علاوه‌بر این، نبود زیرساخت‌های اینترنتی مناسب برای بیش از 300 واحد تولیدی در این منطقه، به‌عنوان یک مانع اصلی در مسیر جهانی شدن شهرک مذکور شناخته می‌شود. در عصر دیجیتال، دسترسی به اینترنت پُرسرعت نه‌تنها برای ارتباطات داخلی ضروری است، بلکه امکان تجارت آنلاین، بازاریابی دیجیتال و همکاری‌های بین‌المللی را فراهم می‌کند. بنابراین، عدم وجود این زیرساخت ضروری می‌تواند منجر به عقب‌ماندگی واحدهای تولیدی در رقابت‌های جهانی شود و فرصت‌های ارزشمندی را از بین ببرد.
درنتیجه، بهبود و توسعه زیرساخت‌های حمل‌و‌نقل و اینترنت در شهرک صنعتی لالجین، امری حیاتی است که می‌تواند به‌عنوان پایه‌ای قوی برای رشد و ارتقای این شهرک در سطح جهانی عمل کند. با سرمایه‌گذاری در این موارد، نه‌تنها زمینه‌ فعالیت‌های اقتصادی و تجاری بهتری فراهم می‌شود، بلکه لالجین می‌تواند به‌عنوان یک الگوی موفق در توسعه صنعتی مدرن و جهانی در ایران شناخته شود؛ بنابراین توجه ویژه به این نکات و برنامه‌ریزی صحیح می‌تواند آینده‌ روشنی برای این شهرک به ارمغان آورد.