خبرگان ادبی، یکی از معانی انسان را که ریشه آن از نَسَیَ است، فراموش‌کار معنا می‌کنند و در عینیت غالب ما وقتی می‌خواهیم درباره مطالب مختلف نظر داده و یا به‌نوعی قضاوت کنیم، گذشته موضوع را نادیده می‌گیریم و خوشبینانه آن را فراموشکاری ارزیابی می‌کنیم! برای مثال می‌توان به پدر و مادری اشاره کرد که به دلایل مختلف از رفتار فرزند خود گله‌مند هستند، اما غالباً فراموش می‌کنند که چنین رفتارهایی که از فرزندشان سر می‌زند، به احتمال قوی نتیجه مشاهدات رفتار یا شنیدن گفتارهای متربی خانواده است!
این‌روزها به‌خصوص پس از 12 روز دفاع مقدس و پیروزمندانه کشورمان در خنثی‌سازی توطئه استکباری به رهبری شیطان بزرگ آمریکا و ویترین بازی رژیم صهیونیستی که قرار است همه ما در جهت حفظ و تقویت همدلی و وحدت گام برداریم و زمینه‌های بیشتر را برای تضارب آرا برای مثال در رسانه ملی، فراهم کنیم، در مباحث و تعاطی‌های کلامی گذشته از موفقیت‌های فراوانی که همواره پس از انقلاب اسلامی در ابعاد متعدد داشته‌ایم، برخی در اظهارات چنان به اذهان متبادر می‌کنند که گویا ضعف‌های واقعی موجود مربوط به دوره محدود و سه الی چهار سال اخیر بوده، اما اگر منصفانه چند قدم به عقب درباره غالب دولت‌های همسوی گذشته بروند، به یاد خواهند آورد که قضیه چگونه بوده و چه کسانی باید بهتر می‌اندیشیده و عمل می‌کرده‌اند!
البته ما امیدواریم این‌گونه پردازش‌های سطحی و مقطعی، ناشی از طبع فراموشکاری انسان‌ها باشد و در این مقطع حساس که نیازمند وحدت و همدلی بیشتر در جامعه و بین نخبگان هستیم، این شجاعت در مصاحبه‌کنندگان و ارزیابی‌کنندگان تقویت شود تا به‌نوعی دنبال تبرئه خود نباشند؛ به‌علاوه طوری سخن برانیم که ده‌ها پیشرفت و ارائه خدمت گذشتگان زیر سؤال نرود. برای تحقق این مهم لازم است مراقب رعایت انصاف و ضرورت تدبیر باشیم؛ حتماً برای سازندگی بهتر آینده، باید با قدردانی از خوبی‌ها و خدمت‌های ارزنده تحقق‌یافته در دهه‌های گذشته و درک شرایط آن زمان و تفاوت‌هایش با مقطع فعلی، به‌گونه‌ای سخن برانیم که همدلی و به‌اصطلاح وفاق در بین افراد جامعه به‌خصوص نخبگان اجتماعی قوی‌تر شود. حتماً باید به یاد داشت که «گفتن از زشت‌روئی دگران، نشود باعث نکوروئی»!
قابل توجه است که کم نداریم از مدیران منصف و جدیدی که وقتی وارد کارهای میدانی و فضاهای خدمت تعریف‌شده می‌شوند، پس از گذشت مدت کوتاهی بر تلاش‌های گذشتگان در برخی عرصه‌ها اذعان کرده و برای ادامه خدمت خود ترجیح داده‌اند ضمن قدردانی از فعالین گذشته، همان مسیر طی‌شده را ادامه دهند، پس بهتر است برای قضاوت و آینده بهتر، منصفانه چند قدم هم به عقب برگردیم!