هنرمند باید همواره در حال یادگیری باشد؛ هنر هیچ پایانی ندارد
هنرهای تجسمی و خوشنویسی، زبانهایی جهانی برای بیان احساسات، اندیشهها و فرهنگ هستند. نقاشی، تصویرسازی، طراحی و خوشنویسی نهتنها ابزارهایی برای خلق زیبایی بصریاند، بلکه راهی برای انتقال پیامهای اجتماعی، فرهنگی و فردی به مخاطب محسوب میشوند. این هنرها با تلفیق خلاقیت، فن و نگاه هنرمند، مرزهای زمان و مکان را پشت سر میگذارند و فرصت میدهند که هر اثر، داستانی منحصر بهفرد برای بیننده روایت کند. خوشنویسی، با ترکیب فرم، ریتم و حس بصری، پیامی عمیقتر از کلمات را منتقل میکند و نقش ویژهای در حفظ فرهنگ و میراث هنری دارد. در کنار آن، نقاشی و هنرهای تجسمی بستری فراهم میکنند برای آموزش خلاقیت، پرورش نگاه انتقادی و تشویق به تجربههای نوآورانه، بهویژه برای نسلهای جوان و علاقهمندان به هنر.
مهناز متین، بانوی هنرمندی که از سال 1388 مسیر حرفهای خود را در دنیای هنر آغاز کرده، امروز بهعنوان نقاش و خوشنویس شناخته میشود و علاوه بر خلق آثار هنری، با راهاندازی آموزشگاه، دانش و تجربه خود را به هنرجویان منتقل میکند. علاقه و استعداد او به هنر ریشه در خانواده دارد؛ مادری که خود نقاش است و از همان کودکی مهناز را با دنیای رنگ و قلم آشنا کرد.
در گفتوگوی پیش رو، با او درباره مسیر هنری، فنون، دغدغهها و تجربههایش در هنرهای تجسمی و خوشنویسی صحبت کردهایم.
این بانوی هنرمند در ابتدای گفتوگو عنوان کرد: من متولد سال 1371 هستم و از سال 1388 فعالیت حرفهای هنری را آغاز کردم. ابتدا زیر نظر استاد فریدون صالح نقاشی را آموختم و بهمرور خوشنویسی و تصویرسازی را نیز فرا گرفتم. از سال 1400 آموزشگاه خودم را راهاندازی کردم و در آن فنون مختلف نقاشی و رنگآمیزی شامل رنگ روغن، آبرنگ، مداد رنگی، سیاه قلم و هنرهای مدرن مانند کار با تکسچر را آموزش میدهم.
مهناز متین درباره علاقه اولیه خود به هنر توضیح داد: همیشه به نقاشی و کارهای مادرم علاقهمند بودم و از همان کودکی کلاسهای نقاشی میرفتم. مشوق اصلی من استاد صالح بودند که مسیر جدی هنر را به من نشان دادند.
وی در رشته حسابداری تحصیل کرده و تحصیلات دانشگاهی او با رشته هنری مرتبط نیست، اما عشق و علاقهاش به هنر باعث شد همزمان با دانشگاه مسیر هنری خود را ادامه دهد.
این هنرمند نهاوندی که علاوه بر فعالیت هنری، در زمینه آموزش نیز فعال است و شاگردان زیادی را در آموزشگاه خود دارد درباره رویکرد آموزشی خود بیان کرد: در آموزشگاه ابتدا طراحی را به هنرجویان میآموزیم تا اصول و فنون پایه را بهخوبی یاد بگیرند. سپس هر هنرجو میتواند بر اساس علاقه خود، فن موردنظرش را انتخاب و تمرین کند.
متین درخصوص آثار خود اظهار کرد: بیشترین الهام من از آثار و قلم استادم فریدون صالح و همچنین اساتید هنر سنتی مانند استاد فرشچیان است. محور اصلی آثارم طبیعت و مسائل اجتماعی هستند. سعی میکنم هم پیام و دغدغه اجتماعی را منتقل و هم زیباییشناسی هنری را حفظ کنم.
او درباره نمایشگاههای خود گفت: نهم اردیبهشت سال جاری، یک نمایشگاه گروهی برگزار کردیم که حدود 60 اثر در آن ارائه شد. آثار شامل فنون مختلف رنگ روغن، سیاهقلم و دیگر فنون بود که با استقبال خوبی همراه شد. همچنین در جشنواره آیات زمستان گذشته، اثری با موضوع جنگ ارائه دادم که مورد توجه قرار گرفت.
این بانوی هنرمند که در حوزه خوشنویسی نیز بیش از 12 سال سابقه فعالیت داشته و حتی کتابت قرآن و آثار مذهبی را در کارنامه خود دارد، افزود: زمانی که خوشنویسی را آغاز کردم، علاقهمند به کتابت شدم و یک جلد قرآن کریم را با نظارت اساتید، کتابت کرده و به آستان قدس رضوی تقدیم کردم.
متین درباره فنون کاری خود اضافه کرد: فنونی که در آموزشگاه و آثار خود بهکار میبرم شامل رنگ روغن، آبرنگ، سیاهقلم، مداد رنگی و هنرهای مدرن مثل تکسچر است. ایدههایم گاهی از محیط پیرامونم و گاهی از درون خودم میآیند، اما همیشه تلاش میکنم پایهها و اصول طراحی را رعایت کنم.
وی درباره چشمانداز و برنامه آینده خود بیان کرد: همیشه معتقدم هنر هیچ پایانی ندارد. هر هنرمندی که فکر کند همهچیز را یاد گرفته، در واقع مسیرش به پایان رسیده است. من همواره در حال یادگیری هستم و دوست دارم آموزشگاه را توسعه دهم تا هنرجویان بیشتری با هنر آشنا شوند و بتوانم تجربیات خود را به آنها منتقل کنم.
این بانوی خوشنویس مطرح کرد: با وجود موفقیتها، مسیر حرفهای من بدون چالش نبوده است. من بهعنوان یک زن هنرمند با محدودیتهای اجتماعی و فرهنگی روبهرو هستم و بر لزوم حمایت از هنرمندان تأکید دارم.
متین معتقد است: کار کردن بهعنوان یک زن در جامعه کمی متفاوت و سخت است، اما با تلاش و هدف متعالی میتوان بر مشکلات فائق آمد. مهمترین نیاز ما این است که آثارمان دیده شود و بتوانیم رسالت خود را به مخاطب منتقل کنیم.
او همچنین به اهمیت ایجاد سکوهای نمایش آثار و حمایت از آموزشگاهها اشاره کرد و گفت: هر هنرمندی باید فرصتی داشته باشد تا آثارش دیده شود. این دیده شدن، انگیزه و امکان انتقال پیام و هنر را فراهم میکند و بخش مهمی از مسیر حرفهای ماست.
این هنرمند نقاش در پایان مصاحبه تأکید کرد که مسیر یادگیری و آموزش برای او همواره ادامه دارد و هدفش توسعه آموزشگاه و پرورش نسل جدید هنرجویان با علاقه و توانایی است.
* باور، امید و نور؛ مسیر رشد زنان و جوانان در هنر
هنر، زاییده باور و شور زندگی است و هر هنرمند با خلاقیت و پشتکار خود، پنجرهای تازه به جهان باز میکند. زنان و جوانانی که در مسیر هنر قدم میگذارند، نهتنها با رنگ و قلم و ابزارهای خلاقیت خود جهان پیرامون را میآرایند، بلکه چراغ امید و الهام برای جامعه روشن میکنند. مسیر آنها مملو از چالش و محدودیت است، اما هر گامی که با ایمان، تلاش و عشق برداشته شود، نهتنها رشد فردی، بلکه رشد جمعی را نیز رقم میزند.
باور به تواناییها، امید به آینده و پذیرش یادگیری مداوم، ستونهای استواری هستند که هنرمندان جوان و زنان خلاق را در برابر دشواریها مقاوم میکنند. هر اثر هنری، هر نمایشگاه و هر آموزش، نوری است که مسیر دیگری را روشن میکند و پیام میدهد که رشد و تعالی همواره ممکن است، حتی در سختترین شرایط. این مسیر، زنجیرهای از تلاش، خلاقیت و انگیزه است که جامعه را به سمت فرهنگی پرنور و امیدوار هدایت میکند.
هنرمندان، بهویژه زنان و جوانان، با هر تجربه، هر اشتباه و هر موفقیت، به ما یادآوری میکنند که باور داشتن، امید داشتن و دنبال کردن نور، پایههای رشد و تحول فردی و اجتماعی هستند و مسیر هنر، پلی است برای رسیدن به جامعهای خلاق، پویا و روشن.
