سوم اردیبهشت‌ماه 1404 مرضیه جعفری به‌عنوان سرمربی تیم ملی فوتبال بانوان انتخاب شد؛ این سرمربی کارنامه درخشانی با کسب 11 قهرمانی در کنار تیم خاتون بم در لیگ برتر فوتبال زنان دارد.
اما دوازدهم مردادماه خبری مبنی بر اینکه او مدیر یک آکادمی فوتبال شده است، سبب شد تا هجمه‌هایی علیه وی ایجاد شود؛ با آغاز لیگ برتر فوتبال بانوان و باقی ماندن او در پست سرمربیگری خاتون بم، این هجمه‌ها بیشتر شد.
با توجه به قانون فدراسیون فوتبال یک سرمربی تیم ملی هم‌زمان نمی‌تواند هدایت یک تیم باشگاهی را برعهده داشته باشد. البته در سال‌ 1399 زمانی که شهناز یاری هدایت تیم ملی فوتسال را برعهده داشت، او سرمربی‌گری تیم سایپا در لیگ برتر را هم برعهده گرفت و این موضوع سبب شد تا فدراسیون فوتبال مخالفت خود را به‌شدت اعلام کند و حتی لیلا صوفی‌زاده، نایب‌رئیس بانوان وقت فدراسیون فوتبال در این زمینه گفت: همه تلاش خود را می‌کنیم تا یاری همچنان سرمربی تیم ملی فوتسال بانوان به کار خود ادامه دهد و قرارداد کادر فنی تیم ملی هم برای تمدید آماده است.
شهناز یاری، سرمربی جدید سایپا هم در واکنش به این اتفاقات گفته بود: با توجه به اینکه قراردادم به پایان رسیده و فدراسیون آن را تمدید نکرده، کارم غیر قانونی نبود و قبلاً هم حضور هم‌زمان مربیان تیم ملی در باشگاه‌ها سابقه داشته است. حضورم در لیگ باشگاهی اتفاق عجیبی نیست، با این اتفاق حتی می‌توانم بازیکنان را بهتر زیر نظر داشته باشم.
اما در این دوره به نظر می‌رسد که فریده شجاعی، نایب‌رئیس بانوان فدراسیون علاوه‌بر حواشی زیادی که جعفری به‌دلیل دوشغله بودن در رسانه‌ها دارد، موافقت خود را برای هدایت دو تیم ملی و خاتون بم اعلام کرده است. حتی اگر شجاعی موافق دوشغله بودن جعفری باشد، این موضوع به ضرر تیم ملی است.
برای اینکه این هجمه‌ها پایان یابد و جعفری هم بتواند تمرکز لازم در تیم ملی داشته باشد، بهتر است که فدراسیون فوتبال تصمیم قطعی خود را برای مشخص کردن گزینه هدایت یکی از تیم‌ها بگیرد.
اگر هم سرمربی تیم ملی بازیکنی را براساس صلاحیت انتخاب کند، بازهم شائبه‌برانگیز خواهد بود.