31خرداد سال 77 را یادتان می‌آید؟ بله همان شب رؤایی و پیروزی غرورآفرین مقابل آمریکا در جام جهانی فرانسه. یادش بخیر؛ آن شب همه فامیل، خانه عمه خانم جمع شده بودیم تا بازی را دسته جمعی ببینیم. آن‌ها کمی متمول‌تر بودند و تلویزیون خانه‌شان حسابی لاکچری! تلویزیون رنگی 21 اینچ و روی باز خانواده عمه خانم باعث شده بود تا همه دور هم جمع شویم و از دیدن آن بازی تاریخی حسابی کیف کنیم که به لطف دو گل حیثیتی اسطوره‌های فوتبالی کشورمان، پکیج شادی هایمان تکمیل شد و آن پیروزی غرورآفرین با طعم شیرینی خانگی و دم‌پختک خوش‌رنگ و لعاب عمه‌خانم، حسابی به تنمان چسبید. «خوشا آن روزها!» این جمله را مدتی است خیلی به زبان می‌آورم و دلم عجیب برای آن روزها غنج می‌رود.

  بهانه بی‌بهانه؛ از جام جهانی خاطره بسازید

واقعاً دست بزرگ‌ترهایمان درد نکند که حتی اگر دست و بالشان تنگ بود اما به هر بهانه ریز و درشتی، بساط دورهمی‌های ساده و بی‌آلایش را فراهم می‌کردند و طوری برایمان خاطره می‌ساختند که حتی حالا بعد از چند دهه، هنوز هم خاطرات شیرین آن دوران در ذهنمان رژه می‌روند و حالمان را خوب می‌کنند. اما چرا این‌ها را گفتیم؟ در حقیقت می‌خواهیم به زبان ساده از همه شما و حتی خودمان بخواهیم که حداقل به بهانه جام جهانی فوتبال، کمی از این پیله‌های دست و پاگیر دور و برمان بیرون بیاییم و زندگی را مثل پدر و مادرهایمان، رنگی‌تر ببینیم تا شاید ما هم مثل آن‌ها بتوانیم برای فرزندانمان خاطراتی ناب از جنسی متفاوت بسازیم. خواهشا بهانه‌ها را کنار بگذارید! چون خودتان هم می‌دانید که مشغله‌های کاری و دغدغه‌های روزمره زندگی، فقط بهانه ای هستند برای نخواستن‌های ما و اگر بخواهیم، خیلی راحت تر از آنچه تصورش را کنیم می‌توانیم دورشان بزنیم.

  از غار تنهایی تان بیرون بیایید، همین الآن وقتش است

آن اوایل که کرونا مهمان ناخوانده زندگی‌هایمان شد را به خاطر دارید؟ یادتان می‌آید که نوروز 99همگی به سبب یک قرنطینه اجباری، خانه‌نشین شدیم و خبری از شور و حال نوروز و دید و بازدیدهای عیدانه نبود؟ قطعاً این را هم به‌خوبی به خاطر دارید که در آن ایام چقدر دلمان برای هم تنگ می‌شد؛ برای آغوش گرم یکدیگر و دورهمی‌های صمیمانه. اولش آنقدر سخت گذشت که فکر نمی‌کردیم روزی به این روال عادت کنیم اما متأسفانه این ویروس منحوس، فقط جان عزیزانمان را نگرفت، بلکه دست گذاشت روی فرهنگ چندین‌ساله ما ایرانی‌ها و طوری فرهنگ فردگرایانه غربی را جایگزینش کرد که روزبه‌روز توانست پرچمش را بالاتر ببرد، طوری که هنوز هم از آن بالا برایمان دست تکان می‌دهد و ما را مغلوب شده این جنگ نابرابر می‌داند اما به نظرتان آیا دیگر وقتش نرسیده که برای ترک این عادت عاریه‌ای، کاری کنیم و با بازگشت به جمع‌های صمیمانه خود، کرونای تفرقه‌انداز را روسیاه کنیم؟ لطفاً از همین الآن دست به‌کار شوید و در این روزهای زیبای پاییزی و به بهانه جام جهانی که پیام‌آور صلح و دوستی است، طلسم فاصله‌ها را بشکنید و برای ترتیب دورهمی‌ها پیش‌قدم شوید.

  مگر صف نانوایی است؟ جام جهانی زنانه مردانه ندارد!

وقتی حرف از جام جهانی فوتبال می‌شود، برخی‌ها فکر می‌کنند با یک جام کاملاً مردانه مواجه هستند و خانم‌ها سهمی از آن ندارند اما برای آگاهی این دسته از آقایان باید بگوییم که خانم‌ها همیشه عرق خاصی به تیم‌های ملی کشورشان دارند و حتی اگر فوتبالی هم نباشند اما نسبت به جام جهانی که قرار است تیم ملی‌شان در آن به میدان برود، تعصب دارند و بازی‌های آن را از دست نخواهند. تازه اگر هم به هردلیلی نخواهند پا به پای شما پای تلویزیون بنشینند اما به هرحال جایگاه‌شان در برنامه‌های دورهمی محفوظ است و اصلاً شاید همین جام بهانه‌ای شود برای دیدار خانم‌های فامیل و گپ و گفتی دوستانی با یکدیگر، پس روی دورهمی‌های مردانه خط قرمز بکشید و برنامه ریزی مردانه تری! برای شب‌های بازی داشته باشید. فراموش نکنید که شما تنها نیستید!

  مهمان و میزبان را فراموش کنید، فقط حال خوب مهم است

اگر همین الآن به این فکر می‌کنید که خب با این خرج‌های گران چطور می‌توانیم مهمانی بدهیم و مهمانی برویم، از شما خواهش می‌کنیم که اصلاً این چنین به قضیه نگاه نکنید. قرار نیست بعد از چندسال کرونا و دوری از دوست و فامیل از چاله دربیاییم و بیفتیم وسط چاه. اصلاً چه کسی گفته که این دورهمی‌ها قرار است به میدانی برای رقابت صاحبخانه‌ها و تجمل‌گرایی تبدیل شود؟ همگی باهم قرار بگذارید که چه مهمان شدید و چه میزبان، همه‌چیز را ساده بگیرید؛ یک مدل غذای کم‌هزینه و تنقلاتی که خرج چندانی ندارند. حتی هر خانواده می‌تواند برای دورهمی، غذای خود را آماده کند تا هم صاحبخانه خیلی به زحمت نیفتد و هم بتوان شانس چشیدن انواع غذاها و دستپخت‌ها را برای اعضای خانواده‌ها خصوصاً آقایان خوش‌خوراک را فراهم کرد. ضمن اینکه ما ایرانی‌ها معمولاً دست خالی به مهمانی نمی‌رویم، پس نیازی نیست که صاحبخانه برای تهیه انواع تنقلات، کلی هزینه کند، همین که خانواده‌ها با هم هماهنگ باشند و هرکدام مقداری تنقلات از میوه‌های پاییزی و لبو و شلغم گرفته تا تخمه و ذرت بوداده با خود ببرند، نه‌تنها فشار دورهمی روی یک خانواده نمی‌افتد، بلکه با این خوشمزه‌های جذاب، همه‌چیز برای تماشای واقعی یک بازی فوتبال آماده می‌شود! فقط حواستان به سلامتی‌تان و البته نظافت خانه میزبان هم باشد!

  کلام آخر!

و اما کلام آخر! ما هم مثل شما روی این جام جهانی حساب ویژه‌تری باز کرده‌ایم. در این روزهای ملتهبی که خیلی‌ها تمام هم و غمشان را گذاشته‌اند روی ایجاد دودستگی بین ما ایرانی‌ها، شاید جام جهانی بتواند نقطه عطفی باشد برای وحدتی که شاید مقداری کمرنگ‌تر از قبل شده باشد. به امید آنکه ملی‌پوشان کشورمان این بار در جایی نزدیک به وطن بتوانند شگفتی بیافرینند و برای نخستین‌بار با صعود از مرحله مقدماتی، بهانه‌ای شوند برای خوشحالی هموطنانی که دلشان یک شادی از جنس ملی می‌خواهد.

نفیسه خانلری