رئیس‌جمهور که به‌خوبی می‌داند چه کسانی راضی به اجرای عدالت نیستند و در سالیان مدیدی این خصلت را حتی در استان همدان در دوران جوانی تجربه کرده است، حاضر شده آبروی خود را برای عادلانه کردن امتیازهای عمومی در گرو بگذارد و ضمناً دولت را نخستین مدعی مبارزه با فساد می‌داند.

حال باید چند نکته مورد توجه همه ما قرار گیرد؛ نخست اینکه از هرگونه همکاری در هرجا و لباسی که هستیم، دریغ نکنیم. این فرصت بسیار مناسب، انفعال‌بردار نیست و اگر تلاش لازم از سوی ما مردم که همواره خود را طالب عدالت دانسته‌ایم، انجام نشود، بی‌گمان جامعه ما از این نعمت، یعنی ریشه‌دار‌تر شدن عدل و انصاف، بی‌بهره می‌شود.

در سفرهای اخیر ابراهیم رئیسی که دور دوم سفرها نامیده می‌شود، تحقیقاً شاهد امیدواری بیشتر مردم در تحقق برخی برنامه‌ها بوده‌ایم و حضور پُرشور و استقبال گرم‌تر از گذشته، مؤید صحت این ادعا است.

منظومه شخصیتی رئیس‌جمهور طوری است که اگر بدین منوال ادامه یابد (که عینیتش با توجه به رفتار چهار دهه گذشته وی بعید نیست)، می‌تواند قوام مناسبی به عدالت دهد؛ به‌علاوه از یاد نبریم، اگر تحقق عدالت در دوره حضرت امام علی علیه‌السلام آن‌طوری که می‌خواستند، نشد، دلیل جهل، انفعال، کوتاهی برخی و عدالت‌ستیزی بخشی از جامعه آن روز بود و باید دانست که امروز هم جامعه تابع همان قوانین و سنت‌های الهی است.

واضح است که علی ابن ابی‌طالب (ع) هیچ‌گونه اشتباه و کوتاهی برای استقرار عدالت نداشت و این عوامل و موانع مخل ناشی از فعل دیگران در قالب‌های مختلف بود که نگذاشت جامعه آن روز طعم شیرین عدالت را بچشد؛ اگر ما هم در این مقطع در اندازه خود حمایت عملی و همکاری نکنیم، واضح است که سیدابراهیم رئیسی به هدف مقدس خود نائل نمی‌شود.

لازم به یادآوری است که حمایت از رئیس‌جمهور دولت مردمی و کابینه سیزدهم به‌منزله بی‌خطا بودن همه اقدام‌های دولت فعلی نیست، اما چاره کار تقویت خوبی‌ها و نقد منصفانه همراه با دلسوزی است که خود نوعی حمایت کیفی محسوب می‌شود؛ به‌علاوه اگر نقاط قوت به‌خصوص عدالت‌محوری تقویت شود، راه و زمینه برای رفع نقص‌های احتمالی به‌ویژه در بُعد اقتصادی که نشانه‌هایی هم از آن مانند پیمان‌های منطقه‌ای درحال بروز است، فراهم‌تر می‌شود تا شاهد عزت بیشتر دنیوی و اخروی مردم فهیم و قدردان ایران اسلامی و قوی باشیم. إن‌شاءالله.

حسین صادقیان