نهضت امام خمینی (ره) همچنان میدرخشد
در همان سال و در 13 مهرماه لایحه کاپیتولاسیون تصویب شد و این موضوع نیز باعث شد که یکبار دیگر امام خمینی (ره) نسبت به یک خیانت آشکار اعتراض کرده و بگویند که آمریکای جنایتکار حق ندارد هر غلطی میخواهد توسط مستشاران خود در کشور ایران انجام دهد و ایران نیز نتواند در برابر فسادهای آنان قضاوتی داشته باشد و اگر هم تشخیص دادند که یک مستشار آمریکایی دچار اشتباه و خطایی شده است، فقط در دادگاههای آمریکا از او بازجویی کرده و برایش رأی صادر کنند.
در 13 آبانماه 1343 نیز امام امت بعد از اعتراض به مفاد آن لایحه ننگین و مقابله با اقدامات بیقید و بیاساس رژیم منحوس شاهنشاهی، از فردوگاه مهرآباد تهران به ترکیه تبعید شد، اما هیچگاه از مبارزه با ظلم خسته نشده و در هر جایی که بودند، به جهاد تبیین خود ادامه میدادند.
بعد از دو ماه یعنی در 13 دیماه 1343 فرزند امام (ره) را نیز به کنار ایشان در ترکیه تبعید و به مردم چنان وانمود کردند که با این کار میخواهند امام (ره) از تنهایی درآمده و کسی باشد که از ایشان مراقبت کند؛ اما درواقع مصطفی خمینی نیز برای آنان قابل تحمل نبود، چراکه مسیر پدر را دنبال میکرد.
به دنبال اقدامات مهم امام خمینی (ره) در ترکیه که در آن منطقه نیز تأثیرات خوبی برای مردم داشت (ضمن اینکه امام از همانجا به راهبری و راهنمایی نیروهای خود در ایران مشغول شده بودند)، 13 مهرماه 1344 و بعد از گذشت 11 ماه از حضور امام خمینی (ره) در ترکیه، ایشان را به همراه فرزند خود به نجف در کشور عراق تبعید کردند.
امام خمینی (ره) در هرجا که حضور داشتند، علاوهبر بیان جنایات و خیانتهای رژیم شاهنشاهی، به فکر بیان مباحث اعتقادی و دینی مردم بهویژه جامعه روحانیت بودند و از 13 ذیالقعده سال 1389 قمری، درس ولایت فقیه خود را آغاز کردند و این جلسات تا سال 1348 ادامه داشت و تا پایان این سال امام خمینی (ره)، 13 جلسه درس ولایت فقیه را برگزار کردند که در کتاب ایشان نیز که با عنوان ولایت فقیه به چاپ رسیده است، بهخوبی جایگاه و اهمیت ولایت فقیه تبیین و شرح داده شده است.
چند ماهی به پیروزی انقلاب اسلامی در ایران نمانده بود که امام خمینی (ره) در 13 مهرماه 1357 به پیشنهاد سیداحمد خمینی به پاریس هجرت کردند و در نوفل لوشاتو در منزل یکی از ایرانیان مستقر شدند و در همان ایام بود که حکومت دو هزار و 500 ساله شاهنشاهی نفسهای آخر خود را میزد و مردم نیز در مقابل اقدامات آنان کوتاه نیامده و مبارزه بهطور قوی در کشور استمرار داشت. در این ایام نیروهای حکومتی به دنبال شناسایی و از بین بردن افراد تأثیرگذار در هر کوی و برزن بودند تا نگذارند جنایاتشان فاش شود و در آخر، عمر آنها با پیروزی انقلاب اسلامی در بهمنماه 1357 به پایان رسید.
امام خمینی (ره) از همان ابتدای کار خود همواره بر استفاده از ظرفیت عظیم مردمی تأکید داشتند؛ هرچند در جاهایی برخی از افراد منافق نیز وارد عرصههای سیاسی کشور شدند و دست دوستی با دشمنان دادند، اما همواره امام (ره) این موضوع را بیان میکردند که میزان حال فعلی افراد است. جریان دانشجویی نیز از همان روزهای نخستین پیروزی انقلاب در کشور به فرمان امام (ره) بود تا اینکه در تاریخ 13 آبانماه 1358 توانستند لانه جاسوسی آمریکا را تسخیر کرده و اسناد مهمی از خیانتهای آنان را برای باری دیگر فاش کنند.
امام (ره) نیز که بهجز خدا از هیچ کشور یا فرد خاصی ترس و واهمه نداشتند، با تدابیر و رهنمودهای خود کشتی انقلاب را هدایت کردند تا اینکه پس از ارتحال ایشان جانشین خلف امام (ره) حضرت آیتالله امام خامنهای مدظلهالعالی این مسیر را تاکنون با سرافرازی و پیشرفت استمرار بخشیده و موجب درخشش ایران اسلامی در جهان شدهاند.