در اولین مطالعه در نوع خود، چربی اضافی شکم با درد مزمن مرتبط دانسته شده است، اما خبر خوب این است که کاهش وزن که می‌تواند و کاهش اندازه دور کمر می‌تواند به تسکین شرایط ملتهب اسکلتی و عضلانی کمک کند.
پژوهشگران دانشگاه تاسمانی، دانشگاه وسترن استرالیا و دانشگاه موناش، داده‌های زیست‌بانک بریتانیا را از 32 هزار و 409 نفر که اسکن ام‌آرآی از نواحی شکم خود انجام داده بودند را بررسی کردند تا رسوبات چربی را در اطراف اندام‌ها(بافت چربی احشایی) و درست زیر پوست(بافت چربی زیر جلدی) ارزیابی کنند.
از این بیماران در زمان اسکن‌ها، در مورد درد در ناحیه کمر، گردن، شانه‌ها، لگن، زانو یا در سراسر بدن که برای سه ماه یا بیشتر وجود داشته است، سؤال شد.
در این گروه از 638 بیمار دو سال پس از اسکن ​​اولیه، اسکن و آنالیز درد مجدد صورت گرفت.
آنچه محققان دریافتند این بود که بین این چربی شکمی و شیوع درد مزمن ارتباط وجود دارد و از نسبتی استفاده کردند که ترکیبی از بافت چربی احشایی(VAT)، بافت چربی زیر جلدی(SAT) و درد(نسبت VAT به SAT) بود.
زنان که 51 درصد از شرکت‌کنندگان را تشکیل می‌دادند، با چربی شکمی، درد مزمن گسترده‌تری داشتند و این درد مزمن در هنگام افزایش چربی احشایی دو برابر و در هنگام افزایش چربی زیر جلدی 60 درصد بیشتر می‌شد.
در مردان نیز افزایش درد مزمن با افزایش 34 درصدی چربی احشایی، 39 درصدی چربی زیر جلدی و 13 درصدی نسبت این دو همراه بود.
محققان خاطرنشان کردند: بافت چربی شکم با درد مزمن اسکلتی-عضلانی مرتبط است که نشان می‌دهد رسوب‌های چربی بیش از حد و نابجا می‌تواند در دردهای اسکلتی-عضلانی مزمن چند موضعی و گسترده دخیل باشد. همچنین اثرات قوی‌تر شناسایی‌شده در زنان نسبت به مردان ممکن است منعکس‌کننده تفاوت‌های جنسی در توزیع چربی و هورمون‌ها باشد.
در حالی که یک مطالعه مشاهده‌ای و کوچک با میانگین سنی 55 سال این نتایج را نشان داده است، به مطالعه گسترده‌تر و طولانی مدت برای برقراری ارتباط محکم بین چربی شکمی و درد مزمن نیاز است.
در هر حال این اولین بار است که درد مزمن به جای وزن کلی و چاقی، با اندازه دور کمر مرتبط می‌شود و نرخ بالاتر درد در زنان با رسوبات چربی VAT و SAT و ارتباط بالقوه آنها با هورمون‌ها و توزیع چربی نیز راه را برای تحقیقات بیشتر در مورد این ارتباط وابسته به جنسیت باز می‌کند.
پیش از این، ذخایر چربی اضافی شکم با طیف وسیعی از مشکلات سلامتی از جمله زوال عقل(در مردان بیشتر)، دیابت و حتی خطر بالاتر مرگ زودرس مرتبط دانسته شده بود.
به گفته محققان، خبر خوب در مطالعه فعلی این است که کاهش اندازه دور کمر می‌تواند به کاهش طیف وسیعی از مشکلات درد مزمن، به جای نیاز به دارو برای هدف قرار دادن محل‌های درد کمک کند.
آنها افزودند: چاقی بیش از حد شکم در دردهای مزمن از جمله بافت چربی احشایی و زیر جلدی نقش دارد. بنابراین، کاهش چربی شکمی می‌تواند به عنوان یک هدف برای مدیریت درد مزمن، به ویژه در کسانی که درد در نقاط مختلف و درد گسترده دارند، در نظر گرفته شود.
این پژوهش در مجله Regional Anesthesia & Pain Medicine منتشر شده است.