
ایران برای همه ما فقط یک منطقه جغرافیایی محدود به مرزهای سیاسی نیست، بلکه جایی است که بودن ما با تمام ساحتها، در آن ریشه گرفته است؛ بهگونهای که به دور از این زیبای پُرافتخار، هیچگاه روزگار بهسامانی نخواهیم گذراند. انگار بدون ایران از درون تهی میشویم؛ مانند دانه آفتزده گندم که فقط پوسته آن باقی مانده باشد، همینقدر توخالی و شکننده...
اینروزها ایران اسلامی در برهه خاصی قرار گرفته و بیش از گذشته احساس میکنیم به آن شب دهم معهود نزدیک میشویم؛ همان شبی که مقدمه صبح ابدی بشریت است. اگرچه بهدلیل جایگاه خاص، ایران در جهان طی ادوار مختلف مورد طمع قدرتطلبان بوده است، اما اینبار تمام خیر در برابر شر صفآرایی کرده و این مهم، توجه بیشتر ما را میطلبد؛ اینکه بیشازپیش بر نقاط مشترک جامعه که همان هویت ملی ما است، تمرکز کرده و منسجمتر همچون دژی نفوذناپذیر، کنار هم بمانیم.
لازمه تقویت هویت ملی، تمرکز ویژه بر آن از همان دوران کودکی است؛ درواقع نهادینه کردن ارزشهای ملی و اهمیت دادن به آنها از سوی خانواده و نهادهای تربیتی بهویژه آموزشوپرورش در مقطع پیشدبستانی و دبستان، میتواند هم به اجتماعی شدن کودکان کمک کند و هم آنها را از بسیاری آسیبها در جوانی، مصون بدارد.
به عبارت دیگر شناخت، تکوین و پرورش هویت ملی، باعث ایجاد حس تعلق و وابستگی و وفاداری به میهن میشود و فرد را مصمم میکند که در جهت اعتلای فرهنگ خود بکوشد و در برابر تهاجم فرهنگی، مقاومت کند. چنانچه هویت ملی عمیقاً شکل گیرد، فرد به خود و ملیت خویش افتخار میکند و ضمن دل نباختن به فرهنگها و ملتهای بیگانه، در راه استقلال، رشد و ترقی کشور و خدمت به هموطنانش از هیچ تلاشی دریغ نمیورزد.
حفظ مرزها و تمامیت ارضی کشور نیز از طریق هویتبخشی به افراد، ایجاد وابستگی به جامعه ملی و احساس تعهد و تعلق به کشور، امکانپذیر است.
اینک در آستانه روز جهانی کودک، ضروری به نظر میرسد برنامهها، جشنها و رویدادها به سمتی حرکت کنند که مناسب با ذائقه کودکان از طریق داستان، بازی، شعر و مسابقه، نکتهسنجانه افتخار به هویت ملی در میان کودکان تقویت شود؛ در این میان مهمترین آسیب، بسنده کردن به برنامههای سطحی که عموها و خالههای رنگارنگ برگزار میکنند، بهشمار میآید. آنها برای پُر کردن جیب خود و رونق بیشتر بازارشان، همیشه چند شعر با کلیدواژههای ملی در جیبشان دارند، اما از آنجایی که کمترین نسبتی با دانش و مهارتهای تربیتی ندارند، چیزی بیش از لحظات پُرسروصدا و بهظاهر شاد، رقم نمیزنند و قطعاً از چنین برنامههایی نمیتوان انتظار داشت که اثرگذاری عمیقی داشته باشند و یا اینکه کودک را به فکر وادارند.
ما در روز جهانی کودک به برنامههایی نیاز داریم که با روایت حیات درخشان اهل بیت (ع)، مرور اساطیر شاهنامه، دستاوردهای علمی دانشمندان ایرانی و مجاهدان دفاع مقدس، همچون آبی حیاتبخش که جوانهای را زنده میکند، هویت ملی کودکانمان را تقویت کنیم؛ ما نیاز داریم فضای مهد کودکها و مدارس ما بهعنوان نخستین تجربهزیستههای اجتماعی کودکان، تصویری قوی و درخشان از ایرانی بودن به تمام جهات، در قلبشان ایجاد کند.
شناسه خبر 87079