
عضوی از تشکلهای مردمی با عصبانیت گفت ما از دست فلانی چه کنیم؟ عرض کردم مگر چه کار زشتی کرده است؟ پاسخ داد او چند ماه قبل به بنده گفت حدود 800 هزار تومان که برای انجام کاری کمک شده، نزد من است؛ اما حال پس از مدتی 120 هزار تومان آورده و میگوید همین مبلغ نزد من مانده است! گفتم چرا از او نپرسیدی که به چه دلیل چنین تفاوتی در موجودی و اظهارات قبل او هست؟ چون خودم هم شنیدم که مدتی پیش گفت حدود 800 هزار تومان داریم. اما بههرحال عصبانی نباش، او را میبینم و محترمانه میخواهم توضیح دهد.
اتفاقاً شخص مورد نظر چهار روز بعد تماس گرفت و گفت میخواهم شما را ببینم و باهم نامهای تنظیم کنیم، فوری به یاد آن ماجرا افتادم و گفتم راستی فلانی وجهی که پرداختید، چرا کم بوده است؟ اگر مستندی برای هزینهکرد خود دارید، بیاورید که این شبهه را هم بررسی کنیم. وی سر قرار آمد و پس از طرح مسئله و تشریح جزئیات، مبرهن شد دوست با وجدان و خدامحور ما 680 هزار تومان از وجه مذکور را به حساب عمومی تشکل واریز کرده، اما بهدلیل کاری که داشته، فرصت نکرده است بهخوبی برای مخاطب و فرد شکاک توضیح دهد که قضیه چگونه بوده و همین نگفتن و عجله مخاطب، موجب غیبتهای اشدمنالزنا و آبروریزی از آن فرد شده است.
امام معصوم مکتب عالی ما میگوید «زیبندهترین سنت دین اسلام، پژوهش و تحقیق است»؛ اما عده چشمگیری از ما بسیار زودقضاوت بوده و به لایههای بصیرتزا کمتوجهی میکنیم و همین معضل برخی از مردم را به اشخاصی شایعهپذیر شهره کرده است. بنده چند سال پیش از شخصی شنیدم که گویا رژیم صهیونیستی موشکی به سوی ایران شلیک کرده و چون آمریکا در حین حرکت موشک باخبر شده و مخالفت کرده، صهیونیستها موشک را با سیستمی پیشرفته به محل شلیکشده بازگرداندهاند! و فرد مذکور جداً این موضوع را قبول کرده بود.
جریانهای فرهنگی، اجتماعی و بهخصوص سیاسی لایههای زیرینی دارند که اگر بهخوبی مورد فهم واقع نشوند، صدمههای جبرانناپذیری به دنبال دارند و همیشه بهویژه در این مقطع بسیار حساس، ضروری است به هوشیاری بیشازپیش بپردازیم. درسهای چند دهه اخیر را مرور کنیم تا درستتر بیندیشیم که با کلامی یا زبانی، بهراحتی غورهها مویز میشوند! ما در فضای مکتبی تنفس میکنیم که پیوسته افراد را به کسب دانایی دعوت و ترغیب کرده و در کتاب آسمانیاش آمده است «بر چیزی که علم نداری، تکیه نکن» و قطعاً همه ما در قِبال انواع انتخابها و قضاوتها، مسئول هستیم و همین توجهها یا عدم توجهها، شمایل ما را برای همیشه در دنیای زودگذر و آخرت، جاودان میکند. آیا وقت آن نرسیده که حداقل پس از چهار دهه، گوش جان به آموزههای مکتب سعادتآفرین و الهی اسلام بسپاریم و با انجام وظیفه درست، تبری از انفعال و مسئولیتپذیری، خود را ارتقا بدهیم؟
ملت و مردم ما الحمدلله خوب و فهیم هستند، اما به قول یکی از دوستان، آیا نمیتوانیم بهتر شویم؟ تحقیقاً ظرفیتها بسیار بیش از این است که برای زندگی فردی و اجتماعی تاکنون قائل بودهایم و بعضاً با تساهل، برای خود مطلوب ارزیابی کردهایم. امیدواریم در همه مقاطع و لایههای مختلف زندگی با استفاده از عقل، سرمایههای متنوع و خدادادی خود را بیشازپیش بهکار بگیریم، إنشاءالله.
شناسه خبر 91056