رئیس‌جمهور شهید حضرت آیت‌الله ابراهیم رئیسی در کنار داشتن ویژگی‌های ممتاز شخصیتی همچون ایمان و اعتقاد پاک، عمل صالح و پاکیزه، تقوا و پارسایی، ولایتمداری و انقلابی‌گری، پای کار انقلاب با اقدامات قوی و قویم توأم با اتقان، علم و حلم، صدق و صفا، صبر و سعه صدر، سیرت پاک، شجاعت و اقتدار، شفقت و مهربانی، احسان و ایثار، تدبیر و تخصص، خودباوری در سایه خداباوری، مردم‌داری و مردم‌یاری، یار بی‌پناهان و یاور محرومان و مستضعفان، مقتدر در مقابل مستکبران، عاشق پاکباخته قرآن و اهل بیت علیهماالسلام به‌ویژه حضرت امام رضا علیه آلاف تحیة و الثناء و شهیدان به‌ویژه حاج‌قاسم عزیزتر از جان، یار صدیق امامین انقلاب حضرت روح‌الله امام عاشقان و مولا و مقتدایمان حضرت امام سید علی خامنه‌ای مدظله‌العالی، درس‌گرفته از شهید مظلوم بهشتی (ره)، فکر عاقلانه و تکاپوی عاشقانه، پُرکار، خستگی‌ناپذیر و مجاهد در میدان و همه عرصه‌های عشق آفرین انقلاب، عبد صالح برای خدای مهربان و خادم صادق برای خلق خدا نیز بودند.
خدمت به مردم از باارزش‌ترین کارها نزد خداوند است و متضمن ثواب اُخروی و پاداش فراوانی بوده؛ در فرهنگ قرآن و اهل بیت علیهماالسلام نیز ارزش و ثواب زیادی دارد. در قرآن کریم آمده است «إِنَّ اللَّهَ یُحِبُّ الْمُحْسِنینَ؛ خداوند متعال کسانی را که کار خیر و نیک انجام می‌دهند، دوست مى‌دارد» و چقدر خوب است که انسان محبوب خدا باشد. پس با خدمت و کمک به همدیگر، می‌توان به رضایت الهی و لذت‌های جاودان آخرت رسید.
به همین دلیل «حُسْن فعلى» در ارزش‌گذارى عمل به‌تنهایى کفایت نمى‌کند، آنچه مهم‌تر است، «حُسن فاعلى» بوده؛ عمل بایستى از پشتیبانى جانى سالم، اندیشه‌اى الهى و دستى رحمانى برخوردار باشد تا بالا رود و صاحبش را با خود به همراه ببرد، چراکه خدمت‌رسانى عرصه بروز ادب با رب‌الارباب است و صبغه الهى دادن به کارها.
براى کسى که با خدا معامله مى کند، توقع شنیدن تعریف و تمجید دیگران نیز دور از شأن است.
خدمت به مردم و مسلمانان از چنان جایگاهی برخوردار است که در برخی روایات در کنار ایمان به خدا، از بالاترین خصلت‌ها شمرده شده است؛ چنانچه رسول مهربانی‌ها حضرت پیامبر اکرم صلی‌الله‌علیه‌وآله می‌فرماید «خصلتان لیس فوقهما من البر شیء: الایمان بالله و النفع لعباد الله؛ دو خصلت نیکوست که برتر از آن چیزی نیست: ایمان به خدا و نفع رساندن به بندگان او.»
امام حسن عسکری علیه‌السلام می‌فرمایند: «خَصْلَتانِ لَیْسَ فَوْقَهُما شَیءٌ: الاْیمانُ بِاللهِ وَ نَفْعُ الاْخْوانِ؛ دو خصلت و حالتی که والاتر از آن دو چیز نیست، عبارتند از ایمان و اعتقاد به خداوند و نفع رساندن به برادران دینی.»
پس خدمت به خلق همچون ایمان به خدا، باعث صعود انسان به مقامات معنوی و جلب رضایت خداوند متعال می‌شود و البته از سوی دیگر کسی که حق و حقوق دیگران را پایمال کند و به وظیفه خود در قِبال مردم جامعه عمل نکند، عِقاب الهی متوجه او خواهد بود، پس دراین‌بین وای به حال مسئولانی که فرصت خدمت به مردم به آن‌ها داده شده، اما قدر خود را ندانسته و به‌جای خدمت صادقانه، کم‌کاری کنند، زیرا نه‌تنها باید جوابگوی فرصت‌های ازدست‌رفته‌ خود باشند، بلکه در مورد تضییع حق و حقوق دیگران هم مورد سؤال و بازخواست قرار خواهند گرفت.
راز و رمز عزیز شدن، محبوب شدن، سیادت و بزرگ شدن هم پیش خدا و هم پیش خلق او، گوهری است به‌نام خدمت‌گذاری که فرمود: «سَیِّدُ القَومِ خادِمُهُم؛ سرور هر گروهی، خدمت‌گزار آنان است».
در دین اسلام برای عباداتی مثل طواف خانه خدا ثواب‌های فروانی درنظر گرفته شده، مثل اینکه یک طواف خانه خدا معادل 6 هزار حسنه، آمرزش 6 هزار گناه، اعطای 6 هزار درجه و برآورده شدن 6 هزار حاجت بوده و این درحالی است که امام صادق علیه‌السلام پس از بیان این ثواب‌ها می‌فرمایند: «قَضَاءُ حَاجَةِ الْمؤمِنِ أَفْضَلُ مِنْ طَوَافٍ وَ طَوَافٍ حَتَّى عَدَّ عَشْراً؛ گره‌گشایی از کار یک مؤمن، 10 برابر این طواف فضیلت دارد! وقتی که بدن مطهر سیدالشهداء (ع) دفن شد، با آن‌همه زخم جراحتی که بر بدن مطهرشان بود، روی دوش مبارکشان جای زخم‌های کهنه‌ای مثل پینه بود.
امام سجاد (ع) فرمودند که این‌ها جای بند انبانی است که پدر من در آن‌ نان و غذا می‌نهادند و برای فقرا و نیازمندان می‌بردند. همه معصومین (ع) در راه خدمت به خلق این ویژگی و پینه‌های روی شانه را داشته‌اند. در زیارت جامعه می‌خوانیم: «ان ذُکِرَ الخَیرُ کُنتُم أَوَّلَهُ وَ أَصلَهُ؛ هرگاه از خیر یادی شود، شما اول و اصل آن بوده‌اید.»
«عادَتُکُمُ الإِحسانُ وَ سَجِیَّتُکُمُ الکَرَمُ؛ عادت شما احسان‌ کردن و شیوه اساسی شما کَرَم است.»
صاحب ذوقی فرموده است: تا توانی به جهان خدمت محتاجان کن؛ به دمی، یا درمی، یا قلمی، یا قدمی.
شاعری دیگر نیز در باب خدمت چنین فرموده است: «دانى که خدا چرا تو را داده دو دست؟/ من معتقدم که اندر آن سرّى هست/ یک دست به کار خویشتن پرداختن/ با دست دگر ز بى‌کسان گیرى دست».
شهید آیت‌الله رئیسی را به‌حق می‌توان از مصادیق بارز «عبد صالح» و «سیدالقوم خادمهم» دانست. او پاداش یک عمر جهاد خالصانه خود را گرفت و در کنار امام و شهیدان روسفید دنیا و آخرت و الگویی برای همه مجاهدان در راه حق و حقیقت شد.
امروز در کنار شهدا در قهقهه مستانه‌شان و در شادی وصولشان، ‏عِندَ رَبِّهِم یُرزَقون‌‌اند؛ عاش سعیداً و مات سعیداً.