«شهید»، شاهد شهود عرفانی شد و نقش هر چه خوبی را در چهارفصل گیتی نمایان کرد و چشم ستارگان آسمان را روشن، ققنوس هشت جنت که هفت آسمان را مجذوب خود کرده است، همان عاشقی که در وادی مقدس عاشقی، پر پرواز گشود و فرشتگان را نوازشگر روح نابش کرد.
«شهید»، همان ستاره‌ خاک‌نشین همیشه‌بیدار شب‌های خون و آتش که تا لمس شعله‌های بصیرت و حقیقت در مقتل عشق رزم عاشقانه کرد تا پیوندی ابدی در بزم عارفانه.
عشق در منشور نور هشت هزار ستاره درخشان راه عاشقی، مأوای جاودانگی‌اش را به تصویر کشید تا درس استواری را در دل حادثه بر تارک تاریخ بنشاند.
حالا می‌خواهیم هر روز را با نامی و یادی از این ستاره‌ها، شب کنیم و کار را با تبرک و مدد از این عارفان عاشق آغاز؛ باشد که ادای دینی باشد بر آن همه رشادت، شهامت، مجاهدت و شجاعت... برگ سبزی تحفه درویش، تا چه قبول افتد و چه در نظر آید!
تبرک لحظاتمان با شهید حسین حبیبیان:
اى برادران از من به شما نصیحت، نکند در رختخواب بمیرید که حسین (ع) در میدان نبرد شهید شد. مبادا در غفلت بمیرید که علی (ع) در سنگر محراب عبادت ضرب شمشیر خورد. مبادا بی‌تفاوت باشید که على‌اکبر حسین در راه حسین و با هدف حسین شهید شد.
برادران و خواهران ایمانى دعا و مناجات را از یاد نبرید که بهترین درمان‌ها براى تسکین دردهاست و همیشه به یاد خدا باشید و در راه او قدم بردارید.
نگذارید دشمن بین شما تفرقه بیندازند و شما را از روحانیت جدا کند که اگر چنین کرد، چنین روزى روز جشن ابرقدرت‌هاست.