شهید حسین اسدیار در وصیت‌نامه خود آورده است: فرصت‌ها را رها نکنید، شما را به اطاعت و فرمان‌برداری از ولایت فقیه وصیت می‌کنم؛ همیشه در جهت رهنمودها و اوامر ولایت حرکت کنید.
«شهید»، شاهد شهود عرفانی شد و نقش هر چه خوبی را در چهارفصل گیتی نمایان کرد و چشم ستارگان آسمان را روشن، ققنوس هشت جنت که هفت آسمان را مجذوب خود کرده است، همان عاشقی که در وادی مقدس عاشقی، پر پرواز گشود و فرشتگان را نوازشگر روح نابش کرد.
«شهید» همان ستاره‌ خاک‌نشین همیشه‌بیدار شب‌های خون و آتش که تا لمس شعله‌های بصیرت و حقیقت در مقتل عشق رزم عاشقانه کرد تا پیوندی ابدی در بزم عارفانه.
عشق در منشور نور هشت هزار ستاره درخشان راه عاشقی، مأوای جاودانگی‌اش را به تصویر کشید تا درس استواری را در دل حادثه بر تارک تاریخ بنشاند.
حالا می‌خواهیم هر روز را با نامی و یادی از این ستاره‌ها، شب کنیم و کار را با تبرک و مدد از این عارفان عاشق آغاز؛ باشد که ادای دینی باشد بر آن همه رشادت، شهامت، مجاهدت و شجاعت... برگ سبزی تحفه درویش، تا چه قبول افتد و چه در نظر آید!
تبرک لحظاتمان با شهید حسین اسدیار:
شما را سفارش می‌کنم به یارى انقلاب و برپایى احکام اسلام، در این راه از هیچ‌چیز دریغ ندارید، شما را توصیه می‌کنم به فراگیرى احکام اسلام.
از حالا که زمینه براى رشد شما مناسب است، شروع کنید و در هر صورت باید سرباز امام زمان(عج) باشید.
خواهران را توصیه به تقوا می‌کنم که جز در این صورت نمی‌توان افرادى پاک و مفید به اسلام و جامعه تحویل داد؛ مواظب باشید که هر شب دوشنبه و پنجشنبه نامه اعمال را نزد او می‌برند، بکوشیم تا رضایت او را به‌دست آوریم.
دعا کنید تا ظهور مهدى (عج) نزدیک شود؛ در شب‌هاى جمعه در دعاى کمیل، نماز جمعه در هنگامی که آسمان در طلوع و غروب خونین می‌شود، به یاد شهدا باشیم.
مهم‌تر از همه‌چیز پرداختن به خویشتن است؛ همگام با فعالیت‌ها باید به خود توجه کنیم و خود را دریابیم و درونمان را کاوش کنیم. عیب‌ها و مرض‌ها را مرتفع سازیم که این موفقیت‌ها جز با تزکیه حاصل نمی‌شود.
باید که در درک حقیقى زندگى کوشا باشیم؛ مبادا بازیچه‌هاى دنیایی با رنگ و لعاب‌هایى ما را به خود مشغول کند. زندگى واقعى آن زندگى است که جاودانگى دارد و این‌ها همه مقدمه است براى آن هنگام و این انتخاب با ما است که کجا جاویدان باشیم، در عذاب خدا، یا در رحمت خدا، پس از این مدت زودگذر براى زندگى همیشه در رحمت حق، بهره بریم‌.
از دنیا به‌عنوان مزرعه بهره برداریم و دل از وابستگى ببریم که ما اینجا ماندنى نیستیم و دیر یا زود کوچ خواهیم کرد؛ اگر می‌خواهیم از این مدت بهترین بهره را برده باشیم، باید کارهایمان را خالص براى خدا کرده باشیم که در دادگاه او فقط اعمالى پذیرفته است که از روى اخلاص باشد، مگر این است که اگر 40 صباح کار از روى اخلاص انجام دهیم، چشمه‌هاى حکمت بر دل ما جارى می‌شود! پس چرا چنین نکردیم و نمی‌کنیم، همگام با این باید از میان اعمال بهترین را برگزینیم.
برادران و خواهران! توصیه شدید می‌کنم به شما در تربیت نسل خردسال و نوجوان؛ زیرا تضمین آینده اسلام است. این غنچه‌هاى نشکفته را دریابید، شما هستید که از این افراد می‌توانید بزرگان فردا را بسازید. از آن زمینه‌هاى مناسب براى رشد که شکل نگرفته‌‎اند، استفاده کنیم و طبق احکام خدا شکل دهیم.
پدران و مادران! در آشنایى فرزندانشان با قرآن و جلسات و برنامه‌هاى مذهبى بکوشند و تشویقشان کنند. فرصت‌ها را رها نکنید، شما را به اطاعت و فرمانبرداری از ولایت فقیه وصیت می‌کنم. هرگز ولایت فقیه را از دست ندهید و همیشه در جهت رهنمودها و اوامر پیامبرگونه‌شان حرکت کنید.