حمید مالمیر در مصاحبه با خبرنگار سپهرغرب در تشریح وضعیت روستا گفت: روستا به فاصله یک کیلومتری از شهرستان تویسرکان قرار دارد. اهالی به زبان فارسی با گویش لری صحبت می‌کنند. طبق آمار رسمی، جمعیت روستا یک هزار و 344 نفر و تعداد آقایان بیشتر است. حدود 30 خانوار عشایر داریم که کوچ می‌کنند.
وی با ابراز نگرانی بابت از بین رفتن حدود 70 درصد از باغ‌های گردو و خشک شدن قنات‌ها اظهار کرد: با افتتاح سد سرابی تویسرکان بر روی سرشاخه سرابی، رود کشاورزی به‌کلی از بین رفت. در گذشته رودخانه دائمی روستا، از داخل زمین‌های کشاورزی عبور و قنوات را سیراب می‌کرد. در فصولی که روخانه خشک بود قنوات به آبیاری کمک می‌کردند.
وی ادامه داد: حتی در تصاویر سه سال اخیر، تأثیرات خشک‌سالی در تخریب فضای سبز روستا کاملا ًقابل مشاهده است. تنها جایی که درخت‌های گردو سبز هستند مکان بازیابی فاضلاب روستاست که با توجه به توپوگرافی روستا قابلیت پوشش مابقی باغ‌ها را ندارد.
این مقام مسئول با اشاره به قابل حل نبودن مشکل خشک‌سالی و بدتر شدن روزبه‌روز آن گفت: بخاطر نبود بارندگی، حفر چاه عمیق هم راهگشا نیست. با ارگان‌ها و ادارات مختلف مکاتبه شده اما در پاسخ پیگیری‌های عنوان کردند که اولویت این سد با آب شرب است. انتظار داشتیم حقابه‌ای به روستای ما اختصاص دهند تا حداقل قسمتی از باغ‌ها حفظ شود.
مالمیر با اشاره به اینکه بیشتر افرادی که باغ‌شان را از دست دادند، کارمند و بازنشسته هستند ابراز کرد: کسانی که شغل اصلی آن‌ها کشاورزی بوده دیگر قادر به کسب درآمد نیستند. هرچند کشت دیم دارند اما چون تعداد کاشت و برداشت محصول در سال محدود است، هزینه‌های زندگی را تأمین نمی‌کند.
وی در پاسخ به این پرسش که برنامه‌های دهیاری برای قشر جوان چیست؟ گفت: برای حدود 25 نفر از جوانان روستا جهت راه‌اندازی کسب‌و‌کار و مشاغل خانگی در زمینه‌های دامداری، شیرینی و کلوچه‌پزی، کارواش، موتورسازی و ادوات کشاورزی، وام‌های بنیاد علوی، بنیاد برکت و... را جذب کردیم.
وی با اشاره به کم بودن فاصله روستا تا شهر و نداشتن ظرفیت و زیرساخت‌های احداث سالن ورزشی گفت: تیم‌های والیبال و فوتسال روستا از سالن‌های ورزشی تویسرکان استفاده می‌کنند. ما نیز در حد وسع دهیاری، امکانات در اختیارشان قرار می‌دهیم.
دهیار روستای امامزاده زید با بیان اینکه روستا کشش و شرایط جذب نخبگان را ندارد گفت: دانشجو و استاد دانشگاه در رشته‌های پزشکی، حقوق و... داریم اما بیشتر آن‌ها صرفاً جهت گشت و گذار در روستا تردد دارند. فقط چند نفر از افراد تحصیلکرده، اقدام به احداث گلخانه در اراضی روستا کردند.
مالمیر درخصوص مشارکت بانوان در اشتغال بیان کرد: بیشتر بانوان روستا پرستار و معلم هستند به این صورت که معلمان ما به روستاهای دیگر هم می‌روند. شاید زنان عشایر به حرفه فرش‌بافی مشغول باشند اما زنان خانه‌دار دیگر کارهای صنایع دستی انجام نمی‌دهند.
وی با تأکید بر تشویق اهالی به مهاجرت نکردن گفت: طی سال‌های اخیر مهاجرپذیر شده‌ایم. حدود 30 خانوار مستأجر در روستا زندگی می‌کنند که از اطراف شهر می‌آیند. جمعیت روستا در حال افزایش است.
وی یکی از مهم‌ترین مشکلات برگشت اهالی به روستا را تهیه زمین مسکونی دانست و گفت: زمین داریم به طرح هادی اضافه کنیم اما چون به شهر نزدیک هستیم، بنیاد مسکن اجازه نمی‌دهد. سال گذشته برای دومین‌بار بازنگری طرح هادی انجام شد ولی نقشه جدید هنوز مهیا نشده است.
دهیار روستای امامزاده زید در ادامه با ابراز اینکه مابقی زیرساخت‌ها مثل آسفالت، آب، برق و گاز مهیاست اظهار کرد: با توجه به اینکه هزینه‌های روستا ارزان‌تر از شهر است، از طریق هماهنگی با شورا به اقشار ضعیف و کم‌درآمد که قصد برگشت داشته باشند، کمک می‌کنیم.
مالمیر با اشاره به اینکه سهم مردم در تأمین بودجه به نوع طرح بستگی دارد، عنوان کرد: سال گذشته جدول‌گذاری و آسفالت‌ریزی یکی از خیابان‌ها به اتمام رسید، هرچند درآمد مردم به‌دلیل از بین رفتن باغ‌ها بسیار کاهش پیدا کرده اما سهم خودیاری مردم حدود 200 میلون تومان، سهم دهیاری حدود 500 میلیون تومان و سهم بنیاد مسکن سه میلیارد تومان بوده است.
وی در ادامه گفت: در دهیاری، بنده و حسابدار مشترک بین 15 روستا و ناظر فنی که بین 60 روستا مشترک است، مشغول به فعالیت هستیم. حقوق آن‌ها بین دهیاری روستاها سرشکن و در هزینه‌ها صرفه‌جویی می‌شود.
این مسئول در پاسخ به این پرسش که انتظار دهیاری از مردم چیست؟ گفت: از مردم انتظار داریم فقط حمایت و همکاری مادی و معنوی داشته باشند، چون اگر بخواهیم طرحی را اجرا کنیم بدون حمایت و رضایت مردم ممکن نیست. به‌عنوان نمونه برای تعریض خیابان، دو نفر از اهالی در عقب‌نشینی منزل‌شان همکاری کردند.
مالمیر در پایان سخنان خود با اعلام جلوگیری از ساخت و سازهای غیر مجاز در روستا گفت: 20 سال پیش ساختمانی که غیر مجاز ساخته شده بود، نیمه‌کاره رها شد که درس عبرتی است برای اهالی که ساخت و ساز غیر مجاز به نتیجه نمی‌رسد.