ترجیح منافع ملی و ماندگار، انتخاب احسن
جوامع بشری دارای پدیدهها و عوامل مختلف و متنوعی است که فرد هوشیار و اهل فکر، باید پس از شناسایی صحیح آنها با بهکارگیری عقل، بهترین و نتیجهبخشترین راهکار را انتخاب کند و در جهت آن گام بردارد؛ گرچه غالب ما در اینگونه موارد بیشتر به زودبازدهترینها و بعضاً در نتایج و منافع شخصی مینگریم، اما کسانی که از جهت عقلی و آیندهنگری رشدیافتهتر باشند، نتایج عمومی و دیربازده را بر منافع صوری و شخصی ترجیح میدهند؛ مصداق قرآنی و مکتبی این ادعا، فرمایش الهی در این معجزه جاوید است که آورده «شما دنیا (موقت) را برای خود اراده میکنید، درحالی که خداوند آخرت (جاودان) را برای شما اراده کرده است».
رهبر حکیم انقلاب اسلامی مدظلهالعالی در بیانات خود در دیدار با اهالی قوه قضائیه در جهت حفظ منافع ملی و وحدت، همدلی و دفاع از کشور در مقابل متجاوزین فرمودند: «حرف من این است که این را حفظ کنید، همه این را نگه دارند؛ روزنامهنگار یکجور، قاضی یکجور، مسئول دولتی یکجور، روحانی یکجور، امامجمعه یکجور. هرکسی یک وظیفهای دارد در قِبال این حالت؛ این را نگه دارند. این با اختلاف سلیقه سیاسی منافات ندارد، با اختلاف وزن مذهبی منافات ندارد. این، در کنار هم ایستادنِ برای دفاع از یک حقیقت است؛ دفاع از کشور است، دفاع از نظام است، دفاع از ایران عزیز است».
تفاوت نظرها گاهی منبعث از اندیشههای دینی و ایدئولوژیک است که جای تبیین و پافشاری بیشتر در جهت تحقق دارد، اما بعضاً منشأ آن تفاوت نظرهای شخصی یا گروهی است که باید در مواقع حساس و برای حفظ منافع ملی که بسی مهمتر است، در اندازه، جا و موقعیت خاص خود مورد بحث و تأکید قرار گیرد.
ما در جنگ تحمیلی 12 روزه با آمریکا این شیطان بزرگ و سگ هار و کودککشش رژیم غاصب صهیونیستی، شیرینی اینگونه نگاه و رفتار را چشیدیم؛ البته شایسته است یادآور شویم که همدلی و وفاق نافی انجام تکالیف شرعی یا چشمپوشی از حلال و حرام خدا نیست که اینهم یکی از اشتباهات و سوء تفاهمهایی است که برخی از ما دچار آن هستیم؛ قطعاً هر نوع رفتار شخصی و اجتماعی دشمنشادکنی، زیبنده حوزه رفتاری انسان عاقل نیست و به قول نخبگان دینی، هدف هیچگاه وسیله را توجیه نمیکند و ما در هیچ موقعیتی حق نداریم مسائل مهم مشروع، اجتماعی و قانون را به هر بهانهای کنار بگذاریم؛ زیرا معمولاً بیتوجهی به مصالح اجتماعی، همان چیزی است که نمود و نمادش، عینیتبخش هدف دشمنان است. هزینه منافع زودگذر شخصی و گروهی بسی کمتر از تحمیل خسارتهای اجتماعی و ملی است.