حسن رحیم پورازغدی در سخنانی ضمن گلایه از شناخت‌های سطحی و صوری از دین و اهل بیت (ع)، این ضعف را موجب فاصله گرفتن سبک زندگی جامعه از آموزه‌های اهل بیت(ع) دانست.

  محبوب یا امام؟

این استاد دانشگاه تصریح کرد: معمولاً برای رفع مشکلات و حاجات خود به ائمه اطهار (ع) مراجعه می‌کنیم اما به دیدگاه‌ها و معارف آن‌ها برای چگونه زیستن توجهی نداریم.

رحیم پورازغدی افزود: از این رو اعتقادمان به ایشان تأثیری در زندگی ندارد؛ نه مانع ما از خطا می‌شود و نه ما را به نیکی‌ها سوق می‌دهد. به عبارت دیگر بیشتر برایمان محبوب هستند تا امام و کسی که مورد اطاعت و پیروی قرار می‌گیرد.

وی با تأکید بر اینکه شیعه ائمه بودن به معنای پیروی از ایشان و عمل به فرامین و رهنمودهایشان است، عنوان کرد: دین یعنی باور و التزام عملی به عقاید؛ ایمان ما در دوراهی‌ها و تصمیمات و انتخاب‌های زندگی مشخص می‌شود، نه صرفا با حضور در اماکن مذهبی. اگر بنا به ظواهر مذهبی بود، شاه پهلوی و صدام حسین نیز با آن همه جنایت به زیارت ائمه اطهار (ع) می‌رفتند در حالی که عملکردشان هیچ سنخیتی با سیره اهل بیت (ع) نداشت.

وی به نقل از امام رضا (ع) اظهار کرد: ایمان به کثرت نماز و روزه نیست بلکه ملاک دین‌داری، امانت‌داری است؛ متأسفانه برخی به نماز و روزه عادت کرده‌اند، اما در زندگی حاضر نیستند هیچ بهایی برای دین‌داری بپردازند یا اگر امانتی از حکومت، بیت‌المال یا مردم دستشان افتاد امانتداران خوبی نیستند.

  تشیع یعنی خدمت به خدا و مردم/حداقل سالی یکبار اردوی جهادی بروید

این استاد دانشگاه همچنین با بیان اینکه شیعه کسی است که هنگام فداکاری، اول صف باشد نه فقط در مواقع بهره‌برداری و تنعم ادامه داد: از دیدگاه امام رضا (ع)، شیعه حتی هر کار حلالی را انجام نمی‌دهد یا هر خوراک حلالی را استفاده نمی‌کند.

پورازغدی افزود: حرص و طمع در هیچ زمینه‌ای با ایمان قابل جمع نیست و به‌ویژه در زمینه مادیات، مایه ذلت شده و کرامت و عزت نفس انسان را زیر سؤال می‌برد.

وی با اشاره به این روایت از امام رضا (ع) که می‌فرماید کسی که نوع سلام و برخوردش با سرمایه‌دار و فقیر تفاوت دارد از ما نیست، اظهار کرد: تشیع یعنی فداکاری برای خدا و خدمت به خلق و دنیا را هدف قرار ندادن؛ جای شما جوانان دانشجو باشم، حتما هر سال حداقل یک اردوی جهادی شرکت می‌کنم.

  نام و نان برایتان هدف نباشد

عضو شورای عالی انقلاب فرهنگی با بیان اینکه دین ما را حتی به احساس مسئولیت در برابر حیوانات و گیاهان سفارش می‌کند، به جوانان دانشجوی حاضر توصیه کرد: به مناطق محروم بروید و متواضعانه و مودبانه به محرومان خدمت کنید زیرا اصل و آنچه می‌ماند، همین‌ها است، بقیه عناوین، همه موقت و گذراست.

رحیم‌پور ازغدی در عین حال افزود: البته منظور این نیست که به‌دنبال نان و نام نباشید اما اینها برایتان هدف نباشد. به دنبال راضی شدن خدا باشید که یکی از راه‌های مؤثر آن، شادکردن دل بندگان و گره‌گشایی از مردم است.

  آینده روشن وقتی محقق می‌شود که گذشته روشنتان را بشناسید

وی در بخش دیگری از سخنان خود با اشاره به نامگذاری گردهمایی به آینده روشن یادآور شد: آینده روشن وقتی محقق می‌شود که بدانید گذشته روشنی هم دارید؛ یکی از توطئه‌های غرب علیه جوانان مسلمان این است که تاریخ علم را جعل کرده و القا می‌کند شما هیچ پیشینه درخشان یا استعدادی ندارید، آن‌ها می‌توانند ولی شما نمی‌توانید و... و حتی برخی اساتید شما در داخل کشور هم طوطی‌وار حرف‌های آن‌ها را تکرار می‌کنند و دستاوردهای دانشجویان خود را به سخره می‌گیرند اما شما نگذارید تحقیرتان کنند و در عمل نشان دهید سخت در اشتباه هستند.

  ایران نخستین کشور جهان در رشد علمی زنان

این استاد دانشگاه همچنین با بیان اینکه پیش از انقلاب می‌گفتند اگر انقلاب شود و اسلام بیاید اولاً علم از بین می‌رود، دوما زنان منزوی و تحقیر می‌شوند، افزود: در حالیکه انقلاب اسلامی نه‌تنها مخالف علم نیست بلکه سبب رشد پرشتاب آن شده است و همان‌ها که اسلام را مرتجع می‌دانستند، امروز مانع رشد علمی ما می‌شوند.

رحیم پورازغدی تصریح کرد: در حوزه زنان نیز اعتراف می‌کنند که ایران اسلامی رتبه نخست رشد و تحصیل زنان در جهان را دارد.

وی خطاب به بانوان نخبه خاطرنشان کرد: آن‌ها که جنسیت را بر انسانیت مقدم می‌دارند، شما را نه زن می‌دانند و نه اهل علم، زیرا متدین هستید و نمی خواهید طعمه نگاه جنسیتی قرار بگیرید.

  ازدواج دیر می‌شود

عضو شورای عالی انقلاب فرهنگی ضمن توصیه به جوانان به‌ویژه نخبگان نسبت به ازدواج به‌هنگام تأکید کرد: اینکه برخی می‌گویند درس مهمتر است و ازدواج دیر نمی‌شود، اشتباه است؛ اتفاقاً تنها چیزی که دیر می‌شود و زمانش می‌گذرد و قابل جبران نیست، ازدواج است.

پورازغدی با تأکید بر اینکه رسالت زن صرفاً فرزندآوری نیست، افزود: اما این هم درست نیست که بانوان صرفاً به فعالیت اجتماعی بپردازند و از خانواده غافل شوند.