در یک نگاه اجمالی به‌راحتی می‌توانیم تبعات عقب‌ افتادن پروژه‌ها را در قالب حداقل گران شدن مصالح و نیروی کار و درنتیجه افزایش قیمت تمام‌شده، رصد کنیم؛ یک نمونه دم‌ دستی اما مهم که مردم با تمام وجود درد کم‌کاری مدیران قبلی را درک کردند، نبود آب در تابستان 1401 است. قطعاً سال 80 که تأمین آب شرب شهر همدان جزء مصوبات سفر رهبر انقلاب قرار گرفت، این چشم‌انداز به‌صورت علمی برای مسئولان قطعی شده بود که اگر هرچه زودتر به فکر تأمین منابع جدید آب نباشند، روزی می‌رسد که مردم همدان یک لیتر آب هم به‌سختی به‌دست خواهند آورد و متأسفانه کم‌کاری و ترک فعل مدیران کل و استانداران طی دو دهه، باعث شد همدانی‌ها کابوس نبود آب را به چشم خود ببینند و بالاخره با همت رئیس‌جمهور و استاندار دولت سیزدهم، همدان از بحران آب فاصله گرفت.مثال دیگری که شاید برای مردم کمتر ملموس باشد اما بار آن بر دوش شهر سنگینی می‌کند، کنارگذر غربی همدان است؛ همان کنارگذری که سال‌ها مسکوت مانده بود و شرکت ساخت و توسعه نیز هیچ ضرورتی برای پاسخگویی به رسانه‌ها احساس نمی‌کرد و هنوز هم لزومی نمی‌بینند که به افکار عمومی پاسخ دهد چرا این پروژه اینقدر طولانی شده و چرا باید بیت‌المال هزینه این حرکت لاکپشتی را بدهد! اگرچه علاوه‌بر هزینه‌هایی که تورم بر این پروژه تحمیل کرده، نبود چنین مسیر دسترسی، باعث شده بسیاری از ماشین‌های سنگین حمل بار از خیابان‌ها و تقاطع‌های شهر همدان عبور کرده و ضمن ایجاد خطرات متعدد، بار مالی فرسودگی را به شهر همدان تحمیل کنند.

به عبارت دیگر کسی‌ که مسئولیت می‌پذیرد، باید از چنان تعهدی برخوردار باشد که افق دید خود را تا چند دهه بعد از دوران مدیریتش گسترش دهد؛ از روزمره‌گرایی گذشته و به پروژه‌های بلندمدت اندیشیده و کمر همت برای ایجاد تحول جدی در زندگی مردم، ببندد. یکی از این پروژه‌ها که می‌تواند آینده مردم استان را تحت تأثیر قرار دهد، تقویت زیرساخت‌های حوزه درمان است. این یک واقعیت غیر قابل انکار بوده که استان همدان برای اینکه به استاندارد قابل قبول در نسبت تخت‌های بیمارستانی برسد، لازم است یک بیمارستان یک‌هزار تختخوابی تأسیس کند. به این نکته توجه کنید که نیاز ذکرشده برای همین امروز و جمعیت کنونی استان در سال 1402 است و اگر براساس این واقعیت که یکی از محورهای پیشرفت استان گردشگری است و در سایه گردشگری سلامت می‌توان رونق مضاعفی به اقتصاد استان داد، بخواهیم عمل کنیم، قطعاً باید گام‌های بلند‌تر و استوارتری در این زمینه برداریم؛ اما ظاهراً ما هنوز نتوانسته‌ایم تکلیف زمین همین بیمارستان یک‌هزار تختخوابی را معلوم کنیم و نه شهرداری و نه راه‌ و شهرسازی، دل به کار نمی‌دهند که گره از این مشکل باز کنند. متأسفانه معاون عمرانی هم نداریم که تکلیف هر نهاد را مشخص کند، بنابراین مردم نجیب و بزرگوار همدان همچنان منتظر بمانید، شاید یک روز فرزندان شما شاهد ساختمان بیمارستان باشند! آیا در آن روز هم هیچ‌کس از مسئولان نخواهد پرسید که چرا برای تأسیس چنین مرکز راهبردی، آنقدر دست‌دست کردید؟