پروژه پاویون میراث ناملموس باغ شنجیا در شهر شانگهای، نمونه‌ای منحصربه‌فرد از تلفیق معماری معاصر با سنت‌های بومی است که با استفاده از فناوری‌های پیشرفته مانند طراحی پارامتریک و ساخت رباتیک، فضایی فرهنگی و تعاملی را برای احیای هویت تاریخی و تقویت زندگی اجتماعی محلی خلق کرده است.
به گزارش سرویس ترجمه خبرگزاری ایمنا، پروژه «پاویون میراث ناملموس باغ شنجیا» در شانگهای چین به‌عنوان یک نمونه برجسته از هم‌نشینی سنت و فناوری معرفی شد. این مجموعه در مساحتی حدود 2862 متر مربع ساخته شده است و به‌عنوان یک مرکز نمایشگاهی و فرهنگی ویژه، نقش هویتی و محوری در احیای شهری و پیوند میان تاریخ، فرهنگ و زندگی معاصر محلی ایفا می‌کند.
این پاویون نقش لنگر فرهنگی را بر عهده دارد و در عین حال پلی میان سنت و معاصر بودن، زندگی اجتماعی و هنرهای دستی است. پروژه با رویکردی یکپارچه از طراحی پارامتریک، ساخت‌وساز رباتیک، استفاده از مصالح بومی و بهینه‌سازی ساختاری با استفاده از الگوریتم‌های توپولوژیک، فضای فرهنگ و بستر ساخت را در هم می‌آمیزد.
ساختمان پاویون به جای رقابت با حجم بلند و غالب شهر، ساختار افقی دارد تا در هماهنگی با ساختار کم‌ارتفاع باغ‌های تاریخی قرار گیرد. ورودی اصلی بنا به‌گونه‌ای قرار گرفته است که خط دید از سمت باغ به سوی عمارت اصلی را مسدود نمی‌کند، بلکه آن را تقویت می‌کند. ورود به این پاویون نه یک گسست، بلکه ادامه‌ای از مسیر قدم‌زنی در باغ است.
یکی از عناصر شاخص این پروژه نمای بیرونی آن است که با استفاده از آجرهای سنتی چینی، اما با الگویی معاصر، طراحی شده. نمای آجری به کمک الگوریتم‌های طراحی پارامتریک به‌گونه‌ای ساخته شده است که گویی باد بر سطح آب موج انداخته و حالتی مواج و زنده به سطح بیرونی بخشیده است. آجرها با کمک فناوری رباتیک، بدون نیاز به داربست و به‌شکلی دقیق و پیش‌ساخته چیده شده‌اند. این فرایند نه‌تنها جلوه بصری خاصی ایجاد کرده بلکه منجر به صرفه‌جویی در زمان اجرا و کاهش قابل‌توجه در مصرف مصالح شده است، به طوری که زمان ساخت حدود 30 درصد سریع‌تر و هدررفت مصالح حدود 40 درصد کمتر شده است.
فضای داخلی پاویون به‌گونه‌ای طراحی شده که بتواند میزبان طیف متنوعی از رویدادها، از نمایشگاه گرفته تا کارگاه‌های صنایع دستی باشد. ساختمان سه‌طبقه، با استفاده از سازه‌ای ویژه متشکل از بتن صاف و فرم‌های خمیده، علاوه‌بر زیبایی چشمگیر، عملکردی اقلیمی دارد. این ساختار همچون دودکشی طبیعی عمل می‌کند و باعث تهویه و خنک‌کنندگی غیرفعال در فضای درونی می‌شود.
نور طبیعی نقش مهمی در طراحی داخلی پاویون دارد. بازشوها و نورگیرها در سقف و دیواره‌ها به‌گونه‌ای طراحی شده‌اند که نور کافی را وارد فضا کنند و خطوط سازه‌ای را نمایان کنند. ترکیب نور و سایه، فضایی آرام و الهام‌بخش برای بازدیدکنندگان فراهم می‌آورد. مسیرهای حرکتی داخل سالن با دقت طراحی شده است تا تجربه بازدید و تعامل با آثار و رویدادها، با کمترین تداخل و بیشترین بهره‌وری ممکن صورت گیرد.
از نظر سازه‌ای نیز بنا ترکیبی از محاسبات بهینه‌سازی‌شده و فناوری پیشرفته است. تیرهای فولادی اصلی با استفاده از روش‌هایی نظیر بهینه‌سازی تکاملی شکل گرفته‌اند و بارهای سازه‌ای به‌دقت به مسیرهای مناسب هدایت شده‌اند. نمای آجری در کنار این سازه فلزی، نه‌تنها یک پوشش معماری است بلکه بخشی از یک سیستم یکپارچه سازه‌ای به‌شمار می‌رود. سالن داخلی پاویون به با ابعاد 24 در 12 متر، بدون ستون‌های میانی است تا حداکثر انعطاف‌پذیری در استفاده از فضا فراهم شود. کف سالن به گونه‌ای ساخته شده که تأسیسات فنی و الکتریکی در آن به‌صورت مخفی و یکپارچه جاسازی شده‌اند تا فضای داخلی از هرگونه مزاحمت بصری و صوتی در امان باشد.
این پاویون فقط یک فضای نمایشگاهی نیست؛ بلکه تجلی نوعی بازاندیشی معماری در مورد چگونگی بازتعریف رابطه با سنت، در دنیای معاصر است. معماران این پروژه توانسته‌اند آجر که مصالح بومی دیرینه چینی است را از قالب‌های آشنا بیرون بکشند و آن را در بستری دیجیتال و رباتیک بازخوانی کنند.