فرش دستبافت همدان، با پیشینه‌ای به بلندای تاریخ، امروز با چالش‌های جدی مواجه است. با وجود اشتغال‌زایی مستقیم برای بیش از ۶۰ هزار بافنده و ایجاد ۱۰ هزار فرصت شغلی غیرمستقیم، تنها ۱۰ درصد آنان تحت پوشش بیمه تأمین اجتماعی‌اند و بخشی دیگر از حمایت‌های صندوق بیمه اجتماعی بهره‌مند شده‌اند. استان همدان با تولید سالانه ۴۰ هزار مترمربع فرش، دارا بودن ۴۰ برند و طرح‌هایی منحصربه‌فرد چون پرطاووسی، انجلاس، تاج‌آباد، آقا صادقی، ماهی، سوزن و کله‌گلی، سهم بزرگی در هویت ملی فرش ایران دارد. شهرستان‌هایی مانند همدان، ملایر، نهاوند و بهار، نگین‌های بی‌بدیل این هنر کهن‌اند. اما این گنجینه هنری با موانعی چون کمبود کارگاه‌های متمرکز، کاهش استادکاران ماهر، عدم تولید انبوه، نبود زنجیره کامل تولید و مشکلات صادرات، در حصار رکود گرفتار شده است. با حمایت هدفمند، تأمین اجتماعی فراگیر و بازنگری در زیرساخت‌های تولید و صادرات، می‌توان تار و پود این هنر اصیل را از گسست نجات داد و فرش همدان را دوباره بر پهنه جهانی گسترد