برای تحقق هر هدف الزاماتی عمدتاً چندجانبه وجود دارد، در موضوع جهش تولید یکی از این لوازم گذشته از داشتن تعریفی صحیح از جهش و ابعاد تولید، مسئله محوری روحیه جهادی در مدیریت تولید است و همین مهم به‌سرعت با به‌کارگیری سرمایه‌های انسانی مرتبط می‌شود که سیاست‌گذاری‌ها باید بر این اساس شکل گیرد؛ اگر ما همه لوازم تولید را فراهم کنیم، اما نیروی انسانی توانا، پُرانگیزه و جهادی نداشته باشیم، قطعاً جهشی عینیت نمی‌یابد.
کسانی که معتقد به سیاست‌های گام‌به‌گام به معنای حرکت لاک‌پشتی آن هستند، نمی‌توانند محقق‌کننده چنین مطلوب و هدفی باشند؛ مثلاً درنظر بگیریم کارگری که معتقد است حداقل 40 سال می‌خواهد از توان و جسمش برای این پیشه استفاده کند، کاری که می‌شود با روحیه جهادی (البته صحیح آن) و با برنامه سه‌روزه انجام دهد، با چرتکه انداختن‌های بازاری‌مآبانه به لزوم فعالیت 10 روزه موکول کند، دیگر جهشی اتفاق نمی‌افتد.
فکر کنید به مرحله‌ای از عملیات بسیار مؤثر و ماندگار والفجر هشت در دوران دفاع مقدس و گذر نیروهای جهادگر و رزمنده از عرض حدود یک کیلومتری و بسیار مواج اروندرود برای ورود به فاو که جداً و تحقیقاً موجب جهش ما در جهت شکست دشمنان شد، اگر فرماندهان دفاع مقدس دارای اندیشه جهادی نبودند و یا به‌هیچ‌وجه فکر چنین عملیات خیره‌کننده‌ای را نمی‌کردند و یا اگر پیگیر چنین اقدامی با روحیه غیر جهادی بودند، شاید سال‌ها طراحی و اجرای عملیات طول می‌کشید؛ به‌نحوی که آثارش به حداقل می‌رسید و البته اگر به‌خوبی بررسی کنیم، درمی‌یابیم که مترقی‌ترین و ابتکاری‌ترین روش‌ها در این عملیات سرنوشت‌ساز به‌کار بسته شد، به‌طوری که موجب حیرت نظامیان و ارتش‌های جهان قرار گرفت.
سیاست‌گذاری برای جهش تولید دارای لایه‌های مختلف است، از کسانی که بیشتر نقش اندیشمند و راهبری دارند و آنانی که مدیریت‌های کلان کار را پیش می‌برند تا عواملی که پیاده‌سازی برنامه و تولید را برعهده دارند؛ درواقع تمامی لایه‌های مورد نیاز باید دارای روحیه جهادی باشند، در این مقطع شاهدیم به‌درستی به‌دلیل نیاز و ضرورت روحیه جهادی برای مبارزه با کرونا، همان سیستم‌های قبل با تغییراتی بعضاً اندک تولید خود را به چندبرابر افزایش دادند که این واقعیت را می‌توان از مظاهر کارآمد جهش تولید برشمرد.
سیاسی‌بازی در سیاست‌گذاری برای جهش تولید مرتبط با نیروی انسانی خدوم از عوامل مهمی است که نباید از آن غافل بود، چون برای چنین هدف ارزشمندی باید از تمام ظرفیت‌ها استفاده کرد؛ هرکه توانی دارد (از هر جناح و گرایش) البته که باید صادقانه و با مدیریت صحیح و جهادی در این مسیر به‌کار گرفته شود. همه کسانی که دل در گرو پیشرفت ایران اسلامی دارند، باید آستین همت بالا زنند و کشور را از وابستگی‌ها نجات دهند؛ لازم است نگاه‌ها دراین‌باره به درون حداکثری و به بیرون در حد ضرورت باشد. همان راهبردی که مقام معظم رهبری ترسیم کرده‌اند و این جهش باید برخاستن بر زانویی باشد که قهر و آشتی و تکانه‌های بیگانگان بر آن کمترین اثر را داشته باشد. به‌طوری که در میان‌مدت طعم شیرین آن برای هر فرد ایرانی قابل چشیدن و به‌خوبی قابل دفاع باشد.
در موضوع به‌کارگیری نیروی انسانی توانا نباید از نقش جوانان غافل بود، زیرا ضریب جهش‌طلبی توأم با خلاقیت و ابتکار در اشخاص مسن کمتر دیده می‌شود و لازم است برای وصول به این هدف، ترکیبی از کارکشته‌ها، میان‌سالان و جوانان نخبه و پُرتوان دور از شعارزدگی به‌کار گرفته شوند و به اعتباری هم‌پوشانی نسلی برای جهش تولید همراه با کیفیت محقق شود. چه‌بسا صحیح نباشد که ارتقای کیفیت تولید را منفک از تعریف در جهش ارزیابی کنیم، به‌علاوه موضوع آموزش نیروی انسانی از لوازم اجتناب‌ناپذیر برای جهش تولید است.
با توجه به ضرورت استفاده از سرمایه‌های انسانی جوان و با هدف جهش تولید، یکی از نکاتی که باید مورد اهمیت ویژه قرار گیرد، مسئله آموزش است؛ اگر عوامل لایه‌های مختلف تحقق این مهم متناسب با نقش خود آموزش ببینند، جهش تولید را از جهت کیفی و کمی شاهد خواهیم بود. امروزه همه واقف شده‌اند که تحولات عمده بستگی وافری به نیروی انسانی دارد که جنبه‌های مختلف آن نباید مورد غفلت قرار گیرد.
حسین صادقیان
شناسه خبر 19477
