کشف 90 درصد تریاک جهان در ایران، بد نیست، اما نمی‌توان و نباید هم آن را امری مطلوب و تمام‌شده تلقی کرد. نکته ظریفی در پس این کشفیات عظیم نهفته‌است؛ بازار پر رونق مواد‌مخدر حول ایران. موفقیت واقعی هنگامی است که کسی جرئت نکند مواد‌مخدر را از ایران عبور دهد، تا پس از آن نوبت به کشف و مابقی ماجرا‌ها برسد.روی دیگر کشف 90 درصد تریاک جهان در ایران، یعنی اینکه کارتل‌های مواد‌مخدر و مافیای مواد افیونی، ایران را مقصد شماره یک خود انتخاب کرده‌اند، یا نه، از ایران به عنوان پلی آسان‌تر یا کم‌خطرتر برای عبور تریاک جهان استفاده می‌کنند؛ این هر دو حالت نه‌تن‌ها مثبت نیست و موفقیت به شمار نمی‌آید که نیازمند اقدامات فراوان پیش از کشف است. ارائه این آمار 90 درصدی بیشتر از آنکه دلگرم‌کننده و غرورآفرین باشد، دلهره‌آور و سؤال‌برانگیز است.

 وضعیت اعتیاد در ایران

یک گواه این دلهره و سؤال، وضعیت اعتیاد در ایران است. اگر باید به کشف 90 درصدی تریاک جهان در ایران ببالیم و از آن خوشحال باشیم، پس تکلیف اعتیاد‌های بیشتر از پیش و معتادان متجاهر روزافزون چه می‌شود؟! همان‌قدر که ما هر روز بهتر از دیروز در کشف مواد‌مخدر موفق شده‌ایم، شوربختانه باید نوشت آمار اعتیاد و معتادان در جامعه ثابت می‌کند خرید و فروش مواد‌مخدر در کشور ما پررونق‌تر از قبل شده‌است.

ازدیاد اعتیاد به کنار، در نگاه اول نه، اما با تحلیلی ورای ارقام تریبونی، از همان آمار 90 درصدی هم می‌توان فهمید که از قضا این حجم از کشفیات، مؤید پر رونقی مواد‌مخدر حول و حوش کشور ما است. عبور، خرید و فروش و مصرف مواد است که نیازمند چاره و ارائه آمار دلگرم‌کننده است، نه کشفیات بزرگ که گویای فعالیت صنعت جهانی مواد‌مخدر بیخ گوش ایران است.

ممکن است گفته شود (که گفته هم شده‌) اگر این میزان از کشفیات نبود، وضعیت اعتیاد در جامعه ما بسیار بحرانی‌تر از آنچه اکنون است، می‌شد. این سخن تا حدی درست است، اما هم کامل نیست، هم گمراه‌کننده است؛ کامل نیست، چون پوششی است برای لاپوشانی کردن اقدامات لازم و فوری که جملگی متناظر با مرحله پیش از کشف بوده و از آن‌ها غفلت شده‌است. گمراه‌کننده است، چون موجب دلخوشی‌های زودگذر و تفاخر‌های آماری می‌شود و کار را از کار می‌گذراند، وقتی که خیلی دیر شده‌است.