صحبت از جمهوری اسلامی ایران به‌عنوان ضلع چهارم مربع قدرت شرق می‌شود که بنا بر گفته‌ها در نظم نوین قرن بیست و یکم شکل گرفته است و بخش عمده‌ای از این قدرت در این مربع شکل می‌گیرد که چین، روسیه، هند و ایران است. سؤالی که در اذهان مطرح می‌شود این است؛ از این منظر عضویت ایران در این سازمان چقدر حائز اهمیت است؟

این کارشناس حوزه اقتصاد بین‌الملل با ابراز اینکه «در طول سال‌های گذشته هم این طرح و این ایده مبنی بر اینکه کشورهای مهمی مثل ایران،‌ روسیه چین و هند می‌توانند از رهگذر همکاری با یکدیگر شرایط نوینی را در فضای بین‌المللی رقم بزنند،‌ بارها ارائه شده است» گفت: بر این اساس کشورهای مذکور هم می‌توانند همکاری‌های بین خودشان را افزایش بدهند و در واقع بر قدرت یکدیگر بیفزایند به‌واسطه این همکاری هم این فرصت را و این ظرفیت را دارند که بخواهند با یکجانبه‌گرایی‌های ایالات متحده آمریکا در سطح نظام بین‌المللی به مواجهه بپردازند.

شعیب بهمن خاطرنشان کرد: این یک واقعیت است که وقتی ما قدرت این کشورها را کنار یکدیگر می‌گذاریم متوجه می‌شویم که هرکدام از این‌ها در محدوده و منطقه‌ای که حضور دارند یک قدرت منطقه‌ای بزرگ و یک قدرت بین‌المللی بزرگ هستند و وقتی ظرفیت این‌ها کنار همدیگر قرار می‌گیرد قطعاً می‌تواند تأثیرات بسیار بیشتری بر فضای بین‌المللی بگذارد.

واقعیت این است که در طول سال‌های گذشته کشورهای غربی به‌ رهبری آمریکا تلاش بسیار گسترده‌ای کردند برای اینکه جمهوری اسلامی ایران را با انواع فشارها و تحریم‌های اقتصادی و سیاسی و امنیتی منزوی بکنند و قدرت ایران را به چالش بکشند، حتی ایران را در سطح بین‌المللی به یک بازیگر کاملاً منزوی تبدیل کنند. امروز حضور ایران در سازمان همکاری‌های شانگهای، در ترکیب این سازمان به‌عنوان عضو دائمی در وهله نخست نشان می‌دهد که تمام این تلاش‌ها شکست خورده است و در وهله دوم دریچه جدیدی باز شده است که این دریچه جدید می‌تواند از رهگذر همکاری‌ها در آینده شرایط نوینی را در فضای بین‌المللی رقم بزند.

وی افزود، بنابراین نهادهایی مثل سازمان همکاری شانگهای کنار سازه‌های و نهادهای منطقه‌ای دیگر مثل اتحادیه اقتصادی اورآسیا یا گروه بریکس، مجموعاً در حال شکل دادن به شرایط جدیدی در نظام بین‌المللی است که این شرایط جدید حکایت از این دارد که قدرت از سمت غرب تغییر پیدا می‌کند و دارد به‌ سمت شرق و آسیا می‌آید.