چند روزی است که وزارت میراث فرهنگی اعلام کرده موزه‌ها با رعایت پروتکل‌های بهداشتی باز شده اند. ستاد کرونا نیز مانع فعالیت مراکز گردشگری و رستوران‌ها و برخی کسب و کارهای دیگر مرتبط با سفر نشده است. روزهای پایانی ماه صفر نیز به دلیل تعطیلات چند روزه باعث شد جاده‌های گردشگری به سمت شهرهایی که مدت زیادی گردشگر انبوه به خود ندیده بودند؛ شلوغ شود.

حالا دیگر وقت آن رسیده برای شرایط جدیدی که مردم پس از نزدیک به دو سال سفرهای خانوادگی را آغاز کرده‌اند برنامه‌ریزی کرد اما آنچه که آن‌ها باید بدان توجه کنند؛ داشتن سلامتی و ایمنی در سفر است که از انجام یک سفر خانوادگی به مراتب مهم‌تر است. بنابراین می‌بایست گردشگران پس از دوران سختی کرونا و از دست دادن تعداد زیادی از هموطنان خود، وقتی از یک مرکز گردشگری یا تاریخی خدماتی می‌گیرند و یا به بازدید از محلی می‌روند، در اقامتگاهی ساکن می‌شوند یا در رستورانی سفارش غذا می‌دهند، حواسشان به مسائل و رعایت پروتکل‌های بهداشتی باشد.

حالا گردشگران با وسواس مانده از بیماری کرونا به سفر می‌روند بنابراین باید توقعشان را از کسانی که خدمات گردشگری می‌دهند بالا ببرند آن‌ها باید از این فعالان بخواهند که ایمنی آن‌ها را در هنگام سفر تضمین کنند. اما چگونه؟

چه خوب است حالا که یک گردشگر می‌تواند به سفر برود، از وسایل حمل‌و‌نقل عمومی آنطور که قبلاً استفاده می‌کرده؛ استفاده نکند و قبل از سوار شدن، از رعایت مسائل بهداشتی و فاصله‌گذاری اجتماعی در آن‌ها آگاه شود. به عنوان مثال سوار اتوبوسی نشود که صندلی آن روکش نداشته یا کثیف هستند و بیش از حد ظرفیت مسافر سوار کرده، اگر این اقدام انجام شد، حتماً آن را به مسئولان مربوطه جهت پیگیری گزارش دهد.

اگر به رستورانی رفتند که میز غذاخوری آن یا نحوه پخت غذا، آشپزخانه و ظروف آن تمیز نبود، به راحتی و با این استدلال که نمی‌توان به بهداشت آن اطمینان داشت، آن محل را ترک کرده و یا خواستار تمیز کردن یا تعویض آن برآیند.

هر گردشگری باید بداند بابت خدماتی که می‌گیرد هزینه‌ای کرده و خدمات‌دهنده می‌بایست بهترین خدمت را به او ارائه کند اگر این اتفاق از سوی گردشگران همگانی شود، میزان رسیدگی به کیفیت و رعایت اصول بهداشتی به‌صورت همه‌گیر افزایش پیدا خواهد کرد.

چرا باید گردشگران بدون اعتراض، به سرویس‌های بهداشتی کثیف بین راهی بروند و از متولی آن نخواهند که به بهداشت آن رسیدگی کند؟ آیا غیر بهداشتی‌تر از سرویس‌های بهداشتی در مسیرهای بین راهی یا حتی برخی مراکز گردشگری هم داریم؟ این محل چقدر باعث شیوع بیماری و ویروس در میان افراد می‌شود؟ آیا نباید گردشگرانی که مدتها به دلیل شیوع ویروس، عزیزان خود را از دست داده اند، به عدم رعایت مسائل بهداشتی اعتراض کنند و پیگیر رسیدگی به اعتراض خود باشند؟

چه خوب است گردشگران از وضعیت مراکز اقامتی نیز قبل از رزرو مطلع شوند که چقدر مسائل بهداشتی را رعایت می‌کند شاید بهتر بود که وزارت میراث فرهنگی نظارت‌هایش را در این زمینه بیشتر کند اما آنچه که تا‌کنون دیده شده نشان می‌دهد بازرسان این وزارتخانه در این زمینه همیشه ضعیف‌ترین عملکردها را داشته‌اند و نتوانسته‌اند نمره‌ای به مراکز گردشگری و تاریخی ایمن بدهند یا حتی آن‌ها را بررسی کنند یا پس از بررسی پیگیر حل مشکلات آن واحد گردشگری شوند بنابراین به نظر می‌رسد بهترین بازرسان همان مردم و گردشگرانی هستند که قرار است از فعالان این صنعت خدمات بگیرند.

پس باید بابت هزینه‌ای که می‌کنند، بهترین و ایمن ‌ترین خدمات را نیز دریافت کنند حتی اگر اتوبوس تور گردشگران دچار مشکل بود، باید آن را گزارش دهند تا در میانه راه اتفاقی برای آن‌ها نیفتد یا کسی دچار بیماری نشود.

اگر هر یک از گردشگران پس از دوره سخت شیوع کرونا، به‌عنوان بازرس بتوانند مطالبه به حقی از فعالان گردشگری داشته باشند، شرایط بهتری برای میزبانی از گردشگران خارجی نیز فراهم خواهد شد و استانداردها برای گرفتن خدمات بهتر جایگزین می‌شود. پس سخت گیری از خدمات گردشگری را از همین حالا آغاز کنید.