لتگاه قدیمی‌ترین مرکز جوراب‌بافی کشور به‌شمار می‌آید که با بیش از 50 سال قدمت سبب شده تا بیکاری از چهره خانواده‌های روستا رخت ببندد.

در روستای لتگاه تمام افراد در تولید نقش دارند و حتی گاهی با وجود مشکلات مالی و نداشتن نقدینگی دست از تولید برنداشته‌اند تا آنجا که افراد گاهی در کارگاه‌ها به‌صورت سه نوبت کاری فعالیت دارند و متوسط میزان تولید آن‌ها برای هر کارگاه حدود 240 جین در روز است.

روستای «لتگاه» با جمعیت افزون بر دو هزار نفر سهم عمده‌ای در این شاخه از تولید بر عهده دارد تا جایی که زنان خانه‌دار نیز ساعاتی از وقت خود را در کمک به مردان خود برای بسته‌بندی این محصول صرف می‌کنند.

عمده‌ترین بازار برای عرضه جوراب‌های تولیدشده در این کارگاه‌ها، استان‌ها و شهرهای همجوار مانند بروجرد، اراک و حتی استان‌های خراسان، بندرعباس و تهران است.

بر این اساس با توجه به اهمیت موضوع برآن شدیم تا از آخرین وضعیت این روستای تولیدمحور، اطلاعاتی کسب کنیم پس گفت‌وگویی را با مدیر عامل تعاونی تأمین نیاز جوراب‌بافان لتگاه ترتیب دهیم که در ادامه می‌خوانید:

مصطفی محمدی‌مهوار؛ با اشاره به اینکه این صنعت از دهه 50 وارد این روستا شده و طی این سال‌ها، تلخ و شیرین روزهای تولید را چشیده گفت: تجربه 17 ساله در این کار دارم؛ تولید جوراب در این منطقه بالا و پایین زیاد داشت اما مدتی است که خیلی خوب شناخته شده و امروز به‌عنوان قطب تولید جوراب غرب کشور مطرح است.

وی با اشاره به فعالیت 300 واحد مجوزدار در عرصه جوراب‌بافی این روستا اظهار کرد: طی این سال‌ها با یاری خدا و همت اهالی روزبه‌روز رونق تولید در این منطقه بیشتر شد تا جایی که قبلاً برای معرفی محصولمان شهر به شهر می‌رفتیم و جوراب‌ها را معرفی می‌کردیم، اما با توجه به بهبود کیفیت کار، این خریداران هستند که از جای‌جای ایران مراجعه و تولیدات را پیش‌خرید می‌کنند پس لتگاه جای خود در بازار باز کرده است.

این تولیدکننده، صنعتی شدن روستا را ضروری دانست و افزود: در شرایط فعلی لازم است لتگاه به‌عنوان برند جوراب‌بافی مطرح شود چون در این منطقه بستر تولید، بازار فروش، کیفیت اجناس و تمام نکات لازم برای توسعه تولید فراهم است، با حمایت مسئولان و تزریق تسهیلات به کارگاه‌ها، به یک منطقه صنعتی تبدیل خواهد شد که در کشور زبانزد باشد.

محمدی‌مهوار با تأکید بر اینکه با تشکیل این تعاونی به‌دنبال تحقق این مفهوم بوده و هستیم زیرا فقط با همت، همدلی و راه‌اندازی زنجیره تولید می‌توان بازار صادراتی بیشتری جذب کرد و در دنیا شناخته شد، گفت: زنجیره تولید یعنی ایجاد کارخانه ریسندگی نخ تا تولید و فروش نهایی که این ظرفیت در روستای ما فراهم است.

وی خاطرنشان کرد: احداث کارخانه ریسندگی برای تأمین مواد اولیه روستا علاوه بر تولید ارزان‌قیمت اشتغال بیشتری هم ایجاد می‌کند، البته تا به امروز جوراب ارزان‌قیمت و با کیفیت تولید می‌شد چون سبک کار ما خانوادگی است و از صفر تا صد کار در همین منطقه انجام می‌شود.

وی که توسعه جوراب‌بافی با رقابت‌پذیری بالا بین بازارهای خارجی در آینده نزدیک برای لتگاه را متصور است، اظهار کرد: طی این سال‌ها دلال سود اصلی را از فروش و صادرات محصول ما به جیب زده و چیزی عاید تولیدکننده نهایی نشده اما امید است با تدبیر اندیشیده شده و حمایت‌ها، زنجیره تأمین تولید این محصول در روستا فراهم و دست دلال از این وادی قطع شود.

  مانع‌تراشی بانک‌ها در مسیر تولید

این تولیدکننده با بیان اینکه خوشبختانه با تغییر مدیریت اداره کل تعاون، کار و رفاه اجتماعی و سازمان صنعت، معدن و تجارت استان همدان، فضای حمایتی بیش‌ازپیش از واحدهای صنفی رونق گرفته به‌طوری‌که برای واحدهای صنفی در کوتاه‌ترین زمان ممکن مجوز لازم صادر و همکاری برای دریافت تسهیلات انجام می‌شود اما آنچه برای واحدهای جوراب‌بافی مشکل‌ساز شده سختگیری بانک‌ها است.

محمدی‌مهوار ادامه داد: بخش‌نامه و دستورالعمل‌هایی که بانک‌ها در پذیرش طرح توجیهی برای خود عَلَم کرده‌اند با ساختار واحدهای تولیدی ما در روستا همخوانی ندارد به‌طور مثال بانک برای رد کردن طرح توجیهی به جهت اعطای تسهیلات، فرد متقاضی را مکلف به تأمین سه متر زمین برای هر دستگاه جوراب‌بافی می‌داند حال آنکه تأمین این میزان واحد از سطح، در فضای کارگاهی روستا امکان‌پذیر نیست.

  دپوی سرمایه در انبارها به علت گرانی

وی با اشاره به اینکه طی چندماه گذشته دیگر مشکل عمده پیش روی جوراب‌بافان لتگاهی به فضای تسلط گرانی بر بازار بازمی‌گردد گفت: متأسفانه این روند منجر به دپوی حجم عظیمی از جوراب‌های تولیدی در انبارها و کارگاه‌ها شده است به‌طوری‌که در حال حاضر میلیاردها تومان سرمایه در گردش به خواب رفته است.

مع‌الوصف با توجه به آنچه گفته شد زنجیره تأمین مشتمل بر تمام فعالیت‌های لازم به‌منظور ارائه محصولات و یا خدمات به مشتری نهایی از مرحله تأمین مواد اولیه تا توزیع است بر این اساس، کلیه فعالیت‌های مرتبط با جریان مواد و کالا و تبدیل آن‌ها از مرحله تهیه مواد اولیه تا تحویل کالای آماده به مصرف‌کننده نهایی و جریان‌های اطلاعاتی مربوطه، در این حوزه قرار می‌گیرد. بدین ترتیب، تأمین‌کنندگان مواد و تولیدکنندگان، توزیع‌کنندگان، عمده­‌فروشان و خرده‌‌فروشان و حتی مصرف‌کنندگان نهایی نیز از عناصر هر زنجیره تأمینی به‌حساب می‌آیند.

بنابراین می‌توان گفت سیاست مدیریت زنجیره تأمین درحالی‌که با کاربر نهایی همسو باشد، کلید موفقیت هر صنعتی است که گویا در قطب تولید جوراب ایران یعنی لتگاه در آینده نزدیک به‌دنبال بهره‌مندی از این راهبرد و سیاست از طریق استقرار واحد ریسندگی و تأمین مواد اولیه مورد نیاز، دنبال خواهد شد بنابراین انتظار می‌رود همراهی‌ها و حمایت‌های لازم از سوی متولیان امر به نحو شایسته‌ای از این ظرفیت بالفعل شده در این روستا همچنان با قوت ادامه داشته باشد.