سپهرغرب، گروه شهر - طاهره ترابیمهوش: با توجه به بیروح و خاکستری بودن فضای شهری همدان در پی اجرای ایده (هنر سقف ندارد) در برخی از شهرها بهنظر میرسد اجرای این مهم در شهر همدان معلول دو علت پای کار آمدن هنرمندان و مدیران شهری است.
بزرگترین گالری هنری در فضای باز ویلنیوس لیتوانی تحت عنوان «هنر نیازی به سقف ندارد» با ابتکار شهرداری این شهر آغاز به کار کرده؛ طی این خلاقیت، فضاهای شهری به بومهای هنری تبدیل شده و به طور ویژه تابلوهای ایستگاههای اتوبوس میزبان آثار هنری است. آنچه خواندید خبری بود که طی روزهای اخیر در رسانهها به موضوع مدیریت شهری دست به دست میشود و مرا بر آن داشت به این موضوع بپردازم که آیا در شهری همچون همدان امکان بهرهمندی از چینن ایده و طرحی وجود دارد یا خیر؟ زیرا ایده اجرای این برنامه شهری توسط شهرداری ویلنیوس دو سال پیش، در پی بروز نخستین قرنطینه کرونایی برای کمک به هنرمندان آسیبدیده و باززندهسازی شهر در پس سایه شوم بیماری همهگیر کووید -19 متولد شد.
همواره یکی از مشکلات شهری در عرصه توجه به سیما و منظر شهری در همدان به استفاده از رنگ و عدم بهکارگیری درست هنرهای شهر در حوزه آذین شهر و زیبایی آن بازمیگردد.
بر این اساس با توجه به اهمیت موضوع برآن شدیم تا در این خصوص گفتوگویی را با استاد دانشکده هنر و معماری همدان ترتیب دهیم که در ادامه میخوانید:
مهدی پرستارشهری با بیان اینکه شهر بستر و مکانی برای زندگی است، از این رو میتوان تعامل و ارتباط هنر با شهر و فضاهای آن را در همین نکته جستوجو کرد گفت: کم نیستند شهرهایی که بهصورت نسبی پاسخگوی نیازهای رفاهی شهروندان خود هستند اما معنویتی که لازمه شهر و فضای شهری است را ندارند.
وی افزود: آسایش زندگی در شهر را میتوان در تأمین نیازهای روزمره مردم تعریف کرد، اما غنای زندگی هنگامی پدید میآید که معنویت هنری در شهر، محیطهای شهری و فضاهای همگانی فراهم باشد.
وی با تأکید بر اینکه هنر در فضای عمومی در حال حاضر بهعنوان یک ضرورت فرهنگی در شهرسازی معاصر نقش مهمی را ایفا میکند اذعان کرد: هنر محیطی به دلایل متعدد نظیر وسعت مخاطبان، هماهنگی با فضای اطراف، ابعاد متفاوت، تأثیر جامعهشناسی و دیگر موارد با هنر موزهای دارای تفاوتهای بسیاری است.
استاد دانشکده هنر و معماری همدان افزود: هنر در فضای همگانی امروزه در میادین، پارکها، محوطههای مسکونی و حاشیه بزرگراهها طراوت تازهای به محیط شهری داده است.
پرستارشهری با بیان اینکه بهرهگیری از چنین ایدههایی (نقاشی شهر توسط هنرمندان) را میتوان در شهری همچون همدان اتفاقی مبارک قلمداد کرد، گفت: این طرح با فیلترهای خاصی در شهر تهران در چند منطقه طی سالهای اخیر بهاجرا درآمده است.
وی با تأکید بر اینکه در این مناطق یا اساتید خود پای کار آمده و شهر و المانهای شهری را بهسان بوم نقاشی خود تصور کرده و بهصورت زنده نسبت به اجرای این طرح اقدام کردند و یا اینکه این مهم توسط گروههایی با هماهنگی این اساتید به اجرا درآمده است، گفت: مسئله این است که ساختار اجتماعی و برخی نگاههای محدود فرهنگی و سنتی همدان، اجرای چنین طرحی را با محدودیت مواجه کرده است.
وی با تأکید بر اینکه بنده همواره به دانشجویانم هم این نکته را متذکر میشوم که در شهری همچون تهران دیگر افراد در قید پیشوند و پسوند نام و تعلقات برای خود نیستند، ابراز کرد: در همدان پای کار آوردن اساتید برای اجرای چنین طرحی با دشواری بسیار زیادی همراه است در حالی که همه اساتید بنده چه در مقطع کارشناسی ارشد و چه در مقطع دکتری خود بدون داشتن واهمه در اجرای چنین طرحهایی پیشگام بودند و ما نیز از آنها داشتن چنین روحیهای را آموختیم.
این استاد دانشگاه با تأکید بر اینکه متأسفانه اغلب اساتید همدانی حضور در چنین طرحهایی را کسر شأن خود میدانند، تصریح کرد: بنده شخصاً بارها با توجه به ظرفیت فصلها در همدان و نیز طبیعت بکر بهدنبال برپایی جشنواره نقاشی در همدان بودم اما متأسفانه این مهم تاکنون بهدلیل کملطفی اساتید فن، عملیاتی نشده در حالی که اگر این طبیعت در شهرهای دیگر بود بهترین فرصت برای استفاده از آن در طبیعت توسط هنرمندان شناخته میشد اما در همدان اینگونه نیست.
پرستارشهری با بیان اینکه حتی لازم نیست این اساتید کارهای تراز اول خود را در معابر شهری به نمایش بگذارند بلکه میتوانند با توجه به مخاطب عام شهری و نیز مکان نسبت به انتخاب اثر اقدام کنند، تشریح کرد: حتی این مهم را میتواند به شاگردان خود واگذار و تنها بر کار نظارت کنند که متأسفانه طی این سالها این محدودیت نگاه مانع از این کار شده است.
معالوصف با توجه به آنچه گفته شد اجرای چنین طرحی بهمثابه مهیا کردن نگارخانه خیابانی است که میتواند هم در فضای شهر پویایی را ایجاد کرده و هم بر زیباسازی شهری از طریق تنوعبخشی و رنگ تأثیرگذار باشد و از سوی دیگر نیز به لحاظ اقتصادی با حضور اساتید در سطح شهر و ارائه هنرشان در سطح وسیع به نوعی تبلیغات بصری جهت فروش آثار بدل شود اما همانظور که عنوان شد اجرای چنین طرحی هم همت و داشتن برنامه مدیریت شهری بهویژه سیاستگذاران این حوزه را در قالب شورا و شهرداری میطلبد و هم پای کار آمدن اساتید بزرگ را که متأسفانه گویی در دو بخش عنوانشده همچنان مشکلی بزرگ پیش پای شهر قرار دارد و این مردم هستند که میبایست در نبود این همت و اراده همچنان فضای خاکستری شهر را تحمل کنند.
شناسه خبر 60508