خانواده‌ای که در آن، برنامه و نظام مشخصی از کار، تحصیل، استراحت و حتی تماشای تلویزیون و دید و بازدید دوستان و آشنایان وجود دارد و در عین حال محبت، لبخند و صبر نیز اجزای جدایی‌ناپذیر آن است، خانواده‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ای مطلوب و مناسب است. اقتدار هرگز با صمیمیت و دوستی مغایرت ندارد. پدر و مادری که در زندگی جدی هستند، می‌توانند اقتداری همراه با ملاطفت و ملایمت و دوستی با فرزندان خود داشته باشند. نشان دادن واکنش آنی و خشونت در مقابل فرزندان، نمی‌تواند نشانه اقتدار و سلطه پدر و مادر باشد.
فرزندانی که اقتدار و سلطه تربیتی والدین خویش را می‌پذیرند، معمولا افرادی هستند که در رابطه با والدین، احساس آرامش و راحتی و لذت می‌کنند. نشانه وجود چنین ارتباطی، برقرار بودن جو تفاهم وگفت و شنود بین پدر و مادر و فرزندان است.