سن قانونی دختر برای تصمیم‌گیری چه سنی است؟.در بسیاری از مواقع پیش می‌آید که زوجین در زمان جدایی و طلاق، دارای فرزند یا فرزندانی هستند. به غیر از مواردی که طرفین در مورد حضانت فرزندان و نحوه نگهداری از آن‌ها بین خودشان به توافقی رسیده باشند، در سایر موارد باید براساس الزامات قانونی عمل کرد.
حضانت در واقع به معنای نگهداری و سعی در تربیت و آموزش کودک می‌باشد که براساس قانون مدنی حضانت دختران تا سن هفت سالگی با مادر و بعد از آن تا زمانی که دختر به سنی برسد که از حضانت والدین خود خارج شود، با پدر می‌باشد.
البته این به آن معنا نیست که والدی که حضانت با او نیست حق ملاقات با فرزند را از دست می‌دهد، بلکه والدین در هر صورت حق ملاقات با فرزند خود را در فواصل زمانی تعیین شده و یا توافق شده، خواهند داشت. اما سؤالی که در اینجا مطرح می‌شود، آن است که دختر از چه زمانی می‌تواند در رابطه با انتخاب یکی از والدین برای زندگی تصمیم‌گیری کند؟ در ادامه به توضیحات کاملی در خصوص سن قانونی و اختیارات دختر برای تصمیم‌گیری می‌پردازیم.
  حضانت دختر قبل از سن قانونی برای تصمیم گیری
براساس ماده 1169 قانون مدنی: برای حضانت و نگهداری طفلی که ابوین او جدا از یکدیگر زندگی می‌کنند، مادر تا سن هفت سالگی اولویت دارد و پس از آن با پدر است. حضانت دختر تا هفت سالگی با مادر می‌باشد مگر آنکه طرفین برخلاف آن توافقی کرده باشند.
البته این به آن معنا نیست که، هزینه و مخارج زندگی فرزند در زمان زندگی با مادر، برعهده مادر است بلکه پدر موظف است که مخارج و هزینه‌های زندگی و به اصطلاح نفقه فرزند خود را بپردازد. لازم به ذکر است که اگر پدر از تحویل طفل زیر هفت سال به مادرش امتناع کند، مادر می‌تواند در دادگاه درخواست صدور دستور موقت مبنی بر استرداد فرزند را مطرح کند.
در صورتی که مادر در زمان حضانت فرزند، اقدام به ازدواج کند، پدر می‌تواند با مراجعه به دادگاه حضانت را از مادر سلب کرده و خودش حضانت دختر را عهده دار شود. حضانت فرزند دختر، قانوناً بعد از هفت سالگی تا زمانی که وی از حضانت خارج شده و بتواند در مورد آنکه پیش چه کسی می‌خواهد زندگی کند تصمیم بگیرد، با پدر است.
  سن قانونی دختر برای تصمیم‌گیری
فرزندان، تا زمانی که به سن بلوغ برسند، تحت حضانت والدین خود هستند و نمی توانند خودشان در مورد آنکه می‌خواهند پیش چه کسی زندگی کنند، تصمیم بگیرند. اما از زمانی که به سن بلوغ می‌رسند، قانوناً تصمیم‌گیری و اختیار در خصوص آنکه می‌خواهند پیش چه کسی زندگی کنند، با خودشان است.
بنابراین دختران بعد از 9 سالگی، می‌توانند انتخاب کنند که می‌خواهند نزد کدام یک از والدین خود زندگی کنند. البته در صورتی که دختر نزد مادر خود زندگی کند نیز باز هم پدر ملزم به پرداخت نفقه و هزینه‌های زندگی است. همچنین حق ملاقات والدین با فرزند خود همیشه محفوظ بوده و پدر یا مادری که حضانت را برعهده ندارد، نمی‌توان از ملاقات فرزندش محروم کرد.
لازم به ذکر است که بر اساس ماده 1173 قانون مدنی در صورت حصول یکی از موارد ذیل، ممکن است بنا به تشخیص دادگاه حضانت ساقط شود:
1- اعتیاد به الکل، قمار و مواد مخدر به نحو زیان‌آور
2- داشتن فساد اخلاقی و اشتهار به استفاده از کلمات رکیک و فحش
3- مبتلا بودن به بیماری‌های روانی
4- سوء‌استفاده کردن از کودک و اجبار او به گدایی، قاچاق و فحشا
5- ضرب و جرح و تکرار آن به نحوی که خارج از حد متعارف باشد.