همه ما در گفت‌وگو با مردم بسیار شنیده‌ایم که فلان مسئول باید این اقدام را انجام دهد یا مسئولان باید برنامه‌ریزی کنند و یا مدیران باید نظارت بیشتری داشته باشند. مخرج مشترک این جملات و صدها مورد از این‌دست، آن است که مسئولان باید برای ایجاد موقعیت بهتر در جامعه، اقدام عملی انجام دهند. در ابتدای امر هم وقتی کمی فکر کنیم، مردم پُربیراه نمی‌گویند، بودجه دست مدیران است، قانون برای مسئولان امکانات و اختیاراتی تعریف کرده و درنتیجه این مسئولان هستند که باید پاسخگو باشند و باید تحرک بیشتر از خود نشان دهند. همان‌طور که گفته شد، در ابتدای امر و در بخشی از حیات جامعه این امر واقعیتی است که نمی‌توان از آن به‌راحتی گذشت؛ اما درحقیقت مردم به معنای واقعی کلمه، برای اعتلای جامعه چه وظیفه‌ای دارند؟ آیا به غیر از این است که همه ما مردم حساب می‌شویم و در عرصه‌های مختلف به فراخور موقعیت‌های گوناگون هریک مسئول هستیم؟ حالا عده‌ای بیشتر و عده‌ای کمتر.

به عبارت دیگر هریک از ما باید سهم خود را در تحول و رشد جامعه ایفا کنیم و این محقق نمی‌شود مگر برای هریک از آحاد جامعه بستر و چارچوب حرکت در این مسیر تعریف شده‌ باشد؛ شاید برای بسیاری ترکیب دولت مردمی یک شعار شیک انتخاباتی باشد، اما این ترکیب از چنان توانایی برخوردار است که می‌تواند حجم عظیمی از انرژی اجتماعی را در مسیر تحقق جامعه مهدوی آزاد کند، همان جامعه‌ای که مردم مسئولان را از خود دانسته و در کنار خود می‌بینند. در چنین سیستمی در کنار هر پروژه و طرحی، سهم مشارکت مردم در تحقق آن دیده می‌شود و نه‌تنها مردم فقط مخدوم بی‌وظیفه نیستند، بلکه بخش مهمی از انرژی مادی و معنوی جامعه را در اختیار دارند و هرجا که اراده می‌کنند، می‌توانند با هم‌افزایی حرکت‌های بزرگی را رقم بزنند؛ همان‌طور که در جامعه براساس راهبرد مردم‌سالاری دینی، ظرفیت اعمال نظر مردم در انتخاب مسئولان را ایجاد کرده‌ایم، اما این کافی نیست، بلکه باید برای جلب مشارکت مردم و تحقق دولت مردمی که نتیجه و ثمر آن تحول مردمی است، به تعریف فرصت‌های بیشتر برای ایفای نقش از سوی آحاد ملت بپردازیم؛ فرصت‌های متنوعی که هریک از بزرگ و کوچک را به مسئولی در برابر آینده جامعه تبدیل کند و به‌جای گلایه دائمی نسبت به عملکرد مدیران، مردم خود به دنبال گره‌گشایی از مشکلات بر اثر مطالبه‌گری خردمندانه و مشارکت خستگی‌ناپذیر باشند و در کنار مدیران مسئولیت اجتماعی خود را به‌خوبی ایفا کنند.

*زهره پوروهابی