«شهید»، شاهد شهود عرفانی شد و نقش هر چه خوبی را در چهارفصل گیتی نمایان کرد و چشم ستارگان آسمان را روشن، ققنوس هشت جنت که هفت آسمان را مجذوب خود کرده است، همان عاشقی که در وادی مقدس عاشقی، پر پرواز گشود و فرشتگان را نوازشگر روح نابش کرد.

«شهید» همان ستاره‌ خاک‌نشین همیشه‌ بیدار شب‌های خون و آتش که تا لمس شعله‌های بصیرت و حقیقت در مقتل عشق رزم عاشقانه کرد تا پیوندی ابدی در بزم عارفانه.

عشق در منشور نور هشت هزار ستاره درخشان راه عاشقی، مأوای جاودانگی‌اش را به تصویر کشید تا درس استواری را در دل حادثه بر تارک تاریخ بنشاند.

حالا می‌خواهیم هر روز را با نامی و یادی از این ستاره‌ها، شب کنیم و کار را با تبرک و مدد از این عارفان عاشق آغاز؛ باشد که ادای دینی باشد بر آن همه رشادت، شهامت، مجاهدت و شجاعت... برگ سبزی تحفه درویش، تا چه قبول افتد و چه در نظر آید.

تبرک لحظاتمان با شهید عبدالحسین خسروی:

بسم الله الرحمن الرحیم

السلام علیک یا اباعبدالله و على الارواح التى حلت بفنائک.

یا حسین(ع)

چه خوب است آن موقع که عاشقانه انسان به سوى رهبر عاشقان و معشوق عاشقان روانه می‌شود و فریاد یا زهرا (س) سر می‌دهد و از فاطمه، مادرش درخواست کمک و یارى براى باز شدن راه کربلا می‌کند.

چه زیباست قلب انسان وارسته‌اى که به تمام زیبایی‌هاى این دنیاى فانى پشت کرده و عاشقانه به سوى مرگ می‌شتابد.

بلى... مرگ سرخ براى آنان که درک کرده و با چشم قلب آن را نگریسته‌اند، زیباست، زیبایی که اگر تمام زیبایی‌هاى دنیا را برایش بیاورند، باز آن‌ها را رها کرده و به مرگ سرخى که خداوند بزرگ و مکتب اسلام که دین خداست و دین رسول‌الله، راضى می‌شود.

اکنون پدرم، مادرم، برادرم، خواهرانم، همسرم و فرزندم تکلیف بر همگى ما روشن است و حجت بر همگى ما تمام.

امام عزیز این قلب تپنده مستضعفین، محبت است به تمام ما، او را پیروى کنید که پیروى از امام خمینى پیروى از ائمه اطهار (ع) و پیروى از پیامبر اکرم (ص) و درنهایت پیروى از خدا است.

دشمنان را دشمن دارید، یعنی آنان که پیرو امام نیستند و به ولایت معتقد نیستند.

از همگى شما خواهشمندم هرکس خواست که بنده را بشناسد، بگویید او پیرو امام بود، مقلد امام بود و عاشق اباعبدالله‌الحسین (ع).