نگه داشتن یک فضای دوگانه کاذب بین ملت و حکومت کاری است که ضد انقلاب و در رأس آنان آلبانی‌نشینان التقاطی همواره انجام می‌دهند و روی افرادی که می‌خواهند بنا به اقتضائات خودشان با دستگاه‌های دولتی همکاری داشته باشند، فشار حداکثری می‌آورند.

برخی از بازیگران سینما در صفحات شخصی خود در فضای مجازی از این فشارها پرده برداشته و از هجوم‌هایی گفتند که به هوای کار در سینما، حضور در جشنواره فجر و حتی شادی به‌دلیل پیروزی تیم ملی فوتبال، روی آنان بود. درباره این رفتار پارادوکسیکال با مسعود رضایی، تاریخ‌پژوه و نویسنده آثاری چون «تأملی در یادداشت‌های آقای هاشمی»، «سیاست و تاریخ معاصر ایران» و «مسلمانی در جستجوی تعالی» گفت‌وگو کردیم.

* ساختن فضای وحشت برای کسانی که مثل ضد انقلاب فکر نمی‌کنند

رضایی در ابتدا گفت: مهم‌ترین موضوعی که مدعیان آزادی‌ بیان و آزادی‌خواهی باید بدان ملتزم باشند، این است که رفتار و کردار خودشان به نحوی باشد تا آزادی رفتار و گفتار فرد دیگری سلب نشود. آزادی برخی افراد بنا به رفتارهایی نظیر بایکوت، تخریب و تهدیدِ برخی مدعیان آزادی سلب می‌شود و مورد هجمه‌های تند و رادیکالی سیاسی قرار می‌گیرد؛ به شکلی که فرد، آزادی‌های اولیه خود را ازدست‌رفته قلمداد می‌کند و فضا را برای فعالیت تنگ می‌بیند. درنتیجه طبیعی است که شخص برای آسایش روح و روان خود و همچنین گریز از بایکوت‌های اقتصادی و به هوای اینکه در محفل یا صنفی طرد نشود، چندان حضور پیدا نکند و کاری را در جمهوری اسلامی انجام ندهد!

* جا پای منافقین گذاشتن، یعنی مخالفت را تحمل نکنی!

این تاریخ‌پژوه در ادامه افزود: این روش، روشِ چپ‌های مارکسیست و نیروهای وابسته به آن‌ها است؛ به شکلی که این مدل برخورد با دگراندیشان و مخالفین در تاریخ معاصر ما با نام منافقین گره خورده است. آن‌ها ابتدا وقتی می‌دیدند کسی با نیروهای انقلابی اندک مراوده‌ای دارد، دست به بایکوت شخص می‌زدند و اگر این مراوده ادامه داشت، تهدید و پس از آن، او را ترور می‌کردند و می‌کشتند. امروزه اگر کسی بیاید و چهره‌ها و شخصیت‌ها را به بهانه همکاری‌های معمول کاری و صنفی با جمهوری اسلامی تهدید، تخریب و بایکوت کند، در اصل، دارد روش و منش مجاهدین خلق را پیگیر می‌شود. شعار آزادی می‌دهند، اما در عمل سربازان سازمان مجاهدین خلق هستند. درحال حاضر مدعیان آزادی، استبدادی را در عمل پیگیر می‌شوند که افراد جامعه را وحشت‌زده کرده و به هر نحوی به حاشیه ببرند. این مدل برخورد با افراد اگر تعدیل نشود و با آن مقابله نکنند، می‌تواند موجب برخوردهای بسیار خشونت‌آمیزتری در جامعه شود.

* قلب‌هایی که از سر لجاجت با نظام سیاه شد

وی در انتها گفت: مسیر انحراف گاهی به حدی زیاد می‌شود که با اولش قابل مقایسه نیست. به‌طور مثال از پاییز گذشته سیر تصاعدی رفتارهای رادیکالی ضد انقلاب و مدعیان زن‌، زندگی‌، آزادی روزبه‌روز بیشتر می‌شود. تعبیر قرآن این است که تداوم بر انحراف، قلب‌ها را سیاه می‌کند و افراد را به وادی لجاجت هرباره می‌اندازد. نمونه بارز این حرف را باید در رفتار اعضای سازمان مجاهدین دید که از سر حقد جمهوری اسلامی، روزی با صدام هم‌دست شدند و امروز با صهیونیسم و آمریکا نشست‌وبرخاست دارند. سرنوشت کسانی هم که سر هر چیزی افراد دارای مراوده با جمهوری اسلامی را می‌کوبند، همین است.