جوانان که سرمایه‌های بسیار مهم کشور به حساب می‌آیند، باید با برنامه‌های دقیق و چندجانبه و البته با صبر و حوصله لازم، طوری تربیت شوند که موجب تحول در بخش‌های مختلف مورد نیاز شوند؛ مثلاً خیلی از مراجعین به ادارات و سازمان‌ها شاکی از ضعف وجدان کاری بوده و یا معتقدند که فعالیت‌ها با کیفیت قابل پسند انجام نمی‌شود که در غالب موارد این شکوائیه‌ها بی‌جا هم نیست. پس خانه‌های جوان لازم است طوری برنامه‌ریزی کنند که در آینده همین جوانان که کارمند بخش‌های مختلف می‌شوند، دارای نقایص مذکور نباشند یا اینکه داشتن تعصب منطقی و به‌جا نسبت به خدمت به کشور و مردم از لوازم اجتناب‌ناپذیر است. همچنین داشتن بصیرت، آشنایی با تاریخ کشور حداقل از 100 سال گذشته، از ضروریات برای درست اندیشیدن و داشتن ارزیابی صحیح از موقعیت کشور است.

یکی دیگر از ضعف‌هایی که ما را از پیشرفت باز می‌دارد، تمرین و عادت نکردن به انجام کارهای جمعی و عدم تحمل اندیشه‌های متفاوت و درعین‌حال پیشران است. عده زیادی از ما به غلط فکر می‌کنیم که کارهای ارزشمند و ایجاد تحولات مثبت به‌راحتی میسر است و با همین اندیشه غلط سطح انتظارات بالا است که موجب قضاوت‌های نادرستی می‌شود؛ پس باید خانه‌های جوان برنامه‌ها را طوری طراحی و اجرا کنند که مخاطبان به‌خوبی بفهمند که به نتیجه رسیدن هر کار مفیدی، محتاج تحمل زحمات و گذشت زمان است که با اعمال صبر و حوصله کافی به ثمر می‌نشیند.

از دیگر لوازم تربیت، جلب توجه ایشان به ضرورت استفاده از مشاوره با صاحبان تجربه در هر بخش است؛ نباید اشتباهاتی را تکرار کرد که قبلاً ناصواب بودن آن‌ها تجربه شده است و این مهم وقتی حاصل می‌شود که نگاه جوان به‌عنوان آینده‌ساز به طرف آن جلب شود. ما کم نداریم جوانان و نوجوانانی که امروزه به غلط فکر می‌کنند چون با فناوری روز آشنا هستند، دیگر نیازی به گذشتگان ندارند، حتی برخی به نصایح دلسوزانه و غالباً آگاهانه پدران و مادران خویش بی‌توجه هستند و در موارد زیادی وقتی قضایا را می‌فهمند که شاید خیلی دیر شده باشد.

با توجه به چند مورد فوق و ده‌ها موضوع مهم دیگر، ضروری است که در جهت برنامه‌ریزی با نگاهی عمیق برای فعالیت‌های خانه‌های جوان و چنین نهادهایی با کارکردهای مشابه مطالعه، اقدام مناسب و کارساز داشته باشیم، ان‌شاءالله.