پیمان طوطیان اظهار کرد: سیستم اقتصادی یک شهر علاوه بر عملکرد درونی خود باید امکان تعامل با سایر شهرهای کشور و حتی سایر شهرهای جهان را داشته باشد تا بتواند به حیات خود ادامه داده و شکوفا گردد.

وی افزود: مسلم است که پژوهشگران علوم اقتصادی با دغدغه کمک به ادامه حیات شهرها و حرکت به‌سوی پایداری می‌توانند راهنما و هدایتگر مناسب‌تری در این حوزه باشند.

این کارشناس مسائل شهری با بیان این‌که به‌منظور دستیابی به یک اقتصاد شهری پایدار باید در راستای کاهش آنتروپی‌ها تلاش کرد، گفت: این بدان معناست که در صورت همگرا عمل کردن مؤلفه‌های درگیر با اقتصاد شهری همچون محیط اجتماعی و سیستم سیاسی حاکم بر جامعه؛ نظمی بر سیستم حاکم می‌شود که موجب کاهش آنتروپی شده و شرایط را در جهت گام برداشتن به‌سوی اقتصاد شهری پایدار فراهم می‌کند.

طوطیان خاطرنشان کرد: به‌منظور بررسی آنتروپی شهری و نقش آن در اقتصاد شهری ابتدا باید به تعریفی اجمالی از آنتروپی پرداخت؛ در هر سیستمی عواملی وجود دارند که در خلاف جهت نظم سیستم عمل می‌کنند و می‌توانند موجب سستی شوند، این عوامل را آنتروپی می‌نامند که در اصل این ویژگی برای سیستم‌های فیزیکی و ترمودینامیکی کاربرد دارد.

وی افزود: در واقع ایده‌ کاربرد آنتروپی در علوم اجتماعی، علوم شهری و اقتصاد بعد از شکل‌گیری پارادایم پایداری و دغدغه‌های محیط زیستی جوامع بشری شکل گرفت.

این کارشناس طراحی شهری یادآور شد: وجود آنتروپی در اقتصاد به این معناست؛ انرژی که باید صرف تولیدات ارزشمند اقتصادی شود، درواقع صرف ناکارآمدی حاصل از فرآیندهای اقتصادی شده است. بنابراین برای دستیابی به پایداری در اقتصاد همچون اقتصاد شهری باید آنتروپی‌ها را به حداقل رساند.