آب در سبک‌های مختلف مورد استفاده قرار می‌گیرد و موجب جذابیت بیشتر آن سبک می‌شود، همچنین حضور آب در بیشتر فضاها و سبک‌ها قابل مشاهده است و می‌توان گفت آب یک جز جدایی‌ناپذیر از معماری به حساب می‌آید که به شکل‌های مختلف می‌تواند در معماری ظاهر شود.
آب در مقایسه با زیبایی و شیوه فیزیکی یکی از عناصر مهم در چشم‌انداز است و اهمیت خاص خود را در تعریف فضا دارد؛ این عنصر که یکی از مهم‌ترین عناصر چهارگانه است، نقش مهمی در زمینه‌های مختلف از جمله طراحی، گردشگری، روان‌شناسی و محیط زیست ایفا می‌کند و می‌تواند الگوی تعیین‌کننده‌ای در سطح برنامه‌ریزی شهری باشد، از این‌رو قرار داشتن ایران در یک منطقه خشک، سبب توجه ایرانیان به آب و ورود این عنصر به معماری اسلامی و ایرانی شده است.
در آب ارتباط عمیقی وجود دارد که از نظر بصری، احساس و صدا انواع بسیاری از احساسات را در انسان جرقه می‌زند؛ معماران قبل از هر چیز به ویژگی‌های آب نزدیک می‌شوند، زیرا می‌توانند جاذبه‌های قدرتمند مکان‌سازی در یک پروژه را نشان دهند و افزودن این مایع بر معماری موجب ایجاد هنر عمومی جذاب و هیجانی شده است که گردشگران را به وجد می‌آورد و موجب تعجب آن‌ها می‌شود.
معماری دوستدار آب یک رویکرد در طراحی ساختمان‌ها است که به‌منظور بهره‌گیری بهینه از منابع آب و کاهش تأثیرات منفی بر محیط‌زیست اتخاذ می‌شود و این نوع معماری شامل استفاده از سیستم‌های جمع‌آوری آب باران، طراحی لنداسکیپ‌های مناسب برای نگهداری آب و جلوگیری از سیلاب، استفاده از سیستم‌های ذخیره آب و استفاده از فناوری‌های صرفه‌جویی در مصرف آب می‌شود.
استفاده از معماری دوستدار آب به‌ویژه در مناطقی که با مشکل کمبود آب مواجه بوده یا به محیط زیست حساس است، به شدت در حال گسترش است، همچنین معماری دوستدار آب مزایای بسیاری از جمله حفاظت از منابع آب، کاهش هزینه‌های آب، کاهش تأثیرات زیست‌محیطی، افزایش کیفیت زندگی و تبلیغ مدیریت منابع را به همراه دارد.
معماری دوستدار آب به‌دلیل ایجاد جذابیت ظاهری، فضاهای آرامش‌بخش، تجربه محیطی منحصربه‌فرد و آموزش و آگاهی تأثیر بسزایی در جذب گردشگر دارد، از این‌رو معماری دوستدار آب می‌تواند به‌عنوان یک عامل مهم در جذب گردشگر و توسعه پایدار گردشگری در مناطق مختلف به‌شمار آید.
  استفاده از معماری دوستدار آب در حال کاهش است
رئیس شورای اسلامی شهر اصفهان اظهار می‌کند: معماری دوستدار آب از زمان‌های گذشته در ایران وجود داشته که نمونه‌های بارز آن پل خواجو و سی‌وسه‌پل در شهر اصفهان خودنمایی می‌کند.
محمد نورصالحی، اضافه می‌کند: معماری دوستدار آب یک نوع معماری مناسب، با هویت و زیبایی است که از زمان‌های گذشته شاهد آن بوده‌ایم، اما استفاده از آن به‌دلیل قرار داشتن کشور در یک منطقه خشک در حال کاهش است.
وی تأکید می‌کند: معماری دوستدار آب به یک هنر ماندگار تبدیل می‌شود که باید مورد توجه معماران امروزه قرار گیرد، همچنین این معماری به افزایش کیفیت سیما و منظر شهر نیز کمک می‌کند و به‌عنوان یک اثر هویتی برای آیندگان باقی می‌ماند.
رئیس شورای اسلامی شهر اصفهان می‌گوید: در حال حاضر توجه زیادی به معماری دوستدار آب نداریم و طراحی یک بنا را بیشتر از لحاظ ترافیکی و نقشه سازه‌ای بررسی می‌کنیم و به همین جهت این موضوع نیازمند توجه بیشتری است.
نورصالحی ادامه می‌دهد: بناهایی که در کنار حفظ موضوعات مختلف ازجمله ترافیک بتواند دوستدار آب نیز باشد، به‌طور قطع تأثیر بسزایی در بهبود منظر و سرزندگی شهر دارد.
وی خاطرنشان می‌کند: بناهایی ازجمله دیوار چین، ورزشگاه‌های اسپانیا، سازه‌های آبی شوشتر و پل خواجو و سی‌وسه‌پل که از زیبایی و کیفیت بالایی برخوردار است، تأثیر بسزایی در جذب گردشگر دارد و در واقع با احداث این بناها یک اثر فاخر ایجاد شده است که بازدیدکنندگان را به سمت خود جذب می‌کند.
دکترای معماری اظهار می‌کند: در معماری دوستدار آب از آب برای سرزندگی بنا استفاده می‌شود و آب وارد بنا نمی‌شود، همچنین به‌طور کلی در این نوع معماری از منظر و طراوت ایجاد شده توسط آب استفاده می‌شود.
علی شیخ‌الاسلام، با بیان اینکه تمام معماران دوستدار معماری دوستدار آب هستند و از تمام قابلیت‌های آب برای ساخت یک بنا استفاده می‌کنند، ادامه می‌دهد:  ...
ادامه مطلب را در تارنمای روزنامه سپهرغرب به نشانی  مطالعه کنید.