مدیر بهره‌برداری کارخانه اسیدسیتریک کرمانشاه با تایید این خبر اظهار کرد: این شرکت در بهمن ماه سال 1385 راه‌اندازی و به مدت چهار سال فعالیت داشت اما به دلیل واردات بی رویه و کم‌توجهی به تولید داخل؛ تعطیل شد.

«بابک پناهی» با بیان اینکه این کارخانه ظرفیت تولید 12 هزار تُن اسید سیتریک در سال را دارد، ادامه داد: با توجه به دریافت تسهیلات متفاوت و ارزی، برای راه اندازی کامل شرکت نیازمند چهار هزار میلیارد تومان اعتبار هستیم.

وی گفت: شرکت سرمایه گذاری صنایع پتروشیمی که یک شرکت نیمه دولتی است سرمایه گذاری این پروژه را بر عهده دارد؛ این شرکت یکی از زیرمجموعه‌های هلدینگ تاپیکو است و تاپیکو نیز یکی از هلدینگ‌های زیر مجموعه شستا «گروه تامین اجتماعی» است.

وی افزود: اکنون حدود 60 نفر به صورت مستمر و مستقیم در این کارخانه مشغول به کار هستند که با فعال شدن 100 درصدی شرکت به 200 کارگر می‌رسد.

پناهی با بیان اینکه تا چند سال پیش تنها واحد تولید کننده اسید سیتریک در خاورمیانه همین شرکت استان کرمانشاه بود، بیان کرد: 2 سال بعد از توقف کار؛ کارخانه دیگری در سبزوار با ظرفیت تولید 20 هزار تُن اسیدسیتریک در سال به تولید رسید؛ مجموع ظرفیت تولید این 2 کارخانه در مجموع کفاف نیاز داخل که حدود 30 هزار تُن در سال است می‌دهد و کشور از واردات بی نیاز می‌شود.

وی ادامه داد: از مصرف اسید سیتریک در کلیه صنایع غذایی به عنوان نگه دارنده مطلوب و بدون مشکل برای جلوگیری از فساد مواد غذایی و رشد میکرو ارگانیزم استفاده می‌شود.

وی همچنین گفت: در بازه زمانی که اسید سیتریک وارد کشور می‌شد برای جلوگیری از تعطیلی کارخانه محصول خود را به ترکیه، ایتالیا، افغانستان و ارمنستان صادر می‌کردیم اما به دلیل نداشتن صرفه اقتصادی و بازپرداخت زیاد تسهیلات دولتی و همچنین زیان انباشته ناشی از فروش کمِ داخل متاسفانه کارخانه در سال 1389 به تعطیلی کشانده شد.

وی با بیان اینکه اسیدسیتریک تولیدی در کرمانشاه 2 استاندارد غذا و دارو اروپا و « FDA» آمریکا را دارد، افزود: تا سه سال اول 25 درصد سهام این کارخانه به شرکت صاحب تکنولوژی اتریشی اختصاص داشت اما بعد از چند سال آن شرکت سهام خود را به شرکت شستا واگذار کرد.

وی ادامه داد: کیفیت اسیدسیتریک تولیدی در کرمانشاه بالا است و توان رقابت با محصولات مشابه اروپایی و آمریکایی را دارد؛ در زمان تولید اسیدسیتریک در کرمانشاه شرکت‌های دارویی مجاب شده بودند که یا از اسیدسیتریک اروپایی در تولیدات خود استفاده کنند یا از اسیدسیتریک تولیدی در کرمانشاه؛ این شرکت‌ها حق استفاده از نمونه‌های چینی موجود در بازار به دلیل کیفیت پایین در صنایع دارویی را نداشتند.