فرضیه دو ابرسیاه‌چاله در حال ادغام از مدت‌ها قبل مطرح شده، اما هیچ گاه رصد نشده بود. طبق این فرضیه هنگامیکه دو کهکشان با یکدیگر برخورد می‌کنند، با هم تعامل می‌کنند و در نهایت پس از ادغام به یک ماهیت تبدیل می‌شوند. پیش بینی می‌شود چنین جفت‌هایی امواج گرانشی بسیار قدرتمندی منتشر کنند

گروهی از محققان برای بررسی این فرضیه داده‌های تلسکوپ Gemini North در هاوایی را مطالعه کردند. آنها تصمیم گرفتند یک سیاه‌چاله دوتایی بسیار عظیم در کهکشان بیضوی B2 0402+379 را کالبدشکافی کنند تا با انجام این کار، رازهای کیهانی پشت رقص به ظاهر راکد این سنگین وزن‌ها آشکار شود.

تلسکوپ Gemini North یک نیمه از رصدخانه بین‌المللی Gemini است که توسط NOIRLab کنترل می‌شود و به محققان اجازه داد این جفت را بررسی کنند.

با این وجود سیاه‌چاله دوتایی B2 0402+379فراتر از انتظارات رفت. محققان برای رصد عمیق تر داده‌های آرشیوی ابزارGMOS تلسکوپ را بررسی کردند. این ابزار چنان حساس است که می‌تواند ستاره‌هایی که با سرعت دردور سیاه‌چاله‌ها در حرکتند را رصد کند.

راجر رومانی پروفسور فیزیک در دانشگاه استنفورد در این باره توضیح داد: حساسیت خارق العاده GMOS به ما اجازه داده سرعت در حال افزایش ستارگان همزمان با نزدیک شدن آنها به مرکز کهکشان را رصد کنیم.

مهم ترین یافته این تحقیق آن بود که حجم کل سیاهچاله دوتایی مانند یک سد گرانشی عمل می‌کند. این امر از ادغام دو سیاه‌چاله جلوگیری می‌کند اما آنها می‌توانند به دلیل یک میدان نیروی نامرئی گام نهایی را بردارند.

علاوه بر آن محققان متوجه سرنخ‌هایی درباره سرچشمه سیاه‌چاله دوتایی شدند که نشان می‌داد این پدیده طی چند ادغام کهکشانی به وجود آمده است. B2 0402+379یک خوشه فسیل است که از ادغام کل ستاره‌ها و گازهای یک خوشه کهکشانی در یک کهکشان جداگانه به دست می‌آید.