بهروز بهزادی در پاسخ به اینکه در چنین مواقعی روزنامه‌ها چطور می‌توانند جاماندگی از خبر را از طریق انتشار نسخه‌های آنلاین، فضای مجازی و یا حتی انتشار نسخه دوم جبران کنند؟ خاطرنشان کرد: الان در دنیای امروز روزنامه‌ها دیگر وظیفه خبررسانی ندارند؛ البته گاهی اوقات هنوز در ایران برخی مطبوعات این کار را انجام می‌دهند. اگر دقت کرده باشید روزنامه‌های بزرگ کنار دستشان یک فضای آنلاین هم گذاشته‌اند برای کارهای خبری این چنینی؛ در نتیجه روزنامه‌ها در قالب گفت‌وگو و گزارش‌های تحقیقی به کُنه مطلب می‌پردازند؛ ضمن اینکه می‌دانید به هر حال مطبوعات برای انتشار به یک دوره زمانی نیاز دارند؛ تا مطالب به چاپخانه برود و بیرون بیاید و منتشر شود، حداقل 5 الی 6 ساعت زمان می‌برد اما آنلاین‌ها به راحتی می‌توانند اخبار مهم را منتشر کنند چون دیگر زمانی نمی‌برد و خیلی سریع اتفاق می‌افتد.

این روزنامه‌نگار پیشکسوت همچنین تصریح کرد: به عقیده من الان حتی در دانشکده‌های ژورنالیستی- روزنامه‌نگاری هم تعریف این است که مطبوعات چاپی و کاغذی وظیفه خبررسانی خودشان را به کل از دست داده‌اند مگر اینکه خبرهای خاص خودشان را بتوانند کنکاش کنند و از جاهایی دربیاورند. به نظرم بهترین راه جبران در چنین مواقعی برای روزنامه‌ها فضای مجازی و آنلاین خود روزنامه‌هاست و بعد اینکه روزنامه‌ها می‌توانند بعد از آن اتفاق گزارش‌های تحقیقی داشته باشند، با کارشناسان و افرادی که در عملیات بودند گفتگو کنند، از لحظه‌های شیرین عملیات بنویسند، از لحظه‌های ترسناک عملیات بگویند که همین کارها را می‌توانند خوب انجام بدهند و به خوانندگان عرضه کنند.

وی در عین حال به فعالیت رسانه‌های دیداری و شنیداری (تلویزیون و رادیو) در مواقع ضروری و بحرانی اشاره کرد و گفت: اگر دقت کرده باشید شامگاه گذشته تا صبح رادیو و تلویزیون‌های دنیا به همین ماجرای حمله ایران به اسرائیل پرداختند؛ خب طبیعتا وقتی به صورت آنلاین و مستقیم به موضوع پرداخته می‌شود، پس مطبوعات باید به سمت گزارش و گفت‌وگو بروند که به نظرم خیلی هم مهم است.

بهزادی در ادامه همین بحث، در پاسخ به اینکه صداوسیما چقدر موظف است این خلاء خبری را در موارد اینچنین جبران کند؛ و اینکه به نظر می‌رسد هنوز صداوسیمای ما خصوصا در سطح بین‌المللی از فضای مجازی عقب‌تر است، خاطرنشان کرد: این بحثی است که ما همیشه داشته‌ایم. صداوسیمای ما یک سازمان دولتی است. به عقیده من و خیلی از فعالان رسانه اگر ما صداوسیمایی داشتیم که بخش خصوصی متولی‌اش باشد و در رقابت با هم عمل کنند، در نتیجه آن صداوسیما می‌تواند به وظیفه ذاتی خودش خوب عمل کند. بخش دولتی توسط بخش فربه‌ی کم‌کار توسط عده‌ای اداره می‌شود؛ در صورتی که ارگان‌های خبری، مطبوعات و رسانه‌ها به چشم اداره به آن نگاه نمی‌کنند و مخلوطی از هنر، کار رسانه‌ای و دیدگاه‌های اجتماعی است. در روزنامه‌ها، این سردبیر است که تصمیم نهایی را می‌گیرد اما در صداوسیما تا بخواهند یک تصمیم بگیرند آنقدر بخشنامه، مجوز و پرسش و پاسخ هست که تا انجام شود جا می‌مانند.

بهزادی در پایان صحبت‌هایش تأکید کرد: ما باید تمام تلاشمان را بکنیم تا بتوانیم در مطبوعات، رسانه‌ها و حتی رادیو و تلویزیون و صداوسیما شرایطی پیش آوریم که دست بخش خصوصی باشند و در چنین رقابت‌هایی بتوانند خودشان را ارتقاء بدهند.

منبع: خبرگزاری ایسنا