نوزاد نازنینت را به‌سختی به خواب میسپاری و برای انجام کارهای دیگر با آرامش و رعایت سکوت محیط، مشغول می‌شوی.

شاید تکان کوچکی از دست و پای خودش حتی باعث پریدن از خواب ناز شود و گریه او، شما را به سمت محل خوابش بکشاند. دوباره تمام تلاشت را می‌کنی که فرزندت را آرام کنی، سکوت و سکون محل خوابش را فراهم و برای خواب عمیق و باکیفیت فرزندت حتی حاضری تمام کارهای دیگر را تعطیل کنی تا مهم ترین کار دنیا در این لحظه که خواب آرام و باکیفیت نوزادت باشد را مهیا کنی.

بوی مادر، سکوت محیط، ساکن بودن تشک و تخت و تمییز بودن لباس و پوشاک خواب او تنها دغدغه‌های یک مادر ایرانی است اما چند کیلومتر آن طرفتر، در سرزمین زیتون و اطراف و اهالی نوار غزه، مادران نگرانی‌هایی فراتر و متفاوت تر از این را برای فرزندانشان دارند.

این روزها نوزادان متولدشده در غزه، خواب خوبی را تجربه نمی کنند. لباس تمییز و بهداشت مناسبی را ندارند و حتی در زنده بودنشان تا رسیدن عدد سن شان به واحد «سال» امید زیادی نیست. غزه در این روزها حتی برای حفاظت از جان جنین در شکم مادران باردار با چالش‌های عجیبی رو به روست. شاید نیازهای اولیه هر انسانی! آب، غذا، بهداشت و... امنیت!

خبرنگار الجزیره از حال و روز چند بانوی اهل غزه نوشته که تجربه بارداری زیر بمباران و حمله رژیم صهیونیستی را داشتند و از زبان خودشان بیان کرده که در اینجا می‌خوانیم.

150 هزار زن باردار

بر اساس آنچه آژانس امداد و کار سازمان ملل متحد برای آوارگان فلسطینی (آنروا) اعلام کرد، 150هزار زن باردار در نوار غزه شرایط نگران کننده ای دارند. زنان باردار می‌گویند که به سختی مراقبت‌های پزشکی لازم را دریافت می‌کنند چون بیشتر مراکز درمانی در نتیجه هدف قرار گرفتن هواپیماهای جنگی رژیم اشعالگر اسرائیل، از دایره خدمات خارج شدند و پذیرش بیماران و خدمات‌دهی به آنان را متوقف کرده‌اند.

مبارزه‌ای غیرمنطقی و غیرمنتظره

خانم «هند» یک شهروند فلسطینی است و زندگی روزمره خود را با توجه به جنگ جاری در غزه، به‌عنوان «مبارزه‌ای دائمی با شرایط دشوار، غیرمنطقی و غیرمنتظره‌ای توصیف می‌کند که زندگی او و جنینش را تهدید می‌کند.» هند یکی از 150 هزار زن باردار است که زندگی‌اش با توجه به تداوم جنایات رژیم صهیونیستی در نوار غزه با شرایط غم‌انگیزی مواجه شده است.

او برخلاف آنچه در خواب دیده بود، از هفت ماه پیش که فهمید نخستین فرزندش را باردار است، به‌دلیل کمبود ملزومات زندگی برای یک انسان عادی، روزهای سختی را پشت سر گذاشته است.

این زن جوان 26 ساله که رنگش پریده، چشمانش گود رفته و شکمش متورم به‌نظر می‌رسید، می‌گوید: به محض اینکه متوجه شدم باردار هستم، به‌دلیل شرایط غیرانسانی که در کشورم حاکم است، احساسم بین شادی و ترس آمیخته شد. احساسی که این روزها دائم با آن زندگی می‌کنیم، اما من تصمیم گرفتم برای محافظت از خودم و جنینم از خطر، زندگی را اینگونه ادامه دهم.

آب کهنه، غذای کنسروشده

هند می‌گوید: «نبرد واقعی روزانه من با تهیه غذا شروع می‌شود. شوهرم اغلب مجبور است مسافت‌های طولانی را پیاده‌روی کند تا غذای سالم برای من تهیه کند، اما به‌دلیل کمبود پول و کمبود مواد لازم همیشه موفق نمی شود. پس چیز عجیبی نیست که بدون غذای سالم و تازه که برای من و جنینم لازم است، برگردد و من مجبور به خوردن غذای کنسروشده می‌شوم که اثرات مضری دارد.» در مورد آب آشامیدنی هم سعی می‌کند آب معدنی بنوشد. بعضی اوقات هم مقداری از کمک‌های بشردوستانه به دستش رسیده که البته برخی از این آب‌ها فاسد بود و تاریخ آن منقضی شده بود.

کمبود آب لازم برای تأمین بهداشت شخصی او را مجبور می‌کند روزها یا حتی هفته‌ها صبر کند تا بتواند مقداری آب برای استحمام تهیه کند. هند می‌گوید: «همه این شرایط در کنار تنش‌های دیگر حاکم بر محیط پیرامونم، مرا تحت فشار و تنش روحی قرار می‌دهد که روی سلامت شخصی خودم و سلامت جنین تأثیر منفی دارد» هند بغض می‌کند و با نگرانی از این شرایط می‌گوید: «من اغلب به شدت گریه می‌کنم و از خدا می‌خواهم که جنینم از دنیا نرود.»

زنان باردار غزه به سختی حداقل غذا (که بیشتر آن ناسالم است) و آب نوشیدنی و آب جهت بهداشت شخصی را دریافت می‌کنند و می‌گویند که در غیاب یک محیط مناسب، برای حفاظت از موقعیتشان در برابر بیماری‌های عفونی و باکتری‌ها و میکروب‌ها رنج می‌برند.

می‌ترسم جنینم از دست برود!

هبا، یک زن باردار فلسطینی، می‌گوید: «صبح زود به محض بیدار شدن، به شکم خود دست می‌زنم و وضعیت جنین خودم را حس می‌کنم. می‌خواهم بدانم در حال حرکت است یا نه! حسرتی که ترس از دست دادن او را درونم یادآور می‌شود. الآن می‌دانم که هر وقت بخواهم فرزندم را حس می‌کنم، اما معلوم نیست چه زمانی او را از دست خواهم داد.»

هبا از کمبود آب مورد نیاز برای استحمام و بهداشت شخصی خود نیز رنج می‌برد و مجبور است بین هفت تا 10 روز برای دوش گرفتن صبر کند که بتواند آب لازم برای این کار را فراهم کند. او می‌گوید: «زنان باردار در شرایط غم‌انگیزی زندگی می‌کنند. هیچ آب، غذا یا حتی ایمنی وجود ندارد که به ما کمک کند تا از این جنگ، جان سالم به در ببریم. ما هر لحظه از مرگ می‌ترسیم حتی اگر هدف قرار نگیریم، چون ممکن است در اثر کمبود مواد مورد نیاز بمیریم.»

این زن جوان غزه ادامه می‌دهد: «حتی اگر زنده بمانیم، می‌ترسیم بچه‌هایمان را در شکممان از دست بدهیم. در تمام دوران بارداری، غذای سالمی نخوردم که حاوی مواد نگهدارنده نباشد و همین باعث شد با عفونت‌های زیاد و خستگی شدید درگیر شوم.»

در شرایطی که هبا مانند تمام زنان باردار در این دوران نیاز به مراجعه به پزشک داشت، به سختی توانست به یکی از کلینیک‌های صحرایی در منطقه خود برود.

او می‌گوید: «صف‌های زیادی از زنان باردار وجود دارد که باید ساعت‌های طولانی منتظر بمانند و این باعث خستگی شدید علاوه بر احتمال ابتلا به بیماری‌های عفونی می‌شود که بر سلامت جنین تثیر منفی می‌گذارد. متاسفانه خطر بدون استثنا همه ما را احاطه کرده و هیچکس به فکر ما نیست.»

می‌ترسم! جانم یا جنینم!

و اما سهاد! یک زن دیگر فلسطینی که هشت ماهه باردار است که به‌دلیل نداشتن غذای سالم یا حتی داروی لازم، از کمبود ویتامین و آهن و سوء‌تغذیه رنج می‌برد. سهاد 35 ساله می‌گوید که در اثر عفونتی که از حمام عمومی گرفته، به بیماری باکتری در خون مبتلا شده است. (درمان این بیماری مستلزم مصرف زیاد مایعات است.)

از آن زمان به بعد، سهاد نه‌تنها برای نوشیدن و درمان بیماری، بلکه از کمبود مایعات اطراف جنین و حتی مقداری خونریزی رنج می‌برد که پزشکان تا این لحظه به سختی توانسته‌اند با تهدید از دست دادن نوزادش، آن را کنترل کنند. سهاد با صدای ضعیفی گفت: «می ترسم به‌دلیل عدم مراقبت‌های پزشکی لازم و حتی داروهایی که ممکن است بعد از تولد نیاز داشته باشم جانم یا جنینم را از دست بدهم.»

از آنجایی که بیمارستان‌ها مملو از افراد مجروح و بیمار هستند، برخی از پزشکان به ایجاد کلینیک‌های سیار برای زنان باردار در مناطق جنوبی نوار غزه متوسل شده‌اند، اما اغلب بدون استفاده از هیچ داروی بی‌هوشی زایمان می‌کنند که سختی زایمان آن‌ها را دو برابر می‌کند.

تلاش برای نجات جانشان!

«محمد صبیح»، متخصص زنان و زایمان می‌گوید: «ما در شرایط غیرعادی زندگی می‌کنیم و کاری جز تلاش برای نجات جان زنان و فرزندانشان نمی‌توانیم انجام دهیم.» دکتر با کمال تأسف گفت: «متأسفانه به‌دلیل ضعف بدن و ناتوانی در تحمل درد و همچنین نداشتن ایمنی لازم برای محافظت آن‌ها از مرگ یا سقط جنین، تعدادی از جنین‌ها و یا حتی مادران را در حین زایمان از دست می‌دهیم.»

سقط در صف انتظار دستشویی

«اناس»، از یکی از حمام‌های عمومی استفاده می‌کرد. شاید به‌راحتی قابل تصور نباشد که اناس در صف طولانی سرویس بهداشتی بود که ناگهان متوجه شد فرزندش را از دست داده، آن هم در صفی طویل که در کمپ چادر دیرالبلاح در مرکز نوار غزه بود. اناس 32 ساله، مادر سه فرزند است که می‌گوید: «وقتی وارد حمام شدم از اینکه که لباس و بدنم را خون جاری و آب خیس کرده بود شوکه شدم و به محض اینکه خواستم لباسم را برای طهارت درست کنم یک توده بزرگ از بدنم بیرون افتاد. این فرزند از دست رفته‌ام بود که بر زمین افتاد. در آغوش من نبود اما ویژگی‌های یک انسان کامل را داشت.» اناس با صدایی محزون به صحبتش ادامه داد: «جیغ زدم و گریه کردم. چون در عمرم چنین صحنه‌ای را ندیده بودم، فکر می‌کردم دارم در یک فیلم ترسناک زندگی می‌کنم. از آن لحظحات تقریباً هیچ چیز اطرافم را نمی‌فهمیدم، چون از هوش رفته بودم. وقتی از خواب بیدار شدم، در بیمارستان بودم.»

چیزی که اوضاع را برای اناس بدتر کرد این بود که در زمان سقط جنین خود به ویروس هپاتیت C مبتلا شد که باعث می‌شود همیشه از درد رنج ببرد، بدون اینکه بداند آیا از این بیماری جان سالم به در خواهد برد یا جان خود را از دست خواهد داد.