یکی از سؤالاتی که برای بخش عمده‌ای از مردم به‌خصوص کسانی که دل در گرو انقلاب اسلامی ایران دارند، پیش می‌آید، این بوده که آیا ممکن است امروز شاهد حضور و وجود جوانانی انقلابی‌تر از نسل اول انقلاب اسلامی و آنانی که در سقوط رژیم ستم‌شاهی نقش تعیین‌کننده داشته‌اند، باشیم؟ قطعاً پاسخ این سؤال مثبت است، اما به قول معروف، به شرط‌ها و شروط‌ها.

اگر بخواهیم بدون تعارف به سؤال فوق جواب دهیم، لازم به یادآوری است که انقلاب اسلامی ما پیش‌رونده و تکاملی بوده و اگر هر جوان در راه پیشبرد انقلاب در لایه‌های مختلف و مقاطع زمانی صاحب نقش باشد و برای اجرا و ایفای نقش هزینه‌های مورد نیاز در حد لازم یا کافی بپردازد‌‌، ای‌بسا از نسل اول انقلاب هم کارآمدتر و جداً انقلابی‌تر باشد که ترجمان همین برداشت را بارها در فرمایشات رهبر حکیم انقلاب شاهد بوده‌ایم. آنچه گذشته از ناهنجاری‌های درونی برخی انقلابی‌نماهای مسن‌تر، عده‌ای انقلابیون پیشکسوت صادق را می‌‌آزارد، این سوء تفاهم است که عده‌ای این‌گونه تلقی کرده‌اند که هر میان‌سال و یا جوانی از نسل‌های بعدی بدون لحاظ آن شرط و شروط‌ها به صرف جوان‌تر بودن، بر انقلابیون نسل اول برتری داشته و یا در همان اندازه ارزیابی می‌شود.

آری دهه شصتی‌ها و نسل‌های بعد در فرآیندهای مختلف انقلاب اسلامی گذشته از انگیزه‌ها، به تجاربی رسیده‌اند که اگر نسل جدید و جوان امروز اخذکننده آن تجارب به ضمیمه انگیزه انقلابی و توان جوانی باشد، حتماً می‌تواند پیشروتر از کسانی باشد که توش و توان جوانی را ندارند. به‌علاوه امروز جوانی انقلابی است که هم به یاد داشته باشد که اگر زمینه‌های رشد، آزادی و استقلال او وجود دارد، مرهون همان انقلابی‌هایی است که دیروز انقلاب اسلامی را با اطاعت از ولایت فقیه حتی در دهه قبل از پیروزی بر رژیم ستم‌شاهی مانند خردادی‌های 42، پیش برده‌اند و هم در رفتار خود نشان دهد که خود را برای پیشرفت بیش‌ازپیش، نیازمند به استفاده از مشورت پیشکسوت‌های در راه می‌داند.

جوانانی که امروز علاوه‌بر حضور در صحنه‌های خطیر، برای ایران اسلامی با توجه خاص به کسب علم و دانش برای رفع نیازهای اقتصادی و معیشتی خود و مردم، تلاش می‌کنند؛ کسانی که با خدمت صادقانه به مردم دنبال رفع نیازهای ضروری شهروندان در لایه‌های مختلف اجتماع و صنوف، خستگی‌ناپذیر هستند. کسانی که با هوشیاری نقشه‌های مستکبرین را در عرصه‌های فرهنگی و اجتماعی خنثی می‌کنند و جوانانی که زحمت‌ها و تعهدهای تشکیل خانواده را پذیرا می‌شوند و در سایه برنامه‌ریزی با توکل به خدا رنج‌های هدفمند را صابرانه متحمل می‌شوند. همان جوانانی که می‌توانند مدعی انقلابی‌گری به معنای صحیحش باشند.

جوان مأیوس و تنبل، کسی که مستمر نق می‌زند و با فرافکنی و انفعال، یکسره این و آن را متهم می‌کند یا چشم‌بسته در مواجهه و مشاهده با برخی ناملایمات موجود ده‌ها دستاورد را زیر سؤال می‌برد، حتماً جوانی انقلابی آن‌هم از نوع مسلمان و موحد آن نیست، میزان و ملاک انقلابی‌گری تلاش هوشیارانه توأم با توجه خاص به نقشه راهی است که امروزه رهبر فرزانه انقلاب و دلسوزان واقعی برای پیشرفت کشور ترسیم می‌کنند. امید است همه برای قوی‌تر شدن در عرصه‌های مختلف، بیش‌ازپیش در این مسیر سودمند و نورانی صابرانه قدم برداریم، إن‌شاءالله.